หลังจากเริ่มต้นชีวิตคู่ ร่งฉีนั้นออดอ้อนนางจนหัวใจนั้นเต้นเร่าไปทุกวัน ร่งฉีไปหาแมวขาสั้น ที่มีขนสีขาวดวงตากลมโตมาตัวหนึ่ง ยามที่นางตื่นขึ้นมา ก็อุ้มแมวอ้วนกลมขึ้นมาจดจ้องดวงตาของนาง แล้วแย้มรอยยิ้มให้นางจนมองเห็นฟันที่มีเขี้ยวคู่ขาว หล่อเหลาจนใจเต้นรัว
“ร่งฉีเจ้าไปเอาแมวมิมีขาตัวนี้มาจากที่ใดกัน แมวตัวอื่นสุดแสนจะงามสง่า แต่เจ้านำแมวขาสั้นดั่งแมวมิมีขามาให้ข้าเฉกเช่นนี้ ท่านจะให้สตรีของท่านถูกผู้คนหัวเราะเยาะใช่หรือไม่”
ร่งฉีหัวเราะนางขึ้นมา แล้ววางแมวตากลมลงในตักของนางลงไป ก่อนจะโอบกอดนางเบาๆ
“แมวขายาวจะปราดเปรียวนัก วุ่นวายให้ไล่ตามเสียเวลาของผู้คน ข้าว่าเจ้าตัวนี้นั้นถ้ามันเดินมิได้มากมันคงจะเอาแต่นอนและอยู่นิ่งบ้าง ไม่ดื้อไม่ซนมากจนเกินไป “
ร่งฉียิ้มเจิดจ้าแล้วลูบขาแมว รุกคืบต่อไปยังผืนผ้านุ่มใต้ขาแมวของตนเสียอีกด้วย ร่างบางตีคนเบาๆและเรียกให้จู้อิ่งมานำเจ้าแมวหน้าอ้วนออกไปเสีย
