รักที่เจ็บปวด

Episode 01 ตระกูลอคิราห์และตระกูลมณฑารัตน์ เป็นหนึ่งในห้าตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในประเทศไทย โดยเหนือเมฆ อคิราห์ เป็นเพื่อนสนิทกับกองทัพ มณฑารัตน์ และเมื่อทั้งสองแต่งงานมีครอบครัว ภรรยาของเหนือเมฆ ได้ให้กำเนิดลูกชายที่ชื่อว่า โรม เด็กชายเตชินท์ อคิราห์ ส่วนทางภรรยาของกองทัพก็ได้ให้กำเนิดลูกสาว ที่มีชื่อว่าพริ้งเพรา เด็กหญิงญาณิน มณฑารัตน์ พริ้งเพราเด็กกว่าโรมอยู่ประมาณสี่ปี พ่อแม่ของเด็กทั้งสอง รักและสนิทสนมกันมาก ไปมาหาสู่กันตลอด ไม่ว่าจะเป็นฝั่งอคิราห์ท้อง หรือฝั่งมณฑารัตน์ท้องก็ตาม “จับน้องเบาๆ นะลูก เดี๋ยวน้องเจ็บ” จันตา ภรรยาของเหนือเมฆกล่าวต่อลูกชายของตน หลังจากที่เมษา ภรรยาของกองทัพคลอดลูก เพื่อนสนิทอย่างเหนือเมฆก็ไม่รอช้า รีบพาลูกชายมาเยี่ยมเยียนทันที “น้องชื่อพริ้งเพรานะ” “น้องตัวเล็กจังเลยครับคุณแม่” โรมในวัยสี่ขวบกว่าๆ กล่าวถาม และเอื้อมมือไปเขี่ยแก้มทารกตัวน้อยที่นอนอยู่ในเปลเบาๆ “น้องป่วยหรือเปล่าครับ?” “น้องไม่ได้ป่วยหรอกลูก น้องแข็งแรงดี น้องเพิ่งเกิดได้ไม่ถึงสิบห้าวันเอง” เมษา ภรรยาของกองทัพพูดตอบ “ในอนาคต เมื่อน้องโตขึ้น น้องก็จะตัวโตขึ้นเอง ตอนเด็กๆ โรมก็ตัวประมาณนี้แหละจ้ะ ฝากพริ้งเพราด้วยนะลูก” “ครับ” โรมยิ้มตอบ หลายปีผ่านไป เมื่อพริ้งเพราโตขึ้น เด็กทั้งสองก็เป็นเพื่อนเล่นที่ดีต่อกันมาโดยตลอด พริ้งเพรามีความสุขที่สุด ที่ได้เล่นกับโรม และตัวโรมเองก็ดีใจ ที่ได้มาเล่นกับพริ้งเพราด้วยเช่นกัน แม้จะต่างเพศ แต่ทั้งสองก็มักจะมีกิจกรรมสนุกๆ ที่สามารถเล่นด้วยกันได้ เมื่อเป็นเช่นนั้น ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายจึงตัดสินใจหมั้นหมายเด็กๆ ทั้งสองเอาไว้ และในวันที่พวกเขาโตขึ้น พร้อมที่จะแต่งงานมีครอบครัว เมื่อถึงวันนั้น…อคิราห์และมณฑารัตน์ ก็จะเป็นทองแผ่นเดียวกัน … … … … … “ไม่ ผมไม่แต่ง” โรม หรือนายเตชินท์ อคิราห์ ส่ายหัวรัวๆ พร้อมกับยืนกรานปฏิเสธที่จะไม่แต่งงานกับพริ้งเพรา หรือก็คือนางสาวญาณิน มณฑารัตน์ในปัจจุบันนั่นเอง “เราเล่นมาด้วยกันตั้งแต่เด็กก็จริง แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะอยากแต่งงานกับเขานะครับ ให้ตายยังไงผมก็ไม่แต่ง ถ้าคุณพ่ออยากแต่ง คุณพ่อก็แต่งเองไปคนเดียวเถอะครับ” “โรม! ฉันเป็นพ่อแกนะ” ผู้เป็นพ่อจ้องหน้าลูกชายตัวเองเขม็ง พร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างหนัก “ตลอดเวลาที่ผ่านมา แกจะทำตัวเหลวแหลกขนาดไหนฉันก็ไม่เคยว่า! แต่พอมาตอนนี้…ฉันขอให้แกแต่งงานกับหนูพริ้งเพราแค่นี้ แกกลับทำให้ฉันไม่ได้!” “การแต่งงานมันเป็นเรื่องใหญ่มากนะครับคุณพ่อ ชีวิตของผมทั้งชีวิตเลยนะ ผมอยากแต่งงานกับผู้หญิงที่ผมรัก ไม่ใช่ผู้หญิงที่คุณพ่อหามาให้ พริ้งเพราก็ไม่ได้แย่ เขาเป็นผู้หญิงที่สวย น่ารักและเพียบพร้อม แต่ผมไม่ได้รักเขา ผมแต่งงานกับคนที่ผมไม่ได้รักไม่ได้จริงๆ คุณพ่อเข้าใจผมเถอะนะครับ” “แต่งงานกับคนที่ตัวเองรักอย่างนั้นเหรอ? เหอะ!” เหนือเมฆแสยะยิ้ม ก่อนที่จะเปลี่ยนมาเบ้ปากคว่ำในเวลาต่อมา “ฉันอยากจะหัวเราะให้ม้ามหลุด! คนอย่างแกรักใครเป็นซะที่ไหน นอกจากเจ้าชู้ไปเรื่อย ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าไปวันๆ น่ะ! ไหนล่ะคนที่แกรัก อยู่ที่ไหนล่ะ? ไปพามาสิ” “โธ่คุณพ่อ! ผมเป็นผู้ชายนะครับ มันก็ต้องมีบ้างแหละ” โรมก้มหน้ามุ่ย เพราะเขาไม่สามารถเถียงอะไรในส่วนนี้ได้ เขาเจ้าชู้ หลายใจ และควงสาวไม่ซ้ำหน้าจริงๆ อย่างที่ผู้เป็นพ่อของเขาบอก ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะไม่เถียงอะไร “แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม ผมก็จะไม่มีวันแต่งงานกับพริ้งเพราเด็ดขาด ผมไม่ได้รักเขา ถ้าคุณพ่อกับคุณแม่ยังไม่ล้มเลิกความคิดนี้ก็ไปแต่งเองเลย ผมไม่ขอยุ่งเกี่ยว ไม่ขอรับรู้อะไรทั้งนั้น” “แม่เองก็จะไม่ยอมให้โรมไปคว้าผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้มาเป็นเมียด้วยเหมือนกัน ผู้หญิงแต่ละคนของลูกใช้ไม่ได้เลยสักคน รู้ตัวบ้างไหมว่าเขากำลังหลอกเอาเงินลูกอยู่น่ะ เขาไม่ได้รักลูก แล้วก็ไม่ได้จริงใจอะไรกับลูกเลยสักนิด เขาหวังแต่เงิน! ได้ยินไหมโรม เขาสนใจแค่เงินของแก” “ไม่เป็นไร อย่างน้อยๆ ผมก็ได้ซั่มเขา” โรมหัวเราะคิกคักเบาๆ “เรื่องนั้นผมรู้อยู่แล้วครับว่าพวกเขาเข้าหาผมเพราะอะไร แต่ผมได้ตัวเขา ส่วนพวกเขาก็ได้เงิน ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ คุณพ่อคุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วง เพราะผมป้องกันทุกครั้ง ผู้หญิงคนเดียวที่ผมจะปล่อยให้ท้อง ก็คือภรรยาของผมเพียงคนเดียว ซึ่งแน่นอนว่าก็ไม่ใช่พริ้งเพราด้วย” “ในเมื่อพูดดีๆ แล้วไม่ยอม สงสัยคงต้องใช้ไม้แข็งแล้วล่ะ” เหนือเมฆถอนหายใจออกมาเบาๆ “ตามจริงฉันไม่อยากพูดแบบนี้กับแกเลยนะ แต่แกมันดื้อด้าน ไม่ยอมแต่งงานแต่โดยดี ดังนั้นฉันก็จะใช้ไม้แข็งกับแก ถ้าแกไม่ยอมแต่งงานกับหนูพริ้งเพรา ก็อย่าหวังเลย…” “ว่าฉันจะยกมรดกทุกอย่างให้แก!” “เอ้า! คุณพ่อ! ถ้าคุณพ่อไม่ยกให้ผมแล้วคุณพ่อจะไปยกให้ใครล่ะครับ? ผมลูกคุณพ่อนะ แถมยังเป็นลูกคนเดียวด้วย” โรมถึงกับนั่งไม่สุข เพื่อผู้เป็นพ่อยื่นคำขาดออกมาเช่นนั้น “หรือว่า…คุณพ่อมีบ้านเล็กบ้านน้อย!” “ฉันไม่ใช่แกไอ้โรม!” คุณพ่อตวาดใส่ “ถ้าไม่ยกให้ผมแล้วคุณพ่อจะไปยกให้ใครเล่า! ถ้าไม่มีบ้านเล็กบ้านน้อย อ๋อ! อย่าบอกนะว่าจะยกให้หมาแทน!?” “เออ! ถ้าแกไม่ยอมแต่งงานกับหนูพริ้งเพรา พ่อกับแม่ก็จะบริจาคทุกสิ่งทุกอย่างในตระกูลให้กับมูลนิธิหมาจรจัด!” “โห่คุณพ่ออะ! ใจร้ายที่สุดเลย! ไม่คุยด้วยแล้ว!” โรมจิ๊ปากอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนที่จะเดินออกจากบ้านไป