ตอนที่ 5 อีกด้านของเรื่องราว...
1603 คำ
I’m Shin.
1
เอี๊อด!
รถหรูแล่นเข้ามาจอดข้างอาคารผู้ป่วยในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ผมก้าวลงจากรถแล้วตรงไปยังห้องพักฟื้นที่เพื่อนผมพักอยู่ด้วยอารมณ์หงุดหงิดแกมเจ็บใจ อาการแสบแปลบๆ ที่มุมปากพร้อมกับรสชาติเฝื่อนๆ ของเลือดที่ซึมออกมา กระตุ้นให้อารมณ์ของผมมันพลุ่งพล่านจนอยากจะกระทืบใครสักคนให้จมดิน
“อ้าวชิน”
“ไอ” ผมมองหน้าคนที่เพิ่งผลักประตูสวนออกมา
“นั่นหน้าไปโดนอะไรมา” ไอหรือไอเฟลยื่นมือมาเพื่อจะจับมุมปากของผมแต่ผมเบี่ยงหลบ ไอลดมือลงแล้วมองช้อนเข้ามาในดวงตาของผม
“โดนใครต่อยมาเหรอ”
“...ช่างเถอะไม่มีอะไรสำคัญหรอก” ผมมองผ่านไหล่เล็กๆ ของไอไปยังร่างที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง “อาการเป็นยังไงบ้าง”
“เหมือนเดิม ไม่มีท่าทีว่าจะฟื้นเลย” ไอหลุบตาลงเอามือกุมท้องตัวเอง “ฉันอยากให้เขารู้จังเลยชิน... เขายังมีฉัน ฉันที่ไม่เคยหยุดรักเขาแม้แต่วินาทีเดียว”
“หมอนั่นต้องไม่เป็นอะไร” ผมพยายามปลอบแม้จะรู้ว่ามันไม่ได้ช่วยอะไร
คนที่นอนอยู่บนเตียงคือเพื่อนผมเอง... หมอนั่นโดนรถชนเมื่อหลายวันก่อนด้วยเหตุผลงี่เง่าที่สุด และเจ็บปวดที่สุดสำหรับผมกับไอ
ผมเดินมาที่เตียงผู้ป่วยมองร่างที่นอนแน่นิ่งด้วยความรู้สึกขุ่นเคือง ผ้าที่พันรอบศีรษะของหมอนั่นทำให้ผมโกรธ มากขึ้น
‘ยัยนั่นต้องได้รับกรรมที่ทำกับนายเหมือนของเล่นไมค์’
: หวาย :
ตื้ดดดดดดดดด
>> กระปุก
“=_=+ ยัยกระปุกโทรมา” ฉันหันไปมองหน้าแฟรงก์ที่กำลังขับรถด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด
“-_-”
อ้าว... ทำนิ่ง นายรู้ใช่ไหมว่ายัยนั่นโทรมาทำไม เหตุผลง่ายๆ ค่ะทุกคน ยัยนั่นก็คงโทรมาวีนน่ะสิ! ก็เล่นชิ่งกลับกันมาก่อนแบบนี้ฉันต้องโดนสวดหูชาแน่!
“ฉันว่านายย้อนกลับไปรับกระปุกหน่อยเถอะ”
แฟรงก์เดาะลิ้นอย่างหงุดหงิดก่อนจะฉวยโทรศัพท์มือถือในมือฉันไปรับสาย -O- ทำบ้าอะไรของนายเดี๋ยวก็โดนหรอก
ติ้ด!
“ฉันออกมาแล้ว เธอโบกแท็กซี่กลับเองแล้วกัน”
ติ้ด!!
“จบไหม?” แฟรงก์มองหน้าฉันก่อนจะหันกลับไปมองทางข้างหน้า
“=O= นายนี่มัน...” แย่กว่าที่ฉันคิดอีก ไปพูดกับผู้หญิงแบบนั้นได้ง้าย~~ >OO_> 0845556XXX
เบอร์ใครอะ... ไม่คุ้นเลย
ติ้ด!
“สวัสดีค่ะ”
(ไง)
“ใครอะ =_=&” ฉันขมวดคิ้ว เหล่มองโทรศัพท์มือถือข้างหูอย่างไม่ไว้ใจ อย่าบอกนะว่า...
(จำฉันไม่ได้เหรอ)
“ชิน”
(โอ๊ะ ถูกต้องค้าบ)
“นี่นาย ได้เบอร์ฉันมาจากไหน”
(ไม่ใช่แค่เบอร์นะ ชื่อ-สกุล ที่อยู่ ที่เรียน แม้แต่คณะฉันก็รู้หมด)
“...!!!” ใบสมัครออดิชันแวบเข้ามาในหัวของฉัน
(ฉันจอดรถหน้าคณะของเธอ ออกมาหาหน่อยสิ มีธุระจะคุย)
“ธุระอะไรของนาย นี่อย่าบอกนะว่าเอาข้อมูลฉันมาจากใบสมัครออดิชันน่ะ”
(ฮื่อ... หัวไวดีนี่ ตอนนี้เธออยู่ในมหาลัยใช่ไหม)
“เปล่าไม่ได้อยู่”
ทันใดนั้นเอง ยัยกระปุกก็ร้องขึ้นมาว่า
“อ๊ายยย ฉันมีประชุมดาวที่โรงยิม หวายฉันไปก่อนนะ ลืมได้ไงเนี่ย...”
