Episode 08 "ฮันนีมูน"
1413 คำ
Episode 08
“เธอนี่มัน…ร้ายมากจริงๆ” เขากำหมัดแน่นพร้อมจ้องหน้าเราเขม็ง ก่อนที่จะตอบตกลง และเซ็นลงไปในเอกสาร “พอใจเธอแล้วใช่ไหม? คราวนี้ก็ถอดเสื้อผ้าออกสิ”
“เราจะได้ปั๊มลูกให้คุณพ่อคุณแม่กันไง” เขาเหยียดยิ้มมุมปาก และเดินเข้ามาจับแก้มของเราเบาๆ “มีลูกกันสัก…สี่คนเลยดีไหม? หัวปีท้ายปีไปเลย”
“เสียใจจ้ะ เพราะฉันเป็นวันนั้นของเดือน แบร่!” เราแลบลิ้นใส่เขา ก่อนที่จะรีบวิ่งหนีเข้าห้องน้ำไป
“ปัดโธ่! พริ้งเพรา…เธอนี่มันยัยตัวแสบจริงๆ เลย!” เขาเตะขอบเตียงหนึ่งที และหันไปคว้าขวดไวน์ขึ้นมาดื่มต่อ “แม่งเอ๊ย! เมนหมดเมื่อไหร่เจอกัน!”
555
อันที่จริงเราเพิ่งหายเมื่อวานนี้นี่เองค่ะ แต่เราอยากแกล้งเขาเฉยๆ ไม่มีอะไรหรอก
คิกๆ
คืนนี้ก็จบลงที่ต่างฝ่ายต่างนอนหลับใส่กัน ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น
หลังจากที่หายเหนื่อยจากงานแต่งงานแล้ว พวกเราก็ไปซื้อของเข้าบ้านกัน หรือก็คือคฤหาสน์หลังนั้นที่เป็นหนึ่งในค่าสินสอดของเรานั่นแหละค่ะ เป็นคฤหาสน์หลังใหญ่ และเป็นหลังใหม่ ไม่ได้ซื้อต่อใครมา ทุกอย่างที่อยู่ในบ้านก็เลยต้องซื้อเข้าไปใหม่
และทันทีที่จัดการเรื่องบ้านเสร็จ เราสองคนก็เดินทางไปที่จังหวัดภูเก็ต เพื่อไปฮันนีมูนกันหลังแต่งงาน ไปด้วยกันแค่สองคนนะคะ คุณพ่อกับคุณแม่ไม่ได้ไปด้วย พวกแม่บ้านหรือคนขับรถก็ไม่ได้เอามาสักคน
และก็หวังว่าคุณโรมจะไม่แอบนัดสาวๆ ของเขามาทำให้เสียบรรยากาศในการฮันนีมูนนะคะ
เพราะถ้ามี…เขาโดนหนักแน่ค่ะ
เราพักกันอยู่ที่รีสอร์ตแห่งหนึ่ง ห้องที่เราอยู่เป็นห้องที่ติดทะเล มองออกไปนอกหน้าต่างก็จะเห็นทะเลเลย วิวสวยมากเลยค่ะ
ซึ่งตอนนี้เราก็อยู่ในชุดว่ายน้ำ และกำลังทาครีมกันแดด เตรียมตัวที่จะไปเล่นน้ำทะเล แต่ก็คงเล่นได้ไม่เยอะหรอกนะคะ ว่าจะลงไปแค่หัวเข่าพอ ถ้าลงไปลึกกว่านั้นแล้วเกิดพลาดจมน้ำขึ้นมาคุณโรมไม่มีทางวิ่งมาช่วยเราหรอก เพราะเรา...ไม่ใช่สาวๆ ในคอลเลคชั่นของเขาค่ะ
ดังนั้นอย่าได้หวังเลย ว่าเขาจะมาช่วยในยามที่เรามีปัญหาอะไร
เราใส่ชุดว่ายน้ำสีดำและกำลังนั่งทาครีมกันแดดอยู่ ส่วนคุณโรมก็เพิ่งจะเสด็จออกมาจากห้องนอน พูดได้คำเดียวว่าเมื่อคืนเมาอย่างหมาค่ะ กว่าจะตื่น กว่าจะอาบน้ำแต่งตัว และที่สำคัญ…กว่าจะได้ทรงผมที่หล่อถูกใจตัวเอง ก็ล่อไปเป็นชั่วโมงแล้วค่ะ
ที่เดินออกมาแบบนี้ได้ สงสัยจะเป็นเพราะว่าได้ทรงผมที่ถูกใจแล้วล่ะมั้ง
“ทำอะไรของเธอ?” เขาถอดแว่นกันแดดสีดำออก และเหลือบสายตามามองเรานิ่งๆ “แล้วชุดนี้…มันไม่โป๊ไปหน่อยเหรอ?”
“คุณคะ…นี่มันชุดว่ายน้ำนะคะ จะให้แต่งเหมือนไปปฏิบัติธรรมก็ไม่ได้นะคะ” เราตอบ พร้อมๆ กับก้มหน้าก้มตาทาครีมกันแดดต่อไป “ถ้าจะมาหาเรื่องทะเลาะก็ไปตกน้ำตายไป น่ารำคาญจริงๆ”
“ฉันก็แค่ถามเฉยๆ” เขากลอกตามองบน และเดินเข้ามานั่งที่เก้าอี้ข้างๆ เรา ก่อนที่จะเริ่มสั่งอาหารมากิน “เธอจะกินอะไรไหม?”
“ไม่ค่ะ ฉันจะไปเล่นน้ำ”
“อืม” หลังจากที่เขาสั่งอาหารเสร็จ ระหว่างรอเขาก็นั่งเล่นไปเรื่อย ไม่มีอะไรทำก็เอื้อมมือมาสะกิดเรา แกล้งเรา สะกิดเราแล้วก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“โอ๊ยนี่คุณทำบ้าอะไรเนี่ย!”
“ว่างมากนักหรือไง!?” เราหันไปมองจิกใส่เขาอย่างเหลืออด ทำอย่างกับว่าเราไม่รู้เลยมั้งว่าเขาเป็นคนสะกิดน่ะ “ถ้าว่างมากนักก็มาช่วยฉันทาครีมกันแดดนี่มา มาเลย!”
“ครับคุณผู้หญิง” เขาหัวเราะในลำคอเบาๆ และรับครีมกันแดดไป เพื่อที่จะทาครีมกันแดดที่หลังให้เรา “อย่าไปเล่นน้ำที่ไหนไกลล่ะ ตายขึ้นมาฉันไม่รับผิดชอบนะ”
“ฉันรู้อยู่แล้วค่ะว่าคุณไม่มีทางช่วยฉันอย่างแน่นอน ฉันก็จะเล่นอยู่แถวๆ นี้นี่แหละ ไม่ไปไหนไกลหรอก”
“ดีแล้ว แล้วตรงนี้ต้องทาด้วยไหม?” เอื้อมมือมาบีบนมเรา แต่เราก็ไม่รอช้า รีบตีมือของเขากลับไปทันที
เพี๊ยะ!
“โห่ไรวะ! หยอกเล่นนิดเดียวเอง หึหึ”
“คุณนี่มันจริงๆ เลย” เราถอนหายใจใส่เขาอย่างหนัก ก่อนที่จะวิ่งลงทะเลไปเพื่อที่จะไปเล่นน้ำ และถ่ายรูปเก็บบรรยากาศไปพลางๆ ส่วนคุณโรมก็นั่งกินข้าวอยู่ตรงเก้าอี้
เล่นน้ำไปสักพักก็มีฝรั่งตาสีฟ้าหน้าตาดีคนหนึ่งเดินเข้ามาขอเบอร์ หน้าเขาไปทางฝรั่งจ๋า แต่การพูดจาของเขา เขาพูดภาษาไทยได้อย่างร้อยเปอร์เซ็นต์ สำเนียงชัดเป๊ะ
“คุณสวยมากเลยนะครับ” เขายิ้ม พร้อมกับยื่นถุงขนมสายไหมมาให้เรา “ผมชื่อปีเตอร์ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”
“ฉันชื่อพริ้งเพราค่ะ คุณพูดภาษาไทยชัดจังเลยนะคะ?”
