คอนโดพีท
“กลับไปได้ละ”
"ไม่ให้ริต้าค้างที่นี่เหรอคะ"
ผมตวัดสายตามองหน้าริต้าทันทีหลังจากที่ริต้ามันพูดแบบนี้ออกมามันฟังไม่ชัดหรอครับที่ผมบอกให้กลับไปจะมาค้างทำไมวะเอาก็เอาแล้วน้ำแม่งแตกคาปากไปไม่รู้กี่รอบรำคาญฉิบหาย
"บอกให้กลับไปไม่ได้บอกให้ค้างพูดแค่นี้ไม่เข้าใจ!!"
"แต่ทุกทีคุณให้ริต้าค้างนี่คะ"
ทำไมเกิดอยากจะมาเข้าใจอะไรยากตอนนี้วะปกติริต้าแม่งพูดง่ายกว่านี้วันนี้เป็นห่าอะไรวะผมเริ่มหงุดหงิดละ
"กูบอกให้กลับไป!!"
"คุณพีทใจร้ายทุกทีไม่พูดกับริต้าแบบนี้เพราะอีนังนั่นใช่ไหม!!"
ผมถึงกับหันมองหน้าริต้าเลยครับหลังจากที่ได้ยินริต้าพูดแบบนี้ออกมา ผมมองด้วยสายตาที่ริต้ามันต้องหลบสายตาผมเป็นใครวะมาเรียกจิกหัวคนอื่นว่านางนั่นนางนี่คนที่ริต้าพูดเป็นใครไปไม่ได้หรอกครับถ้าไม่ใช่น้ำหวาน
"รู้จักเขาเหรอไปเรียกจิกหัวเขาแบบนั้น"
"คุณปกป้องมันขนาดนี้เลยเหรอคะ!!"
เอาใหญ่แล้วครับริต้าคำพูดคำจาเริ่ม
