ตอนที่ 4 ความร้ายกาจของชิน
1117 คำ
ฉันแยกกับสองคนนั่นเมื่อลิฟต์ถึงชั้นที่หมาย เสียงของแฟรงก์ดังขึ้นก่อนที่ฉันจะก้าวออกไป
“ให้ฉันไปส่งไหม”
หมอนั่นพูดอย่างเป็นห่วง ฉันจึงส่ายหน้า
“แค่นี้สบายมาก นายดูแลยัยกระปุกให้ดีเถอะ”
“-O- อย่าพูดเหมือนฉันอ่อนแอจะได้ไหม หมอนี่ก็แค่ไม้กันหมา อุ๊บ!!” ยัยกระปุกรีบเอามือปิดปากเมื่อหลุดคำพูด ไม่ทันแล้วย่ะ!! แฟรงก์หันขวับไปจ้องยัยกระปุกตาขวาง
“ว่าไงนะ”
“เออๆ ดูแลกันให้ดีๆ แล้วกันฉันไปแล้วนะ”
“จ้า โชคดี ^O^”
“แล้วเจอกัน” แฟรงก์มองหน้าฉัน
“^^”
ฉันยืนมองลิฟต์จนปิดสนิท ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ มุ่งหน้าไปยังสตูดิโอ ตื่นเต้นเหมือนกันที่รู้ว่าต้องทำงานร่วมกับวงร็อคชื่อดังอย่างโซแบด แถมแต่ละคนยังเปล่งรัศมีหล่อร้ายอันตรายอีกด้วย แล้วฉันจะรอดไหมเนี่ย น่ากลัวขนาดนั้น -_-+
“มาทำงานเค้าห้ามพาแฟนมาด้วยนะ”
ฉันชะงักกึก หันขวับไปมองทางต้นเสียง ผู้ชายใบหน้าขาวใสในชุดสีดำยืนกอดอกพิงผนังด้วยท่วงท่าที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าดูดี แต่เรื่องอะไรฉันจะยอมสิโรราบให้ความหล่อดิบๆ แบบเขาล่ะ ฉันเชิดหน้าขึ้นชำเลืองมองชินด้วยหางตา
“ฉันไม่ได้ควงญาตินายมานี่… เดือดร้อนไปได้!”
ตึก!
“โอ๊ย! นี่...” จู่ๆ หมอนั่นก็เอื้อมมือมาจับข้อมือฉันแล้วกระตุกจนร่างฉันเซไปหาเขา ไหล่หลุดหรือเปล่าไม่รู้ -O- มันปวด!
เขาหรี่ตามองฉันด้วยสายตาเชือดเฉือน “เตรียมใจเอาไว้ซะ ต่อไปนี้ฉันจะเป็นคู่ควงให้เธอเอง!”
“O_O!!?” ฉันเบิกตามองเขาด้วยความมึนงงระคนพรั่นพรึง พยายามสลัดมือของชินออกแต่หมอนั่นก็ไม่ยอมปล่อยง่ายๆ
“ประทับตราจองเอาไว้ซะตอนนี้เลยดีไหม?” ชินเหยียดยิ้มเจ้าเล่ห์ ยังไม่ทันที่ฉันจะได้อ้าปากด่าเขาก็ผลักฉันติดผนังแล้วกดไหล่กับมืออย่างละข้าง
“นี่นาย... คิดจะทำอะไรน่ะ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” ฉันกะพริบตามองเขาใจสั่น นี่มันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นแล้วนะ ฉันไม่สามารถต่อกรกับเขาได้เลย
“ไม่ต้องกลัวหรอกน่า ที่นี่มีแค่ฉันกับเธอ”
“...!!!” หัวใจฉันหล่นวูบไปอยู่ที่พื้น ตวัดสายตาหวาดหวั่นมองหน้าชิน เขายิ้มมุมปากอย่างชั่วช้า
“ดีใจจนพูดไม่ออกเลยหรือไง ^^”
“นายหลอกฉัน!”
“หึ!! ความผิดเธอเองนะที่เชื่อคนง่าย” ชินกระซิบข้างใบหูฉัน ลมหายใจร้อนๆ ท่ามกลางอากาศที่เย็นเยียบด้วยเครื่องปรับอากาศทำฉันสะดุ้งวาบไปทั้งตัว
“นาย! มันเลว”
“ก็เหมาะกับผู้หญิงร้ายๆ อย่างเธอไม่ใช่เหรอ” พูดเสร็จก็เอาปลายจมูกมาคลอเคลียร์ข้างแก้มเนียนๆ ของฉัน อ๊ากกก!! อกฉันจะแตกอยู่แล้ว >O///<” ไอ้บ้าชิน! ฉันขนลุกซู่ไปทั้งตัวด้วยความโกรธ
ผัวะ!!
“แฟรงก์!” ฉันร้องลั่นเมื่อแฟรงก์ถลาไปต่อยชิน ชินหันกลับมาพร้อมเลือดที่มุมปาก เขาเลียแผลตัวเองแล้วแสยะยิ้ม
โรคจิต!
“หมัดนี่แลกกับที่ฉันจูบแฟนนายงั้นเหรอ หึ!”
“นี่แก!”
“แฟรงก์หยุด!” ฉันรีบโผเข้าดึงแขนแฟรงก์ก่อนที่เขาจะได้ต่อยหน้าชินอีกครั้ง ฉันไม่ได้อยากช่วยชินหรอกนะ เพียงแต่ว่าไม่อยากให้เรื่องมันบานปลายไปมากกว่านี้
แฟรงก์ตวัดสายตามองฉันอย่างขัดใจ ก่อนจะหันกลับไปจ้องหน้าชินเขม็ง!
“อย่าให้ฉันรู้ว่านายมายุ่งกับหวายอีก” เขาชี้หน้าชินแล้วลากฉันออกมาโดยที่ไม่รอให้ฉันได้พูดอะไรทั้งนั้น
หมอนั่นพาฉันมาที่ลิฟต์
ฉึกๆๆๆ
=_=+ แฟรงก์กดชั้นหนึ่งแรงๆ หลายครั้งจนปุ่มลิฟต์จะหลุดเข้าไปข้างในอยู่แล้ว ใจเย็นๆ หน่อยก็ได้ อยากพูดนะแต่เห็นสีหน้าเกรี้ยวกราดนั่นแล้วไม่กล้าว้อย
“...”
ติ๊ง!
ประตูลิฟต์เปิดออก ฉันก้าวตามแฟรงก์ออกจากลิฟต์ ก่อนจะชะงัก...
“แฟรงก์! นายลืมอะไรไปหรือเปล่า” รู้สึกเหมือนเราจะทิ้งใครไว้ที่นี่อยู่นะ
“...” แฟรงก์หันมามองหน้าฉัน นัยน์ตาสีน้ำตาลที่เคยมีเสน่ห์ตอนนี้เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง
“แฟรงก์...” ฉันเรียกชื่อเขาอย่างไม่มั่นใจ นายโกรธฉันมากขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉันรีบเบนสายตาไปทางอื่นเพราะทนสบตากับแฟรงก์ต่อไปไม่ไหว
บางที... บางทีฉันอาจกำลังกลัวความรู้สึกที่อยู่ภายใต้ดวงตาคู่นั้น
...ความจริงที่ฉันไม่อยากรับรู้ และพยายามหลีกเลี่ยงมันมาตลอด
- ผู้เขียน
