ตัวประกอบเช่นข้าจะรักท่านเอง(ฮาเร็ม)

4.โอบกอดและปลอบโยน

ท่ามกลางความมืดมิดของยามค่ำคืนมีเพียงแสงไฟดวงเล็กๆจากตะเกียงในมือของท่านลอร์ดฮินตั้นที่ส่องสว่างเท่านั้น มิเกลเดินตามหลังเขามาด้วยท่าทีสบายๆนั่นทำให้ฮินตั้นรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่สาวใช้ผู้นี้ไร้วี่แววของความหวาดกลัว

"มิเกลคิดเอาไว้รึยังครับ ว่าจะออกไปทำอะไร?"

"....ไม่รู้สิคะ ตัวข้านั้นยังมีเป้าหมายไม่ชัดเจนสักเท่าไหร่"

ชัดเจน จนมองเห็นภาพเลยล่ะ เธออยากจะออกไปเป็นยิปซีที่ทำนายอนาคตได้ แต่การบอกความคิดที่จะไปเป็นนักต้มตุ๋นกับท่านลอร์ดนี่น่าจะเป็นความคิดที่ไม่ดีสักเท่าไหร่..

"หากว่าเจ้ามีเรื่องเดือดร้อน สามารถไปหาข้าที่มาเปเรสได้ตลอด ข้าทำงานอยู่ที่นั่น"

มาเปเรสนั้นเป็นกรมทหารที่เป็นสังกัดของพระราชวัง ท่านลอร์ดต้องทำงานที่นั่น การมารับใช้ท่านเคาน์ไฮริชน์นั้นเป็นเพียงการมานอกเวลางานเท่านั้น ชายผู้นี้มีความภักดีต่อตระกูลไฮริชน์มากจริงๆจนถึงขั้นยอมเหนื่อยเพื่อมาคอยรับใช้ท่านเคาน์

"ขอบคุณท่านลอร์ดมากนะคะ"

"น่าแปลกใจที่วันนี้เจ้าดูไม่กลัว?"

เธอส่งยิ้มจางๆให้ท่านลอร์ด

"อาจจะเป็นเพราะท่านเคาน์มิได้น่ากลัวอย่างที่ท่านลอร์ดเคยบอกกล่าวเอาไว้"

เขาพาเธอมาหยุดที่หน้าประตูบานใหญ่ ก่อนจะหันหน้ามาหาเธอ

"....ถึงแล้วครับ"

เขาทำท่าจะกล่าวบางอย่างแต่ก็เลือกที่จะกลืนคำกล่าวที่ไร้สาระพวกนั้นลงคอ

"ขอบคุณท่านลอร์ดที่มาส่ง"

เธอก้มหน้าลงเพื่อขอบคุณฮินตั้น ก่อนจะผลักประตูเพื่อเดินเข้าไปด้านใน ห้องนี้ยังคงเงียบสงบเช่นเคยแตกต่างกันตรงที่วันนี้ไม่มีเจ้าแมวอ้วนสีดำแล้ว

แต่กลับมีใบหน้าที่หล่อเหลาประดุจภาพจิตรกรรมฝาผนัง ที่ตอนนี้กำลังจ้องมองมาที่เธอด้วยสายตาแห่งความว่างเปล่า

"ได้ยินว่าเจ้าเป็นคนเดียวที่เลือกจะลาออก..ด้วยตัวเอง คฤหาสน์ไฮริชน์บกพร่องตรงไหนงั้นหรือ?"

ตอบตามคงามจริงได้ไหมนะ ถึงยังไงพรุ่งนี้เธอก็จะออกไปจากที่นี่อยู่แล้ว..

"ที่นี่ดีมากค่ะท่านเคาน์ ข้าเพียงมีความฝันที่ต้องออกไปตามหา"

เขาอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ หยดน้ำแวววาวพวกนั้นกำลังเกาะตามผิวและเรือนผมของเขา สายตาที่ว่างเปล่านั้นจ้องมองมาที่เธออีกครั้ง

"ไม่กลัวข้า งั้นหรือ?"

ในคราแรกเธอคิดว่าจะมาอยู่ในห้องนี้แบบมาอยู่ด้วยเฉยๆ มิเกลไม่คิดว่าจะต้องมานั่งคุยและนั่งตอบคำถามมากมายที่เขาถามมาเช่นนี้เลย

"ไม่ค่ะ ท่านเคาน์มิได้น่ากลัวสักหน่อย"

ฮาเดสยกแก้วบรั่นดีขึ้นมาดื่มเขาละสายตาจากใบหน้าของสาวใช้เบื้องหน้าไปมองที่ทิวทัศน์ยามค่ำคืนนอกหน้าต่าง

"แสดงว่าเจ้ายังไม่เคยเห็นในตอนที่ข้า ฆ่าคนสินะ"

เขา..ต้องการคำตอบแบบไหนกันนะ ชายผู้นี้หล่อแต่สติไม่สมประกอบงั้นเรอะ!