แล้วยัยนั่นก็วิ่งแจ้นจากไปหน้าตาเฉย -_-+
(...เสียงเพื่อนเธอมันฟ้องนะ)
“ฉัน...กำลังจะกลับ!”
(งั้นฉันไปหาเธอที่ห้องดีไหม) ชินพูดด้วยน้ำเสียงมีเลศนัย ฉันรีบขัดทันควัน
“เออๆ ฉันไปพบนายก็ได้”
(รีบๆ ก็ดีนะ ฉันใจเย็นไม่เป็นด้วยสิ)
“...”
ขอบคุณที่ยังอุตส่าห์มาระรานฉันถึงที่เรียน
ติ้ด!!
ฉันรีบสะพายกระเป๋าแล้วเดินออกไปหาชินอย่างรวดเร็ว ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมฉันจะต้องร้อนรนไปกับหมอนั่นด้วย! -^-
รถสปอร์ตสีขาวเตะสายตาฉันทันทีเมื่อเดินออกมาจากศูนย์อาหารซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับตึกเรียนของฉัน ยิ่งกว่านั้นผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ ยังโดดเด่นไม่แพ้รถยนต์เลยทีเดียว ใครที่ผ่านไปมาจะต้องเหลียวมองทุกราย และเหมือนว่าเขาจะยังไม่สังเกตเห็นฉัน
ชินจอดรถในเพิงจอดเล็กๆ ที่ทอดยาวไปตามแนวด้านข้างของตึก ฉันเดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆ ถึงได้เห็นว่าเขากำลังคุยอยู่กับผู้หญิงอีกคน...ที่หน้าคุ้นๆ =_=?? ยัยนั่นเหลือบเห็นฉันก่อนและกว่าฉันจะเดินไปถึงเธอก็ไปแล้ว
ชินหันขวับมามองฉันพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เหอะ! ไม่เคยรู้สึกอยากฟาดหน้าผู้ชายคนไหนเท่านี้มาก่อน
“นายมีอะไร?” ฉันจ้องหน้าหมอนั่นอย่างไม่เป็นมิตร เว้นระยะห่างเพื่อความปลอดภัย อดระแวงไม่ได้ ไม่รู้เขาจะเกิดบ้าลากฉันขึ้นรถไปเมื่อไหร่
เขาไม่ตอบแต่หันไปเปิดประตูรถ เล่นเอาฉันใจหายวาบ! ชินหยิบอะไรบางอย่างออกมาส่งให้ฉัน วู้ว~ นึกว่าจะฉุดฉันขึ้นรถซะอีก
“อะไร?”
“นามบัตรของซุส”
“ฮะ!?” ฉันจ้องมองกระดาษในมือของชินด้วยแววตางุนงง “เอามาให้ฉันทำไม”
“ถ้าอยากไปออดิชันบทอีกครั้งก็โทรไปซะ”
“นี่ คิดว่าฉันโง่นักหรือไง อย่ามาหลอกกันให้ยาก” ฉันเมินกระดาษในมือชินและกำลังจะหมุนตัวเดินหนีแต่ก็ถูกหมอนั่นคว้าข้อศอกเอาไว้
“คิดว่าฉันว่างมาเล่นกับเธอหรือไง เพราะเห็นแก่วงหรอกนะฉันถึงได้มา”
“หือ?” ฉันเลิกคิ้วมองตาชินนิ่ง “ตลกเถอะชิน! นานขนาดนี้จะให้ฉันเชื่อได้ยังไงว่าพวกนายยังหานางเอกกันไม่ได้ อีกอย่าง ลืมไปแล้วเหรอว่าเมื่อวานนายพึ่งหลอกฉันไป...”
“ถ้าอยากรู้ว่าฉันพูดจริงหรือเปล่า โทรไปเดี๋ยวก็รู้ ที่จริงวันนี้ฉันก็อยากอยู่เล่นกับเธอนานๆ หรอกนะแต่ต้องรีบกลับไปเตรียมงานถ่าย MV หวังว่าจะได้ร่วมงานกันนะคนสวย ^_^ จุ๊บ!”
“O_O” หมอนั่นโน้มหน้ามาหอมแก้มฉันก่อนจะเปิดประตูขึ้นรถแล้วขับออกไปหน้าตาเฉย ฉันยืนตัวแข็งทื่อกะพริบตาปริบๆ มองตามท้ายรถของชินไปจนลับสายตา
เมื่อกี้นี่มันอะไรกัน… ฉันอึนอยู่นานกว่าจะได้สติ เอามือจับแก้มอย่างโกรธๆ บ้าเอ๊ย ไอ้เวรนั่น!
- ผู้เขียน
