เป็นข่าว
1249 คำ
"จุ๊ๆๆๆๆ ไม่เอาน่า อะไรที่เฮียอยากได้ ต่อให้ต้องแย่งมา เฮียก็จะทำ" ท่อนขาเรียวยาวราวกับนายแบบบนปกนิตยาสารเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาวเอื้อมมือหนาจับปลายผมเบาๆ ก้มลงจูบขมับ เลื่อนลงมาประกบจูบที่ปากเรียวบาง เป็นแค่การสัมผัสเท่านั้นไม่มีการรุกล้ำด้วยปลายลิ้น "แล้วเจอกัน เบบี๋" หัวใจดวงน้อยของหญิงสาวเต้นแรงไม่เป็นส่ำ
หญิงสาวเดินออกไปจากห้องประชุมกลับตรงห้องทำงานของตัวเองทันที สะโพกกลมกลึงค่อยๆ สัมผัสกับเบาะเก้าอี้ ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ทำไมพ่อถึงต้องทำธุรกิจกับเขา ทำไม มือเล็กยกขึ้นปิดใบหน้าสวยหวาน ข้อศอกวางบนโต๊ะทำงานแผ่วเบา เธอค่อยๆ ปล่อยสายธารน้ำตาลงมาเพื่อเป็นการระบายความทุกข์ และอึดอัดภายในจิตใจ
เอาวะ ลองดูสักตั้งก็ไม่เสียหายอะไร ฉันได้รับความไว้วางใจจากพ่อกับแม่ ฉันต้องไม่ทำให้ท่านผิดหวัง ฉันโตแล้ว ฉันต้องจัดการปัญหาต่างๆ ได้แน่นอน เป็นความคิดที่ให้กำลังใจตัวเองได้เป็นอย่างดี
@Club หรูใจกลางเมือง
[สามทุ่มสิบห้า]
เสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม ภายในคลับสอดประสานกับเสียงผู้คนหลายร้อยชีวิตที่ต่างพากันปลดปล่อยห้วงความคิด อารมย์ บางส่วนวาดลวดลายลงบนฟลอเต้นรำอย่างไม่มีใครยอมใคร ยังมีหญิงสาวสวยดวงตาคม ในชุดเดรสซีทรูสีดำกระโปรงสั้นเหนือเข่ากว่าสองคืบ โชว์ช่วงขาเรียวยาวบนรองเท้าส้นสูงห้านิ้วสีเดียวกันกับชุด ท่าทางการเดิน การนั่ง แม้แต่การสั่งเครื่องดื่มของเธอช่างดึงดูดและมีสเน่ห์
ครืด! ครืด! ครืด!
"ฮัลโหล"
(เค้ก นิวไปไม่ได้แล้วนะ ติดธุระด่วนอ่ะ ขอโทษด้วยน้าาา)
"ตลอดเลยเธอเนี่ยยย โอเคๆๆๆ"
(อย่าดื่มเยอะนะ อย่าเมาด้วย รีบกลับบ้านด้วยนะ)
"นี่เธอเป็นเพื่อนหรือแม่ฉันเนี่ย ยัยหนูแฮมส์เตอร์"
(ที่นิวพูดไปหน่ะเข้าใจไหมเนี่ย เป็นห่วงนะ)
"ฉันรู้แล้วๆ พรุ่งนี้วันหยุดนะฉันไม่ต้องทำงาน ตื่นสายได้ จุ้บๆ"
อีกแล้ว ฉันโดนเพื่อนเท อีกแล้วววว เซ็งชะมัด "ค่าเหล้าของยัยขี้เมานี่กี่บาท" น้ำเสียงคุ้นหูดังแทรกขึ้น บะ บ้าน่า บ้าไปแล้ว หญิงสาวค่อยๆ หันหน้าไปทางซ้ายมือซึ่งเป็นต้นทางของเสียง "บะ ... บาสเตียน!!" สายตาคมกริบปรายตามองหญิงสาวด้านข้างแค่เพียงนิด "จะมาทำไมไม่บอกเฮีย" อีกตาบ้า มาถึงก็เบ่งอำนาจเลยนะ "แล้วนายเป็นผู้ปกครองของฉันหรือไง ทำไมฉันต้องคอยรายงานด้วย" บาสเตียนแสดงสีหน้าไม่สบอารมย์ก่อนเอ่ยเสียงรอดไรฟัน "เบเบี๋ เรียกเฮียว่าอะไรนะครับ" ภายในคลับเสียงเพลงค่อนข้างเสียงดังบาสเตียนต้องก้มหน้าแนบชิดเพื่อพูดให้หญิงสาวได้ยิน
พลันร่างกายของหญิงสาวถูกยกขึ้นโดยใต้สะโพกของเธอมีท่อนขาแกร่งนั่งแทนที่เธอ ที่นั่งกับเก้าอี้กลายเป็นว่าตอนนี้เธอนั่งที่หน้าตักของเขาไปโดยปริยาย สองแขนแกร่งตวัดรัดรอบเอวบางเอาไว้
แชะ! แชะ! แชะ! ด้วยความเป็นคนดังที่สังคมจับตาดูทั้งคู่ มันจึงไม่แปลกที่จะมีคนเห็น และหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปเขาและเธอเอาไว้
"อะ ... เอ่อออ เบเบี๋ก็เรียกเฮียว่าเฮียไงค่ะ"
"ว่าแต่ เฮียมาที่นี่ได้ยังไงคะเนี่ย แหะแหะ" หมั่นเคี้ยวจริงๆ ยัยเด็กนี่น่ารักเกินไปแล้ว บาสเตียนมองวิธีการเอาตัวรอดของหญิงสาวตรงหน้า ลอบอมยิ้มเล็กน้อยเอ็นดูในการกระทำของเธอ
" ... "
"ถ้าเฮียยังเงียบอยู่ งั้นเค้กกลับก่อนนะคะ" หืมมมม ทำไมเปลี่ยนเป็นเรียกแทนชื่อตัวเองแล้วละ ฉันชอบให้เธอเรียกแทนตัวเองว่าเบบี๋ มากกว่า เพราะมันดูเป็นชื่อพิเศษสำหรับเราสองคน สีแดงระเรือปรากฎขึ้นบนใบหน้าคมคาย
"เฮียเมาหรือเปล่าคะเนี่ย หน้าแดงเชียว"
"ทำไมไม่แทนตัวเองแบบเดิม" แบบเดิม อีตานี่ มุ้งมิ้งเหมือนกันนะเนี่ย เอาวะ เพื่อเอาตัวรอดยังไงก็ต้องรู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดีอยู่แล้วอะเนาะ "ตอบคำถามเบบี๋ หรือยังคะ เฮียมาทำอะไรที่นี่" ทำไมวันนี้ ยัยเด็กนี่ไม่ดื้อเลยวะ หรือว่ากลัวเรื่องคลิปหลุดในห้องประชุมที่ฉันขู่ไว้ น่าขำชะมัดฉันจะไปมีคลิปนั่นได้ไง ก็นั่นมันบริษัเธอนี่
พรึ่บ!!
