6.ง่ายดายราวกับดีดนิ้ว

1121 คำ
"ตกลงตามข้อเสนอ ผ่อนจ่ายสามงวด งวดละเจ็ดร้อยเหรียญทอง" มาดามเอรอนนี่ดูเป็นคนใจดีกว่าที่คิดเพราะมาดามยอมให้เธอผ่อนจ่ายด้วย!! ผ่อนจ่ายทุกๆห้าเดือนเท่ากับบ้านหลังนี้จะเป็นของเธอในอีกหนึ่งปีข้างหน้า!! แต่หากว่าเธอหาเงินมาได้ก่อน เธอจะรีบเอามาจ่ายมาดามเลย บ้านหลังนี้เป็นบ้านสีม่วงอ่อน มีสองชั้นสามห้องนอน มีพื้นที่หน้าบ้านพอสมควรสามารถเอาไว้ปลูกผักหรือว่าปลูกดอกไม้ที่เธอชอบได้ อีกทั้งยังอยู่ไม่ไกลจากร้านดอกไม้ของพี่เวเน่ สภาพบ้านก็กลางเก่ากลางใหม่ แค่จ้างให้คนมาทาสีใหม่ก็น่าจะสวยขึ้นแล้ว "พรุ่งนี้เรามาเลี้ยงฉลองกันดีกว่า พี่จะชวนโฮเซ่มาด้วยเขาเป็นเพื่อนบ้านของพี่เอง" มิเกลพยักหน้าเบาๆ เธอพึ่งจะเคยมีบ้านครั้งแรก...บ้านที่เป็นบ้านของตัวเอง หลังจากจ่ายเงินก้อนแรกในการซื้อบ้านไปแล้วเธอก็ยังเหลือเงินอีกพอสมควร นั่นทำให้มิเกลใช้ชีวิตวันแรกในบ้านหลังใหม่ด้วยการนอน ใช่เธอกำลังชาร์จแบทให้ตัวเองเพื่อเตรียมตั้งรับทุกเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นมา ที่น่าหงุดหงิดคือทุกครั้งที่เธอหลับ ความอบอุ่นสายหนึ่งจะแผ่ซ่านเข้ามาในหัวใจ ราวกับว่าท่านเคาน์นั้นมานอนอยู่ข้างๆเธอตลอดทุกครั้งที่เธอหลับตา ซึ่งมันเป็นความรู้สึกที่บ้าบอมากทีเดียว เธอยังมิสามารถหาคำตอบให้ตัวเองได้เลยว่าเพราะอะไร เธอถึงได้คิดถึงเขาอยู่ตลอดเวลาเช่นนี้ มันคืออะไรกันนะ ความสงสารงั้นเหรอ? เพราะเขาเป็นคนดีเกินกว่าจะถูกนักบุญหญิงมารีนเกลียด.. เธอจึงคิดว่าฮาเดสไม่สมควรที่จะถูกหมิ่นเกียรติในงานล่าสัตว์ที่กำลังจะถึง แล้วเธอจะไปยุ่งวุ่นวายอะไรกับเขากันวะ!!! มิเกลถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะกลิ้งไปมาบนเตียง ....... "ปฏิเสธไปซะ บอกว่าข้าสุขภาพไม่ดี" "นี่คือคำเชิญขององค์จักรพรรดิครับท่านเคาน์ ทางเรามิสามารถปฏิเสธคำเชิญนี้ได้" ฮาเดสยื่นมือไปรับบัตรเชิญมาเปิดอ่าน เขาในตอนนี้ไม่อยากจะไปไหนเลย การไปงานล่าสัตว์ที่ต้องเจอกับเซอร์ซีซาร์ที่เป็นคนรักของมารีน นั่นทำให้หัวใจของเขาเจ็บปวดยิ่งนัก ภาพบาดตาบาดใจของคนทั้งสองยามพลอดรักกันจะต้องเสียดแทงหัวใจของเขาอย่างแน่นอน เขาหัวใจของเขากำลังอ่อนแอให้ตายเถอะ!! พ่อบ้านมองท่านเคาน์ด้วยความเป็นห่วง เขารู้ดีว่าท่านเคาน์เป็นคนแข็งนอกแต่อ่อนใน อีกทั้งยังเป็นคนที่ใจดีมากทีเดียว กับนักบุญหญิงมารีน สตรีผู้นั้นแสดงออกอย่างชัดเจนว่านางเกลียดท่านเคาน์มากแค่ไหน แต่พระเจ้าก็ดันมาเล่นตลก เขาไม่รู้จริงๆว่าเพราะอะไรท่านเคาน์ถึงได้หลงรักนักบุญหญิงผู้นั้น หรือเป็นเพราะว่านางช่วยชีวิตของท่านเคาน์เอาไว้กันนะ "เช่นนั้นก็ไปเตรียมตัวเถอะ เมื่อปฏิเสธคำเชิญมิได้ ก็มีแต่ต้องไปเท่านั้น" พ่อบ้านก้มหน้าลงก่อนจะเดินออกจากห้องไป