"มันเป็นของเบบี๋ ตั้งแต่เฮียเจอเบบี๋ครั้งแรกแล้วค่ะ" บาสเตีบยกอบกุมมือเล็กของเค้กเอาไว้บนแผงอกแกร่ง อีกมือรั้งศรีษะคนตัวเล็กเข้าแนบกับแผงอก "นอนเถอะนะ พรุ่งนี้เฮียมีของขวัญจะให้" หญิงสาวพยักหน้ารับปิดเปลืองตาบางลงแผ่วเบาสัมผัสอบอุ่นที่โหยหามานานตอนนี้มันกลับมาเป็นของเธอแล้ว
[ตอนเช้า]
สายลมที่พัดผ่านเข้ามาทางม่านหน้าต่างหญิงสาวที่สำลังนอนหลับอุตุอยู่บนเตียนนุ่มสีขาว มือเล็กไขว้คว้าควาญหาร่างกำลังของแฟนหนุ่มที่เธอนอนกอดเรียกความอบอุ่นจากเขา ทวาสิ่งที่สัมผัสได้กลับเป็นความว่างเปล่า ไม่ใช่ร่างกำยำที่เธอโหยหา
เปลือกตาบางค่อยๆ ลืมตาขึ้นกระพริบเพื่อปรับโฟกัสการมองเห็นเพดานห้องสีขาวนวลที่ดูอยอุ่นของเมื่อคืนกลับกลายเป็นความเหงางอยเมื่อมองไปด้านด้านซ้ายไม่มีชายหนุ่มที่นอนกอดให้ความอบอุ่นเมื่อคืน แต่ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนกลับเห็นวัตถุสีดำขนาดเท่าสองนิ้วมือผูกด้วยโบว์สีแดงเล็กๆ วางไว้อยู่บนหมอนของคนที่ห
