เธอนอนไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้เพียงว่าพอตื่นมาก็เป็นช่วงสาย และตอนนี้เธอกำลังหิวมาก!! มิเกลยกถ้วยซุปขึ้นมาทานอย่างลืมตัว
ธีโอดอร์ยกมือขึ้นมาเช็ดมุมปากของมิเกลด้วยท่าทีเอ็นดู
มิเกลขยับถอยหลังเล็กน้อย เธอมองหน้าของนักบุญผู้งดงามเบื้องหน้าด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจสักเท่าไหร่ มันมีเรื่องราวที่น่าสงสัยอยู่เต็มไปหมด
ท่าทีของเขาดูราวกับคนที่ไม่มีพิษมีภัยใดๆและการกระทำของเขานั้นมันมิได้มีเจตนาคิดร้ายหรือว่าทำร้ายเธอเลย
เธอกำลังอยู่ในสถานที่ที่ไม่เคยพบเจอ แต่ทว่ากลับรู้สึกสบายใจอย่าบอกไม่ถูก ราวกับความเงียบสงบนี้คือสิ่งที่เธอโหยหามาตลอด
กลิ่นน้ำค้างยามเช้าทำให้เธอรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
"...ยังอยากกลับบ้านอยู่ไหมครับ"
"ค่ะ"
ถึงที่นี่จะเงียบสงบและน่าอยู่มากแค่ไหนแต่เธอก็หาความเหมาะสมในการอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้เลย นี่คงจะถึงเวลาที่เธอต้องกลับบ้านสักที
"ข้าเคยบอกไปแล้วว่าท่านถูกเวทย์ผูกวิญญาณ ท่านมิ
