รีโมตอ้าปากค้าง ตาโต จ้องมองหน้าของเถื่อนนิ่งๆ
" ไงหนูรี หึหึ!" เถื่อนเอ่ยทักทายรีโมตเหมือนอย่างเคย รีโมตกลืนน้ำลายลงคอ เธอทำอะไรไม่ถูกเพราะเธอไม่เหลืออะไรเลยบนร่างกาย นอกจากสร้อยคอของเขา เถื่อนยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนจะมองหน้าของเธออย่างพินิจพิจารณาดีๆ
" ถะ....เถื่อน นายตัวจริงๆใช่ไหม" รีโมตเรียกชื่อของเขาพร้อมถามอย่างไม่อยากเชื่อ เถื่อนใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างใช้ความคิด
" จริงหรือเปล่าน่าาาาา หึหึ" เถื่อนพูดเหมือนว่าเธอกำลังฝันไป รีโมตมองการกระทำของเขานิ่งๆ เถื่อนเดินเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆ รีโมตอึ้ง ตัวเเข็งทื่อ เธอขยับร่างกายไม่ได้เลย เขามองริมฝีปากทีีอวบอิ่มของเธออย่างโหยหา หัวใจของเขาเต้นแรง รีโมตมองหน้าใบหน้าหล่อของเขานิ่งๆ เถื่อนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอ เขายื่นมือไปสัมผัสผิวหน้าของเธอที่มันมีความเย็นๆของน้ำและร่างกาย
" ถะ...เถื่อน" รีโมตเรียกชื่อของเขาเสียงสั่นเทา แหบแห้
