เด็กข้างบ้าน

อย่างอื่นผมเสร็จช้า

        “ อีวินวี่ มึงนะมึง ปล่อยให้กูไปเจอภาพกีฬามันส์ ๆ อยู่คนเดียว วันแรกก็เจอแบบนี้ซะแล้ว จะทนอยู่กับมันไปได้นานแค่ไหนเนี่ย ไอ้เด็กบ้า ไอ้เด็กโรคจิต ! ” เธอบ่นพลางหลับตาลง พยายามข่มจิตข่มใจให้หลับ แต่ภาพและเสียงที่ไอ้เด็กโรคจิต ขโยกขย่มแม่สาวนั่นอย่างลืมตาย ภาพไอ้นั่นที่ทั้งใหญ่ทั้งยาวมันชี้หน้าเธอ มันวนเวียนมารบกวนอยู่ร่ำไป ภาพมันติดตาแถมยังกวนใจกว่าจะข่มตาลงได้ก็ปาเข้าไปร่วมตีหนึ่ง

        ความที่เมื่อคืนกว่าจะได้หลับก็ล่วงเข้าวันใหม่ เมษาก็เลยตื่นสายกว่าปกติ มองนาฬิกาที่ฝาผนังเป็นเวลาเจ็ดโมงครึ่ง เธอรีบดีดตัวขึ้นจากที่นอนแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ จัดการตัวเองให้เสร็จภายในสิบนาที เพราะวันนี้ทำงานวันแรก เธอจะต้องไปถึงที่นั่นเพื่อรายงานตัวและอะไรต่อมิอะไรมากมายก่อนแปดโมงครึ่ง

        “ ว่าแต่นังวินวี่มันหายไปไหนของมัน ” หญิงสาวบ่นอุบเมื่อมองหาเพื่อนตัวดีไม่เจอ พลันก็ได้ยินเสียงหัวเราะลอยมาจากทางหน้าบ้าน เสียงหัวเราะที่ใส่จริตจก้านจากเสียงห้าวที่พยายามบีบเป็นเสียงสองแบบนั้น ไม่ผิดแน่ เป็นวินวี่แน่นอน

        เมษารีบสาวเท้าไปยังต้นเสียงที่หน้าบ้าน ก็พบว่าเพื่อนรักอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย แต่ไม่ได้อยู่หน้าบ้านตัวเอง หากแต่นั่งอยู่บนโต๊ะหินอ่อนหน้าบ้านข้าง ๆ มีชามโจ๊ก ปาท่องโก๋ และแก้วน้ำเต้าหู้สี่ใบวางอยู่ คนที่นั่งอยู่นอกจากเพื่อนรักแล้วก็มีชายหนุ่มสองคนที่สวมชุดนักศึกษาเรียบร้อย หนึ่งนั้นสูงใหญ่ผิวคล้ำเข้ม ใบหน้าดุดัน อีกหนึ่งรูปร่างเล็กกว่า สวมแว่น และตัดผมรองทรงเรียบร้อย

        “ นั่นคงเป็นไอ้แว่นขายยากับไอ้เตวิทย์จอมอันธพาลที่เจ๊ดอกแกว่าสินะ ท่าทางก็ดูเรียบร้อยกันดี ก็อย่างว่าแหละ คนเราดูกันแต่ภายนอกไม่ได้หรอก ” เมษาพึมพำอยู่คนเดียว

        “ อ้าว นังเมษ์ ตื่นแล้วเหรอยะ มานี่มา มากินโจ๊กกินน้ำเต้าหู้กัน น้องธันวาซื้อมาเผื่อแน่ะ ” เสียงทักทายของเพื่อนสาวดังขึ้น ชายหนุ่มทั้งสองที่นั่งอยู่รีบยกมือขึ้นสวัสดีและยิ้มทักทาย

        “ สวัสดีครับพี่เมษา ”

        “ นี่น้องแว่นนะ ส่วนนั่นน่ะน้องวิทย์ เรียนปีสี่เหมือนกันทั้งคู่ น้องธันวากำลังอาบน้ำอยู่อะ อีกสักพักก็คงออกมาแหละ ” เมษาถลึงตาใส่เพื่อนสาวทันที ก่อนจะกวักมือเรียกให้ไปคุยกันที่หน้าห้อง

        “ นี่แกกำลังทำอะไรนังวินวี่ แกไปไว้นั่งร่วมวงข้าวกับไอ้เด็กพวกนั้นได้ยังไง ลืมที่เจ๊ดอกเล่าให้ฟังหมดแล้วเหรอ อยากหาเรื่องใส่ตัวหรือไง ” เมษารัวเป็นไฟด้วยความร้อนใจที่เพื่อนไปทำตัวสนิทสนมกับพวกเด็กอันตราย หากก็ยังลดเสียงให้เบาที่สุดเพราะกลัวพวกนั้นจะได้ยิน