เมื่อมองประตูห้องทำงานปิดสนิทแล้วฮาเดสก็ยกมือขึ้นมา มีควันสีดำพวยพุ่งออกมาจากมือทั้งสองข้าง เขายกยิ้มก่อนที่ควันสีดำจะปกคลุมร่างกายของตัวเองจนหมด ฮาเดสพาตัวเองมาที่บ้านหลังเล็กที่เรียกได้ว่าโทรมสุดๆไปเลย หน้าบ้านพึ่งผ่านการพรวนดิน เขาคิดว่าเจ้าของบ้านคงจะปลูกอะไรสักอย่างแน่ๆ และสิ่งที่ดึงความสนใจของเขาคือกลิ่นหอมอ่อนๆของอาหาร ฮาเดสพาตัวเองเดินเข้าไปในบ้านโดยที่เขามิได้กล่าวถามหรือว่าขออนุญาตจากเจ้าของบ้านสักคำ เขาเดินเข้าไปสวมกอดเจ้าของร่างบางนั่นจากด้านหลัง... หัวใจของมิเกลนั้นเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมา เมื่อมีคนมาสวมกอดเธอจากด้านหลัง เธอกำมีดที่อยู่ในมือแน่นก่อนจะหมุนตัวช้าๆ.... "วางลงมิเกล เจ้าคงจะไม่อยากไปนอนในคุกหรอกใช่ไหม?" เสียงนี้..ท่านเคาน์? เธอวางมีดในมือลงพร้อมกับหมุนตัวไปหาเขา เขาส่งยิ้มจางๆให้เธอก่อนจะตักซุปในหม้อขึ้นมาชิม "อื้ม! ไม่เลวนี่" ฮาเดสหยิบถ้วยซุปขึ้นมา เขาตักซุปใส่ถ้วยพร้อมกับยกขึ้นมาดื่มด้วยท่าทีสบายๆ ตรงข้ามกับมิเกลที่กำลังตกใจสุดๆไปเลย!! "ท่านมาที่นี่ได้ยังไงกันคะ?..คือข้าพึ่งซื้อบ้าน..." "นี่เรียกว่าบ้านได้ด้วยงั้นเหรอ โทรมชะมัดเลย เดี๋ยวข้าจะส่งคนมาซ่อมแซมให้ใหม่ อันที่จริงไฮริชน์มีคฤหาสน์มากมายที่ถือครองกรรมสิทธิ์อยู่ เจ้าสามารถ..." "ไม่เป็นไรค่ะ ข้าชอบที่นี่ หากท่านเคาน์เมตตาจะส่งคนมาช่วยซ่อมแซมข้าก็ยินดี" เขายกมือขึ้นมาลูบผมเธอเบาๆ "...มิเกล ข้าไม่ใช่คนดีเช่นที่เจ้าคิดเอาไว้หรอกนะ" เธอช้อนสายตาขึ้นมามองหน้าเขา "ข้าก็มิได้คิดว่าท่านเคาน์เป็นคนดีสักหน่อย!" "มีเรื่องราวของข้าอีกมากมายที่เจ้าจะต้องเรียนรู้" "หน้าที่ของข้าคือการนอนกับท่าน เหตุใดถึงต้องเรียนรู้เรื่องของท่านเคาน์อีกล่ะคะ?" ฮาเดสหัวเราะเบาๆ เขารู้สึกชอบใจกับคำกล่าวที่ว่าหน้าที่ของเธอคือการนอนกับเขา มันรู้สึกดีอย่างประหลาด "ข้าจ่ายเงินให้เจ้าในราคาที่ค่อนข้างจะสูง ข้าก็คาดหวังว่าจะได้รับการทำงานที่ดีเยี่ยมกลับมา" นิ้วมือของเขากำลังไล้ไปตามสันจมูกของเธอช้าๆ "คืนนี้ข้าจะนอนที่นี่!" "แน่นอนว่าไม่ได้ค่ะ ข้ายังไม่ได้ทำความสะอาดห้องเลย" เป็นเพราะว่าเธอเอาแต่นอนนะสิ.. ให้ตายเถอะ! หากรู้ว่าเขาจะมาเธอคงจะทำความสะอาดบ้านทุกซอกทุกมุมไปแล้ว "เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา ง่ายดายราวกับดีดนิ้วเลยล่ะ" เธอจ้องมองไปที่ใบหน้าของเขา ฮาเดสยกยิ้มเมื่อเห็นสายตาที่เบิกกว้างและตกใจของเธอ ราวกับว่าเธอรู้และเข้าใจความหมายของคำกล่าวที่เขากล่าวออกมา มิเกล เจ้าเป็นใครกันนะ เหตุใดวิญญาณของเจ้าถึงเป็นสีที่แตกต่างจากคนอื่น
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม