Episode 05 "ขอถาม"
1072 คำ
Episode 05
เมื่อได้แหวนแต่งงานครบกันทั้งคู่แล้ว เราก็เดินทางไปที่ร้านซื้อขายหรือเช่าชุดเจ้าสาว เป็นร้านที่ดาราและไฮโซหลายๆ คนเลือกใช้ ไม่มีใครไม่รู้จักแบรนด์นี้ ตัวเราเองก็เลือกใช้แบรนด์นี้เช่นกัน
ชุดในวันแต่งงานของเราทุกชุด เราจะใช้ชุดจากแบรนด์นี้ทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นชุดไทย ชุดตอนถ่ายพรีเวดดิ้ง หรือชุดเจ้าสาวสีขาวยาวเป็นสุ่มไก่ก็ด้วย
ชุดทางฝั่งเจ้าบ่าวก็มาจากแบรนด์นี้เหมือนกันนะคะ
ตอนนี้คุณโรมก็กำลังเลือกชุดเจ้าบ่าวของเขาอยู่ เป็นชุดที่เราจะใส่ในวันแต่งงานของเรา เป็นชุดที่ใส่ในพิธีจริงๆ คนละชุดกับตอนที่ใส่ถ่ายพรีเวดดิ้งค่ะ
ตัวเราเองในตอนนี้ก็กำลังเลือกชุดเจ้าสาวอยู่ด้วยเช่นกัน สำหรับชุดเจ้าสาวที่จะใส่ในพิธีแต่งงาน เราลังเลอยู่ประมาณสามชุด จากการลองชุดทั้งหมดห้าชุด
ถึงมันจะเป็นการแต่งงานที่เกิดขึ้นโดยผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่าย แต่ถึงยังไงมันก็เป็นการแต่งงานของเราอยู่ดี เราก็อยากจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเองค่ะ
“ฉันเอาชุดนี้แหละ” เขาหันไปพูดกับพนักงาน เมื่อตัดสินใจได้ว่าจะเอาชุดไหน “จดราคาไว้ก็แล้วกัน เดี๋ยวฉันมา” ว่าจบ เขาก็เดินเข้ามาดูเราที่กำลังยืนบิดตัวไปมาอยู่หน้ากระจก “ไงแม่คุณ? ตัดสินใจได้หรือยังว่าจะเอาชุดไหน ฉันเห็นเธอยืนเลือกมาเป็นชั่วโมงแล้วนะ”
“ไม่ว่าฉันจะใส่ชุดไหน…มันก็สวยไปหมด” เราตอบ “ฉันเลือกไม่ได้เลยค่ะ”
“ก็แค่แต่งงาน จะอะไรขนาดนั้น” เขาส่ายหัวเบาๆ และยกแขนขึ้นมาดูนาฬิกาที่ข้อมือ “อีกแป๊บเดียวก็จะมืดแล้ว เร็วหน่อยก็แล้วกัน ฉันมีนัดกับสาวๆ ของฉัน”
“ถ้าคุณรีบมากก็มาช่วยฉันเลือกสิ” เราหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดรูปที่ถ่ายเอาไว้กับอีกสองชุด “ระหว่างชุดที่ฉันใส่อยู่ในตอนนี้ กับอีกสองชุดที่อยู่ในโทรศัพท์”
“คุณคิดว่าชุดไหนเหมาะกับฉันมากที่สุด?”