        “ โอ๊ย ฉันก็บอกแกแล้วว่าท่าทางอีเจ๊ดอกน่ะมันขาเม้าท์อาจจะพูดเพ้อเจ้อสุมไฟให้มันเว่อร์ ๆ ไปก็ได้ เมื่อเช้าพอฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เจอน้องธันวาสุดหล่อขับมอเตอร์ไซค์กลับมาจากตลาดเช้า ซื้อโจ๊กกับน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋มาเผื่อเพื่อนและผู้มาอยู่ใหม่อย่างฉันกับแกด้วย เออ แต่น้องมันบอกว่าซื้อมาชุดเดียวเพราะเมื่อคืนเห็นแค่คนเดียว มันเห็นใคร ยังไง หรือว่าแกแอบไปเจอกับน้องมันตอนไหน ” เมษาอึกอักพูดไม่ออกบอกไม่ถูกกับเรื่องบัดสีบัดเถลิงที่เธอไปเจอเมื่อคืน จะว่ามันผิดหมดก็ใช่ที่ เธอเองก็มีส่วนผิดที่ออกไปพบเจอภาพนั้นโดยไม่ได้รับเชิญ มันน่าละอายสิ้นดี

        “ เอาน่า เอาเป็นว่าแกจะไปไว้ใจไอ้เด็กพวกนี้ไม่ได้ ”

        “ ทำไมจะไว้ใจไม่ได้วะ ยิ่งน้องธันวานะ ยิ่งน่ารักเฟรนด์ลี่ เมื่อเช้ารีบเข้ามาแนะนำตัวทักทาย น่ากินด้วยนะแก สูงใหญ่หล่อล่ำ ข้างนอกยังล่ำขนาดนั้น ไม่รู้ข้างในจะยิ่งใหญ่ขนาดไหน ”

        “ ใหญ่ดิ เท่ากระบอกไฟฉายได้มั้ง น่ากลัวตายชัก ” เมษาหลุดปากพูดสิ่งที่วนเวียนอยู่ในหัวตลอด เล่นเอาเพื่อนรัก   เบิกตากว้าง

        “ อะไร อะไรเท่าไฟฉาย นี่แกไปเห็นของน้องธันวาตอนไหน เห็นตอนไหน ทำไมไม่เรียกฉัน ”

        “ สวัสดีตอนเช้าครับ พี่สาวคนสวยทั้งสอง ” เสียงทักทายดังมาจากด้านหน้าประตูห้องที่เมษาเปิดค้างไว้ ขณะที่เพื่อนรักทั้งสองกำลังถกเถียง ก่อนที่ร่างสูงใหญ่ของชายผู้ที่กำลังถูกนินทาจะโผล่มาทีหลัง

          ภาพตรงหน้าช่างดูหน้าประทับใจกว่าเมื่อคืนที่ได้พบเจอในสถานการณ์อิหลักอิเหลื่อแบบนั้น หนุ่มสูงใหญ่ ใบหน้ายาว ผิวขาวเหลือง คิวเข้ม ตาสวย จมูกโด่ง ปากหยักสวย เปลือยท่อนบนโชว์กล้ามเนื้องดงามบนแผงอก ท่อนแขน และซิคแพ็คบนหน้าท้องที่มีขนสีน้ำตาลอ่อนประปรายแล้วรกครึ้มมากขึ้นเมื่อต่ำลงไปเบื้องล่าง ก่อนจะลับหายไปยังขอบกางเกงยีนสีเข้ม กลิ่นสบู่ แชมพู น้ำหอมผู้ชาย หรืออะไรก็แล้วแต่ที่เขาพึ่งใช้มันลอยมาปะทะจมูกทำให้รู้สึกสดชื่น เสื้อนักศึกษาสีขาวพาดอยู่ที่ไหล่ซ้าย ใบหน้านั้นดูน่ามองมากขึ้นเพราะเขาพึ่งโกนหนวดเครา และมีรอยยิ้มประทับอยู่บนริมฝีปากสวยได้รูป ผมบนศีรษะยุ่งเหยิงเปียกชื้นนิด ๆ เพราะเจ้าตัวคงจะสระผมมาแต่ไม่ทันได้เช็ดให้มันแห้งสนิท กระทั่งไม่ได้หวีหรือจัดทรงใด ๆ ทั้งสิ้น ทว่ายิ่งทำให้เจ้าของมันยิ่งดูมีเสน่ห์เพิ่มขึ้นเหลือหลาย น่ามอง และเผลอจ้องมองไปอย่างไม่รู้ตัว

        “ น้องธันวา อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอคะ พี่วินวี่คนนี้ว่าจะไปช่วยปะแป้งให้สักหน่อย ไม่น่าเสร็จไวเลย ” วินวี่เริ่มต้นแทะโลมชายหนุ่ม เขายิ้ม นัยน์ตาเป็นประกายกรุ้มกริ่ม

        “ อาบน้ำอาจจะเสร็จไว แต่อย่างอื่นผมเสร็จช้ามากนะครับ บอกเลย ”

          “ ว้ายตายแล้ว บ้า ๆ ๆ คนผีทะเล พูดจาอะไรก็ไม่รู้ ทะลึ่งตึงตังจริงเชียว ” ปากว่าอย่างนั้น หากแต่เข้าไปซุกตัวบนแผงอกเปลือยนั้นพร้อมทั้งยกมือขึ้นลูบไล้ลวนลาม ธันวาหัวเราะก่อนที่จะตะครุบมือของวินวี่เอาไว้ได้ทัน