“สมิงแม่ถามคำถามสุดท้ายนะ หนูคนนั้นลูกเต่าเหล่าใคร”
“ข้างบ้านเราเองครับคุณแม่” บอกพร้อมกับชี้ไปยังทิศทางของบ้านชลินดา
“เฮ้อ! ไปเถอะสมิงแม่อยากพักผ่อน แต่ก่อนพักแม่ขอทำอะไรก่อนนะ ส่วนเรื่องนี้อย่าเพิ่งบอกพลนะว่าแม่รู้เรื่องจากเราแล้ว”
“ครับคุณแม่ งั้นผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ”
แล้วก็ยกมือไหว้ผู้ใหญ่ก่อนจะเดินออกไปด้วยความโล่งอกโล่งใจที่ได้พูดอะไรที่สมควรพูดหมดแล้ว
“ตัวใครตัวมันนะไอ้พล” พำพึมคนขณะเดินไปยังรถ
ตอนแรกพิสมัยตั้งใจจะขึ้นไปนอนพักผ่อนเอาแรงสักหน่อย แต่ตอนนี้ไม่ได้แล้ว มันยังไม่ใช่เวลาที่จะพักผ่อน ต้องไปจัดการเรื่องให้ลูกชายตัวดีก่อน มีอย่างที่ไหนเอาลูกสาวเขาไปค้างคืนด้วย แถมบุกไปปล้ำเขาถึงบ้าน
“แม่ไม่เคยสอนลูกให้ทำตัวแบบนี้เลยนะพล” นางได้แต่บ่นให้ลูกชาย
“คอยดูนะกลับมาจากเที่ยวเมื่อไหร่แม่จะจัดการให้เข็ดหลาบเลย ทำอะไรไม่รู้จักคิด เรียนมาก็สูง ชั่วโมงชีวิตก็สูง ทำไมต้องมาทำตัว
