พรึบ!!
"นี่มัน..."
"คนในนั้นแหละที่พี่จะซื้อให้"
“ฉันเหรอ!”
น้ำหวานชี้ที่ตัวเองแล้วหันมาถามผม ๆ ก็พยักหน้าให้แต่ดูน้องมันเหมือนจะงงๆนะครับ
“เพื่ออะไร! คุณซื้อให้ฉันทำไม”
“ไม่มีเหตุผลอยากซื้อให้ก็ซื้อ”
ผมตอบแล้วเดินไปดูนาฬิกาหลากหลายแบรนด์ที่โชว์ในตู้แต่น้ำหวานก็ยังยืนนิ่งๆอยู่ที่เดิมครับ
“ยืนบื้ออะไรตรงนั้นครับน้องมาเลือกดิ”
“ขอบคุณนะแต่ฉันไม่เอาอ่ะ”
ดื้อจังวะน้ำหวานแค่รับของที่ผมซื้อให้มันจะอะไรนักหนา
“บอกให้ไปเลือกถ้าไม่เลือกเดี๋ยวพี่เลือกให้เอง น้องนาฬิกาผู้หญิงเรือนที่แพงที่สุดในร้าน”
ผมพูดกับน้ำหวานก่อนที่จะหันไปบอกพนักงานในร้านพอน้ำหวานได้ยินผมพูดแบบนี้ก็เดินมากระตุกแขนเสื้อผมเลยครับ
“คุณ! ฉันเลือกเองก็ได้”
“ก็แค่นี้!”
คนขี้เกรงใจอย่างน้ำหวานแม่งต้องเจอแบบนี้ครับขนาดบอกให้เลือกเองยังปฏิเสธต้องใช้ไม้นี้แหละที่ยอมคงกลัวว่าผมจะซื้อของแพงให้
“พี่ค่ะนาฬิกาผู้หญิงเรือนที่ถู