"อะ..." โว้ยยยย อีตาบ้าบาสเตียนนี่ พาฉันเดินดีๆไม่เป็นหรือไง ต้องแบก ต้องลาก ต้องอุ้ม ต้องจูงตลอด "เฮียยยย ..... ปล่อยเค้กนะ ปล่อยยยยย!!!!" เสียงใสตะโกนลั่นทว่ากลับไม่ทำให้ชายหนุ่มที่แบกเธอไว้บนบ่าแกร่งหยุดลงได้ "ไอ้บ้าบาสเตียน ปล่อยฉันนะ ปล่อยยย" กำปั้นน้อยทุบลงที่แผ่นหลังแกร่ง แต่นั่นไม่ได้สร้างความเจ็บปวดให้เขาเลยสักนิด
"ตอบเฮียมาก่อน มาเที่ยวทำไมไม่บอก" เอ้า!! ไอ้บ้านิ ก็ไม่ได้เป็นอะไรกันจะบอกทำไมวะ
"แล้วมีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องรายงานนายด้วย เราไม่ได้เป็นอะไรกันนิ" เออ เอาซิ ตอกย้ำไป จะได้เลิกมโนสักที น่ารำคาญ!!
"เบบี๋ ต้องให้เฮียทบทวนใช่ไหม ว่าเราเป็นอะไรกัน จะให้เฮียทบทวนแบบไหนละ ทางรูปภาพ ทางเสียง หรือทางสัมผัส"
เพี้ยะ!!!!!
"หยุดลวนลามฉันสักที เป็นโรคจิตหรือไง ถึงตามเฝ้าอยู่ได้ เป็นหมาหรอ ห๊ะ!!!" ใบหน้าคมคายหันไปตามแรงตบ เขาใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มเอาไว้เพื่อระงับอารมย์
"เฮียถือว่า เบบี๋ เลือกแล้วนะ" ห๊ะ!! เลือกอะไรวะ
"ปล่อยฉันลงได้แล้ว แบกฉันอยู่ได้ เลือดจะตกหัวตายอยู่แล้วมั้งเนี่ย" ทันทีที่หญิงสาวพูดจบบาสเตียนเอื้อมมือเปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับ ปล่อยหญิงสาวลงกับพื้น "เดี๋ยวเฮียไปส่ง รถของเบเบี๋ เฮียจะให้ลูกน้องจัดการให้"
[สามสิบนาทีต่อมา]
เค้กนั่งเล่นมือถืออยู่ภายในรถ เลื่อนดูข่าวโซเชี่ยลไปเรื่อย สายตาพลันเห็นพาดหัวข่าวหน้าโซเซี่ยลมีเดีย "เยี๊ยดดดดเปียดดดด....!!"
[เจ้าพ่อวงการโรงแรม และเรือสำราญ กับผู้สืบทอดตำแหน่งเจ้าแม่วงการการท่องเที่ยว และรีสอร์ท ซุ่มเงียบกำลังคบกันชัวร์ คอนเฟิร์มค่าาา งานนี้ตลาดหุ้น สองวงการจะต้องอลังการแน่น๊อนนนน จริงไม่จริง ดูภาพประกอบแล้วตัดสินเองน้าา]
"บาสเตียน มีข่าวของเราหลุดออกไป" หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงเป็นกังวนก่อนส่งโทรศัพท์ให้ชายหนุ่มได้ดู "ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย ที่เขาลงมันก็เรื่องจริงทั้งนั้น" ไอ้บ้านี่ "มันจริงที่ไหนเล่า เราไม่ได้คบกัน สักหน่อย แถมฉันยังเกลียดขี้หน้านายขนาดนี้ ฉันคงไม่โง่ไปคบกับนายหรอกนะ แต่ที่ฉันเป็นกังวนเนี่ย ก็คือ ถ้าผู้ถือหุ้นรายอื่นเขารู้ว่าเราไม่ได้คบกันจริง เขาคงจะถอนหุ้นออกเพราะมันคือเรื่องของความมั่นคงเลยนะ" บาสเตียนยกยิ้มเจ้าเล่ห์
"เฮียจะรอดูคนโง่นะ เบเบี๋" เขาไม่ได้สนใจเรื่องหุ้น หรือผู้ถือหุ้นเลยแม้แต่น้อย
- ผู้เขียน