“อืม…” กวาดสายตามองเราตั้งแต่หัวจรดเท้า “อันที่จริงมันก็เหมาะกับเธอทุกชุดนั่นแหละ แต่ถ้าเอาชุดที่เหมาะที่สุดก็คงจะเป็นชุดที่เธอใส่อยู่ในตอนนี้”
“โอเค ถ้างั้นฉันเอาชุดนี้แหละ คิดเงินได้”
ชุดที่เราใส่อยู่ในตอนนี้เป็นชุดเจ้าสาวแบบเกาะอก ยาวลากพื้นประหนึ่งสุ่มไก่ แต่ก็จะมีปลอกแขนเป็นพุ่มๆ ให้ใส่เพิ่มเติม ในส่วนของทรงผม วันจริงก็จะมีมงกุฎเจ้าสาวสีขาวให้ใส่ด้วยค่ะ
และหลังจากที่เราทั้งสองเลือกชุดแต่งงานกันได้แล้ว พวกเราก็ไปจ่ายเงิน ทั้งชุดแต่งงานที่จะใส่ในพิธี แล้วก็ชุดต่างๆ ที่เอาไว้ใส่ถ่ายพรีเวดดิ้ง ชุดพวกนี้เราซื้อขาดทั้งหมด เพราะอยากเก็บไว้เป็นความทรงจำ
เราไม่รู้ว่าชีวิตนี้จะได้แต่งงานอีกกี่ครั้ง ถึงแม้การแต่งงานที่กำลังจะเกิดขึ้น จะเกิดจากการตกลงของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย ไม่ใช่ความรักของเราสองคนก็ตาม แต่มันก็เป็นวันที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่งในชีวิตของเรา
อะไรที่เก็บไว้เป็นความทรงจำได้ เราก็จะทำค่ะ
สัปดาห์หน้าก็เตรียมตัวถ่ายพรีเวดดิ้ง และทันทีที่ถ่ายพรีเวดดิ้งเสร็จ พวกเราก็จะเริ่มเตรียมงานแต่งงานในส่วนต่างๆ ทันที
พอการแต่งงานจบลง หลังจากการแต่งงานได้ประมาณสองสัปดาห์ พวกเราก็จะไปฮันนีมูนกันที่ภูเก็ต โดยแผนการฮันนีมูนนี้ก็มาจากคุณแม่ของเราทั้งสองคน
พวกเราก็มีหน้าที่แต่ทำตามคำสั่งของพวกท่านเท่านั้น ไม่มีอะไรมาก เพราะงานนี้เกิดจากความต้องการของพวกผู้ใหญ่
ไม่ใช่ความรักของเราสองคน
เราเองก็เคยสงสัยนะคะว่าตอนนี้มันยุคสมัยไหนแล้ว ทำไมการคลุมถุงชนถึงยังไม่หมดไปอีก แต่อยู่ไปนานๆ มันก็ทำให้เราเข้าใจอะไรหลายๆ อย่างได้มากขึ้น
ไม่ว่ายุคสมัยจะเปลี่ยนไปมากขนาดไหน หากคนเราไม่รู้จักเปลี่ยนแปลงความคิด การคลุมถุงชนก็จะไม่มีวันหมดไปอยู่ดี
อย่าโทษยุคสมัยเลย โทษความคิดคนเราน่าจะดีกว่า
“ถึงแล้ว ลงได้” เขาพูดขึ้นทันทีที่รถขับมาจอดยังหน้าบ้านของเรา “เจอกันอีกทีตอนถ่ายพรีเวดดิ้งนะ เดี๋ยวฉันมารับ อ่อ! ฉันไม่ได้เต็มใจที่จะมารับนะ แต่พอดีโดนคุณพ่อบังคับ”
“อืม” เราพยักหน้าเบาๆ และเก็บข้าวของของตัวเองให้เรียบร้อย ตรวจเช็กทุกอย่างให้ละเอียด เมื่อมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้ลืมอะไรก็รีบเปิดประตู เตรียมตัวที่จะลงจากรถ
แต่พอดี เราดันมีคำถามขึ้นมาในหัวซะก่อน และมันคงจะคาใจเรามากๆ จนนอนไม่หลับ หากไม่ได้ถามเขาเสียตั้งแต่ตอนนี้
เราจึงปิดประตูลง และหันไปถามคำถามจากเขา ก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับบ้าน
“ก่อนจะไป…ฉันขอถามอะไรคุณอย่างนึงได้ไหม?”
“ได้ดิ แต่อย่านานนะ นี่ก็ใกล้เวลาที่ฉันนัดสาวๆ เอาไว้แล้วด้วย ถ้าไปช้าฉันโดนพวกเขาปรับแน่ๆ” เขายกแขนขึ้นมาดูเวลาอีกครั้ง “ให้เวลาสิบนาทีในการถาม”
“คุณเคยมีความคิดที่จะหยุดเพื่อใครสักคนบ้างไหม?”
“เอาตรงๆ ก็…ยังไม่มี” เขาส่ายหัวเบาๆ “ทำไม? เธอจะขอให้ฉันหยุดเพื่อเธองั้นเหรอ พูดตรงๆ เลยนะ ให้หยุดตอนนี้ก็ยากว่ะ”
“ฉันก็แค่ถามเฉยๆ ไม่ได้จะขอให้คุณหยุดเพื่อฉันสักหน่อย เพราะฉันรู้อยู่แล้วว่าคนอย่างคุณไม่มีทางหยุดเจ้าชู้ได้ สิ่งเดียวที่น่าจะหยุดคุณได้”
“ก็คือความตาย” ว่าจบ เราก็เปิดประตูออก และลงจากรถของเขาไปทันที เมื่อเราลงจากรถปุ๊บ คุณเขาก็รีบขับรถออกไปจากหน้าบ้านของเราอย่างรวดเร็ว
- ผู้เขียน
