“ข้าว่านี่คงเป็นเรื่องเข้าใจผิดเจ้าค่ะนายท่านหยาง ก่อนออกจากงานมามีสาวใช้หน้าตาไม่คุ้นมาบอกว่าท่านเป็นคนต้องการพบ ซีเอ๋อร์จึงรีบออกจากงานมา” คุณหนูตระกูลเถียนรีบบอกความจริงให้บุรุษร่างสูงทราบ และเพราะเขาได้รับสืบทอดตำแหน่งแล้วจึงมิอาจเรียกว่าคุณชายได้อีก
“เจ้ามิได้เป็นคนเรียกข้ามาอย่างนั้นหรือซีเอ๋อร์” แม้จะคลางแคลงใจด้วยคิดว่าความรักของพวกเขายังคงมิจางหายไปแม้จะต้องจากกัน แต่กลายเป็นว่าไม่ได้เป็นเช่นนั้น
“ข้ามิได้เรียกท่านมาพบเจ้าค่ะ ทุกอย่างเป็นไปตามที่ฟางเอ๋อร์พูด พอนำทางมาถึงที่นี่สาวใช้คนนั้นก็วิ่งหายไป” ดวงตาคู่สวยช้อนมองสามีด้วยใจระทึก มิรู้ว่าเขาจะเชื่อนางหรือไม่
“แบบนี้ก็ไม่มีพยานสินะเจ้าคะ ทั้งที่เมื่อพบหน้าคนที่ไม่ใช่สามีก็ควรจะรู้ตัวแล้วรีบกลับเข้างานมิใช่หรือ เหตุใดจึงยังยืนสนทนากันเป็นนานสองนานเล่า” การกระทำของแม่นางเอกทำให้คนงามแปลกใจมาก แม้จะลืมเลือนเนื้อหาไปบ้างแต่นิสัย
