เค้กยังคงกดโทรศัพท์โทรออกอยู่อย่างนั้น แม้จะรู้ว่าไร้ความหมายก็ตาม "ฮื้ออออออ คะ คิดถึงเฮีย" เค้กปล่อยโฮออกมาอย่างสุดจะกลั้น
พสุที่ได้ยินเสียงร้องไห้ของหญิงสาวรีบเปิดประตูห้องทำงานของเธออย่างถือวิสาสะ "นายหญิง ปะ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ" ภาพตรงหน้าที่เห็นคือนายหญิงของตัวเองกำลังก้มหน้าร้องไห้ฟูมฟายออกมาอย่างดัง
"ฮื้อออออ. พสุ ฉะ ฉันเอง ฉันงี่เง่าเอง เฮียถึงได้หายไปแบบนี้" พสุไม่รู้จะปลอบผู้เป็นนายอย่างไร ได้แค่ยืนฟังเธอร้องไห้ และพูดจาไม่เป็นภาษานานนับชั่วโมง
อาการซึมเศร้าของหญิงสาวทำให้พสุเป็นทุกข์ใจไม่น้อย หากนายกลับมาเห็นสภาพนี้ เขาอาจจะถูกไล่ออกก็เป็นได้ที่ดูแลนายหญิงไม่ดี
"นายหญิงครับ ไปหาอะไรทานดีไหมครับ" พสุเอ่ยถามขณะที่กำลังขับรถกลับคอนโด
" ... "
"เออ นายหญิงดูผอมไป เดี๋ยวนายกลับมาเห็นผมต้องตายแน่ๆ เลยครับ" เขาเอ่ยอีกครั้ง หวังให้นายหญิงของเขาได้ทานข้าวทานปลาบ้าง
" ... "
หญ
