เอื้อมดาวเลือกที่จะจัดของให้เข้าที่ มากกว่าจะไปขอโทษคนที่อยู่ห้องข้างๆ เธอรู้สึกกลัวสิ่งที่อดีตคนรักทำ แต่ก็ต้องปล่อยผ่าน เพราะไม่มีใครกล้าทำอะไรเขา เธอทำแค่ป้องกันตัวเอง และทำยังไงก็ได้ไม่ให้เขาเข้าถึงตัวเท่านั้น
กว่าจะจัดของเสร็จก็มืดพอดี จึงต้องหาอะไรใส่ท้อง เลือกต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป เพราะขี้เกียจลงไปหาอะไรกิน และไม่อยากหวาดระแวงกับการถูกเรียก เลยไม่สั่งอาหารขึ้นมาทาน ต้มบะหมี่เสร็จก็เทใส่ถ้วย ถือชามร้อนๆออกไปนั่งที่ระเบียงที่ตกแต่งเป็นสวนเล็กๆ ไว้สำหรับพักผ่อน
เอื้อมดาวถือจังหวะช่วงที่รอให้บะหมี่ในชามเย็นลงสักหน่อย เดินไปหยิบกีตาร์ในห้องออกมา ดนตรีบำบัด เธอใช้มันรักษาตัวเองมาตลอด มันช่วยได้ไม่มาก แต่เวลาที่เธอรู้สึกเหมือนดำดิ่งเข้าไปในหุบเหวมืดมิด เธอใช้เสียงดนตรีนำทางออกมา
เสียงดนตรีล่องลอยไปตามสายลม ความสูงของอาคารขนาด 20 ชั้น ทำให้เสียงรถจากการจราจรด้านล่างดังมาไม่ถึง เสียงด