"มะ ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ ที่ข้าหมายถึงคือในตอนที่ท่านกลายร่างเป็นแมว"

บรรยากาศรอบๆนั้นเยือกเย็นลงในทันทีที่เธอกล่าวจบ นี่เธอพูดอะไรให้เขาไม่พอใจงั้นเหรอ! หรือว่าการกลายร่างของเขาคือสิ่งต้องห้ามในการกล่าวถึง?

"เพล้ง!!"

เขาปาแก้วในมือทิ้งไปก่อนจะลุกขึ้นมาหาเธอ นิ้วมือที่เรียวยาวของเขาไล้ไปตามใบหน้าของมิเกลช้าๆก่อนจะหยุดอยู่ที่หน้าผากของเธอ

วันนี้เขาอารมณ์ไม่ดี อารมณ์ไม่ดีมากๆเพราะมารีนปฏิเสธการเข้าพบของเขา เขาคือเคาน์ไฮรีสผู้ยิ่งใหญ่การจะเข้าพบนักบุญหญิงผู้หนึ่งกลับทำไม่ได้ นั่นอาจจะเป็นเพราะว่าเขาคือผู้สืบทอดตระกูลไฮริชน์ หน้าที่ผู้แลกเปลี่ยนวิญญาณงี่เง่าพวกนั้น เขาไม่อยากทำเลยให้ตายเถอะ!!

หากว่าเขาเกิดในตระกลูธรรมดาๆบางที มารีนอาจจะรักเขา

"ข้ากำลังโกรธ!"

"ขออภัยค่ะ ข้ามิทราบว่าการกล่าวถึงท่านในตอนที่ท่านกลายร่างเป็นแมวจะทำให้ท่านไม่พอใจ..."

"เจ้าชื่ออะไร?"

เขาออกแรงบีบแก้มของเธอเบาๆ

"มิเกลค่ะ"

"...กอดข้าหน่อยสิ"

"คะ?"

"กอดข้า ให้เหมือนกับครั้งนั้นที่เจ้ากอดข้าเอาไว้..."

มันจะไปเหมือนกันได้ยังไงเล่า!! ครั้งนั้นเขาเป็นแมวดำตัวน้อยๆแต่ครั้งนี้เป็นหนุ่มหล่อที่ความหล่อของเขากำลังจะทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบจะระเบิด

ทว่าถึงจะคิดเช่นนั้นแต่มิเกลก็ยกมือขึ้นมาโอบกอดเขาเบาๆนี่เป็นการกอดที่อบอุ่นที่สุดของเธอเลยก็ว่าได้ เธอใช้มือตบหลังเขาเบาๆอย่างปลอบโยน นั่นทำให้ฮาเดสค่อยๆหลับตาลงช้าๆ

มิเกลกำลังพ่ายแพ้ต่อแววตาที่เจ็บปวด ในตอนที่เขาร้องขอให้เธอโอบกอดเขา ดวงตาของเขาทั้งว่างเปล่า ผิดหวัง และเสียใจไปพร้อมๆกัน

ในตอนนี้เขากำลังต้องการใครสักคนมาโอบกอดและปลอบใจเขา และคนคนนั้นก็คือเธอ...

โถ..ตัวร้ายที่น่าสงสารของฉัน นี่คงถูกนางเอกปฏิเสธมาอีกแล้วละสิ

"ง่วง"

"อ่า เช่นนั้นข้าจะพาท่านเคาน์ไปนอนนะคะ"

"...อืม ช่วยกอดข้าเอาไว้จนกว่าข้าจะหลับได้รึเปล่า?"

เธอไม่ทันได้ตอบอะไรเขาก็ออกแรงดึงเธอมาที่เตียง ฮาเดสผลักมิเกลให้ล้มลงก่อนที่เขาจะนอนลงข้างเธอ เขาซุกหน้าลงที่เนินอกของเธอ มิเกลรู้ดีว่าท่านเคาน์ไม่ได้มีเจตนาที่ไม่ดีแต่ว่าการที่ล้มหายใจของเขามีเป่าร้อนที่เนินอกทั้งสองข้างมันก็ทำให้เธออดที่จะรู้สึกแปลกๆไม่ได้

เธอค่อยๆหลับตาลงพร้อมกับใช้มือตบหลังของเขาเบาๆเพื่อเป็นการปลอบโยน นี่คงจะเป็นความฝันสินะ เพราะว่าพรุ่งนี้เช้าเธอจะต้องออกไปจากที่นี่แล้ว

มิเกลมองฮาเดสเป็นเพียงแค่แมวตัวเล็กๆเท่านั้นและตอนนี้เธอกำลังโอบกอดเจ้าแมวนี่อยู่ ถึงความจริงเธอจะโอบกอดท่านเคาน์ที่แสนจะหล่อเหลาอยู่ก็เถอะ!!