ไม่โปรดปราน : 1

1042 คำ
“เสร็จแล้วครับ” เสียงทุ้มกระซิบบอกข้างหูเมื่อเขาถักผมแกะทั้งสองข้างให้ฉันเรียบร้อยแล้ว “ไปแอบให้กิ๊กที่ไหนสอนมาคะ” ฉันแซวแบบไม่ได้จริงจังพร้อมเอียงซ้ายเอียงขวาดูผมเปียที่ถักไม่ค่อยเป็นระเบียบจากฝีมือผู้ชายตัวโตผมสีน้ำตาลเข้มที่ยืนยิ้มอยู่ด้านหลัง “กิ๊กในยูทูบ” เฮียมาคัสสวมกอดเอวฉันเบา ๆ เกยคางลงบนไหล่บางเอ่ยบอก “เดี๋ยวนี้หัดมีกิ๊กนะเรา” ยกมือไปบีบจมูกคมสันนั้นเบา ๆ ด้วยความมันเขี้ยว “ไปทำงานเถอะ” เจ้าของอ้อมกอดเอ่ยบอกหลังจากกอดดมกลิ่นกายฉันจนหนำใจแล้ว “ยังเหลือเวลาอีกเกือบชั่วโมงเลย” เริ่มงอแงเพราะไม่อยากตัวห่างกันกับเขาเลย ไม่อยากบอกว่าเฮียมาคัสที่เป็นแฟนสุดที่รักฉันเนี่ยเขาเป็นผู้ชายที่ร่างกายโคตรอบอุ่น เวลาสวมกอดฉันแต่ละทีถ้าเป็นหน้าหนาวนี่คือไม่ต้องห่มผ้าอะ จริงนะ ไม่ได้พูดโอเวอร์แต่อย่างใด แต่ไม่ท้าให้มาลองสัมผัสหรอกนะเพราะคนนี้ฉันหวง “รีบทำงานรีบเสร็จ คืนนี้เฮียพาไปดินเนอร์” ดวงตาฉันลุกวาวเมื่อสุดที่รักเอ่ยบอก “จริงนะคะ” ยิ้มจนตาหยีมองอีกคนผ่านกระจกเงาตรงหน้า “เฮียเคยโกหกเราด้วย?” นั่นสิ! ตั้งแต่คบกันมาเกือบจะหกเดือน เฮียมาคัสไม่เคยพูดคำไหนไม่จริงสักคำ เขาบอกจะพาไปไหนคือพาไปจริง ๆ “งั้นวันนี้เฮียไปส่งน้ำหน่อยนะ” อ้อนเบา ๆ ด้วยการยกมือลูบสันกรามที่เริ่มมีไรเคราอ่อน ๆ ขึ้นทิ่มมือให้รู้สึกระคายผิวเล็กน้อย “ได้ครับ ไปกัน” มือหนาที่แสนอบอุ่นกุมมือฉันไว้แล้วจูงออกจากคอนโดของฉันเพื่อไปขึ้นรถสปอร์ตคันหรูที่จอดรออยู่ด้านหน้าคอนโด “มินโทร. มาค่ะ” รถเลี้ยวออกจากคอนโดฉันได้ไม่ถึงสิบนาที มินตราเพื่อนรักเพื่อนสนิทตั้งแต่เรียนมัธยมก็โทร. มาหา ฉันรีบกดรับสายเพื่อนทันที “ว่าไงแก” กรอกเสียงใสลงไปตามปกติ [แก! รถฉันพังอะ] ดูอารมณ์เธอหงุดหงิดเล็กน้อย “แล้วแกอยู่ที่ไหน” วันนี้ฉันมีถ่ายแบบชุดแฟชั่นจากแบรนด์หนึ่งของเมืองนอกที่สตูดิโอในเมืองทอง ส่วนมินตราถ้าจำไม่ผิดเธอก็รับงานถ่ายแบบเหมือนกันแต่เหมือนจะออกนอกเมืองน่ะ [จะออกชาญเมืองอยู่แล้วแก แต่แถวนี้โคตรเปลี่ยวฉันรอรถผ่านมาสิบกว่านาทีแล้วยังไม่มีสักคัน แถมโทร. หาช่างมาดูให้ก็บอกต้องรอเป็นชั่วโมง เซ็งว่ะ!] เออ ถ้าฉันเป็นยัยมินตราเจอแบบนี้ก็อารมณ์เสียเหมือนกัน “มีไรเหรอ” “ยัยมินรถเสียค่ะ” “อ้าว แล้วแถวนั้นไม่มีอู่เหรอ” ฉันส่ายหน้าแทนคำตอบก่อนจะคุยกับเพื่อนที่ถือสายรอต่อ “แถวนั้นมีบ้านคนไหมแก” [มีแต่ไร่มันสำปะหลังน่ะสิ] นี่ไปที่ไหนของเพื่อนฉันเนี่ย