“พ่อและแม่ของผมเป็นชาวฝรั่งเศสแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ครับ แต่ผมเกิดและโตที่ไทย ก็เลยพูดภาษาไทยได้”
“หืม…เข้าใจแล้วล่ะค่ะ” เราพยักหน้าเบาๆ และเหลือบสายตาไปมองที่คุณโรมเล็กน้อย ตอนแรกเราก็คิดว่าเขาจะไม่ได้สนใจอะไรเรา แต่กลับกันนั้นเขาดันจ้องมองมาทางเราและคุณปีเตอร์ด้วยสายตาที่ไม่พอใจแบบสุดๆ “ยินดีที่ได้รู้จักคุณเช่นกันนะคะคุณปีเตอร์ แล้วมันจะมากไปไหมถ้าฉันจะขอให้คุณช่วยมาเป็นตากล้องให้ฉันหน่อยน่ะค่ะ”
“อ๋อได้เลยครับ มาครับเดี๋ยวผมถ่ายให้” เรายื่นโทรศัพท์มือถือของตัวเองไปให้เขา ก่อนที่จะเริ่มโพสท่าถ่ายรูป คุณปีเตอร์ถ่ายรูปได้สวยมาก อย่างกับเป็นตากล้องมืออาชีพ ทั้งๆ ที่เราใช้แค่โทรศัพท์เครื่องเดียวถ่าย แต่รูปออกมาสวยและเพอร์เฟคสุดๆ เหมือนกับใช้กล้องถ่ายรูปราคาแพงถ่ายเลยล่ะค่ะ น่ารักมาก ดีใจที่ได้เจอเขาจริงๆ
“เราไปถ่ายที่อื่นกันบ้างไหมครับ? จะได้ออกมาหลายๆ รูป หลายๆ มุมด้วย ฉากหลังของภาพจะได้ไม่ซ้ำกันครับ” คุณปีเตอร์เสนอความคิด ตัวเราก็พยักหน้าตกลงที่จะไป เพราะเราอยากได้รูปเพิ่มอีก แต่ความคิดนี้ก็ต้องพังลง เพราะมีคนบางคนเดินเข้ามาขัด
พรึบ!
“ไม่ต้องเลย!” คุณโรมเดินเข้ามาคว้าโทรศัพท์ออกไปจากมือของคุณปีเตอร์ทันที “ฉันมองแกอยู่นานแล้ว ทำไม? คิดจะงาบเมียฉันงั้นเหรอ หึ! ฝันไปเถอะไอ้เด็กกระโปก ไอ้ฝรั่งขี้นก”
“ผู้ชายคนนี้คือ…” หันมาถามเรา แต่เราไม่ทันจะได้อ้าปากตอบอะไร คุณโรมก็พูดแทรกเราขึ้นมาเสียก่อน
“ฉันเป็นสามีของพริ้งเพรา เราสองคนเพิ่งจะแต่งงานกันได้ไม่นาน และวันนี้พวกเราก็มาฮันนีมูนกันที่ภูเก็ต ข่าวการแต่งงานของฉันกับเมียออกจะดัง สงสัยแกคงจะเข้าไม่ถึงล่ะสิ หึ! ตามข่าวบ้างนะ”
ว่าจบคุณโรมก็จูงมือเราเดินกลับไป ไม่แม้แต่จะให้เวลาในการกล่าวขอโทษและบอกลาคุณปีเตอร์เลยแม้แต่นิดเดียว
เขานี่มันหมาหวงก้างที่สุดเลยค่ะ ตัวเองจะไปมั่วกับผู้หญิงคนไหนก็ได้ แต่กับตัวเราห้ามไปยุ่งกับผู้ชายคนไหน และต้องมีเขาแค่เพียงคนเดียว
แบบนี้มันก็ไม่ยุติธรรมสิ เชอะ! แต่โชคดีที่เรามีสัญญาฉบับนั้นอยู่ ถ้าเขาทำผิดพลาดขึ้นมาล่ะก็…เราจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด
ให้หมดตัวกันไปข้างเลยคอยดูสิ
ชิ!
- ผู้เขียน
