ยามเซิน (15.00 – 16.59 น.) บ้างเมิ่งก็กลับมาจากในเมือง ไท่คุณขี่เกวียนเทียมลาเข้ามาในหมู่บ้าน ส่วนด้านหลังมีอิงฮวาและลูกน้อยทั้งสองนั่งโดยสารอยู่ ขบวนบ้านเมิ่งนำหน้าต่อท้ายด้วยเกวียนรับจ้างสองคันที่ของเต็มคันรถ
"ดูสิอาคุณแทนที่จะห้ามเมียกลับพากันไปฟุ่มเฟือย"
"อย่าเอ็ดไปเห็นเขาว่าอาคุณได้เลื่อนขั้นเป็นตูจวินเลยมีเงินทองเยอะแยะ เจ้าว่าหากข้านำเหมยเอ๋อร์ลูกข้าไปเป็นรองบ้านเมิ่งจะดีไหมนะ"
"เหลวไหล หากอาคุณจะมีรองก็นำกลับมาจากชายแดนแล้ว ฮึ ลูกสาวจอมเกียจคร้านเจ้ารึ?! ตลกเสียจริง!" ตงเหวินที่เดินผ่านมาพอได้ยินความคิดของนางเพ่ยก็อดที่จะเย้ยหยันไม่ได้
'มีอย่างที่ไหนลูกสาวตัวเพิ่งจะสิบสามหนาวยังไม่พ้นวัยปักปิ่นแท้ๆจะเอามาเป็นรองอาอิง สาวชายแดนงามกว่าลูกเจ้ามากโขอาคุณยังไม่แลเลย' ตงเหวินคิดในใจ
"เจ้า!! หึ่ยยย!!" นางเพ่ยเดินสะบัดตูดออกไปเ