ทำไมถึงได้ดูกันดารขนาดนั้น “เอาไงดี ตอนนี้ฉันกำลังจะถึงเมืองทองแล้วอะ” [คงต้องรอช่างหรือไม่ก็เสี่ยงดวงเผื่อมีคนผ่านมาแหละแก] ยกมือดูเวลา ตอนนี้บ่ายสามแล้ว ถ้าเกิดเพื่อนฉันรอช่างไปถึงก็ประมาณสี่โมงเย็น ดูจากสภาพแวดล้อมที่นางเล่าก็เปลี่ยวเอาการอยู่นะ “แกถือสายรอฉันแป๊บนึงนะ” บอกเพื่อนเสร็จรถก็เลี้ยวเขาเขตสถานที่ทำงานฉันพอดี “วันนี้เฮียมาคส์มีธุระด่วนที่ไหนต่อไหมคะ” คนถูกถามหันมาสบตาเล็กน้อยก่อนกลับไปมองทางต่อ ปากหนาขยับตอบสั้น ๆ อย่างน่ารัก “ไม่ครับ วันนี้ว่างเป็นบอดี้การ์ดให้คุณแฟนทั้งวัน” เนี่ย ชอบหยอดให้เขินตลอดเลย ไม่ใช่ ๆ นี่ไม่ใช่เวลามาสวีตกันนะยัยน้ำแข็ง “งั้นเฮียช่วยไปรับยัยมินให้หน่อยได้ไหมคะ ถ้าเฮียซิ่งไปน่าจะถึงไวอยู่” ข้อเสียอย่างหนึ่งของคุณแฟนฉันคือเขาเป็นคนขับรถเร็วมาก ยกเว้นเวลาอยู่กับฉันเขาจะขับพอประมาณเพื่อความปลอดภัย “ไม่มีปัญหาครับ ให้มินแชร์โลเคชั่นมาได้เลย” “น่ารักที่สุด แฟนใครเนี่ย” “ถ้าน่ารักคืนนี้เฮียขอรางวัลด้วยนะ” รีบยกมือปิดไมค์โทรศัพท์ทันทีที่อีกคนก้มลงมากระซิบเกือบชิดริมฝีปากฉัน หวังว่ายัยมินตราคงไม่ได้ยินหรอกนะ [ช่วยแคร์เพื่อนบ้างเถอะ ตอนนี้เพื่อนเดือดร้อนนะยะ เลิกสวีตกันให้ได้ยินได้ป้ะ] ฮือ ๆ เธอได้ยินจริง ๆ ด้วย ฉันเลยลงโทษคนต้นเรื่องด้วยการขึงตาดุใส่เขาพร้อมขยับปากแบบไม่มีเสียงให้อีกคนอ่านปากว่า ‘ยัยมินได้ยินหมดเลย’ ทว่าอีกคนกลับไม่เดือดไม่ร้อน มีหน้ามาขำใส่ฉันอีก “แกช่วยแชร์โลแคชั่นเข้าเครื่องเฮียมาคส์ที่นะ” [อือ] ติ๊ง! ไม่นานเสียงข้อความเครื่องเฮียมาคัสก็ดังขึ้น คงเป็นยัยมินตราส่งโลเคชั่นที่นางรถเสียอยู่มาให้ “งั้นน้ำไปทำงานแล้วนะคะ ฝากดูแลเพื่อนน้ำให้ดี ๆ ด้วยนะ” “...” อีกคนพยักหน้าให้ ฉันกำลังจะเปิดประตูรถลงไปทว่ากลับถูกรั้งแขนไว้ด้วยฝ่ามือหนา ตามมาด้วยใบหน้าที่โน้มเข้ามาใกล้เพื่อขโมยหอมแก้มฉันฟอดใหญ่ “นี่มัดจำ คืนนี้ต้องได้รางวัลใหญ่เป็นค่าเหนื่อยนะครับ” ใบหน้าฉันแดงระเรื่อ ถึงจะคบกันมาครึ่งปี ทว่าความหวานเลี่ยนของเฮียมาคัสไม่เคยแผ่วลงเลยสักวันเดียว ผู้ชายคนนี้ค่อนข้างกินดุด้วยนะ อืม...แล้วฉันจะบอกความลับเขาทำไมเนี่ย เดี๋ยวมีคนอิจฉามาแย่งแฟนสุดที่รักฉันไปพอดี “น้ำไปก่อนนะคะ ขับรถดี ๆ นะ อย่าซิ่งมาก” ไม่ได้ให้คำตอบว่าคืนนี้จะมีรางวัลให้เขาไหม แต่เชื่อเถอะ! ถ้าเขา ‘อยากได้’ อะไร ฉันก็ไม่เคยขัดเขาได้สักที
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม