เพื่อนๆได้แต่ทำหน้าสงสัย กับการกระทำที่ไม่เคยเห็นมาก่อน รู้ว่ามันยังสนใจเอื้อมดาวอยู่ แต่ไม่คิดว่ามันจะแคร์ความรู้สึกเด็กคนนั้นมากขนาดนี้ คงกลัวว่าเด็กคนนั้นจะเสียหายถ้าเรื่องราวมันบานปลายไปมากกว่านี้
“คุณขาล ขอบคุณค่ะ”
คำพูดขอบคุณรั้งขาที่หนักอึ้งให้หยุดเดิน ปีขาลหันกลับไปมองเอื้อมดาวนิดๆ นึกว่าจะไม่ได้ยินอะไรแบบนี้ซะแล้ว
“เปลี่ยนจากขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้ไหม ฉันต้องการเธอ”
ปีขาลไม่ได้อาย แม้จะมีคนยืนอยู่ตรงนี้เกือบสิบคนได้ เขาต้องการเธอจริงๆ ไม่ว่าตอนนี้หรือในอดีต
เขาแค่รู้สึกว่าเธอคุ้นตา แต่ไม่คิดว่าเธอจะเป็นคนเดียวกันกับน้องดาว เด็กผู้หญิงในความทรงจำ เธอย้ายบ้านเข้าไปอยู่ในตัวจังหวัด มีเรื่องมากมายเกิดขึ้นหลังจากนั้น ก่อนที่เขาจะรู้ข่าวการย้ายไปอยู่กรุงเทพของเธอ
คิดถึงเสมอ นั่นคือความรู้สึกที่ผ่านมาของเขา เคยคิดที่จะเลิกคิดถึงมาตลอด แต่ทำไม่เคยได้ รู้ว่าเธอคงเกลียดเขามาก พอๆกับ
