“คืนแล้วก็รีบไปซะสิ ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณอีก”
“แต่ผมกลับอยากเห็นหน้าคุณชะมัด คิดถึงร่างกายสวยๆ ของคุณทั้งคืน”
คอร์เนลถือโอกาสตอนที่เจ้าหล่อนอ้าปากค้างตกใจทรุดตัวลงนั่งข้างๆ บนที่นอน มือใหญ่กระชากผ้าห่มที่ห่อกายสาวโยนทิ้งลงไปข้างเตียงอย่างรำคาญ ก่อนจะคว้าร่างอรชรขึ้นมานั่งบนตักแกร่งของตัวเองด้วยความยโสยิ่งนัก
“อย่ามายุ่งกับฉันนะ ปล่อยฉันนะ”
เมื่อได้สติก็รีบดิ้นรนสุดฤทธิ์ แต่ด้วยพิษไข้ที่ยังไม่ทุเลาดีและเรี่ยวแรงที่น้อยกว่าทำให้ในที่สุดยาหยีก็ต้องยอมให้คอร์เนลปล้ำจูบตามอำเภอใจ แถมตัวเองยังคล้อยตามไปอย่างง่ายดายอีกต่างหาก มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ถูกพ่อตัวโตขยำเต้าอวบของตัวเองแรงๆ นั่นแหละ
“อย่าทำแบบนี้...”
“คุณก็ชอบมันเหมือนกับผมนั่นแหละ”
เขาอวดดีได้อย่างน่าตบ แต่หล่อนก็ไม่อาจจะปฏิเสธได้เต็มปากว่าสิ่งที่ผู้ชายหล่อระเบิดระเบ้อคนนี้พูดไม่ใช่เรื่องจริง
“ฉันไม่ชอบ! จำเอาไว้ด้วย”
คนตั
