บทส่งท้าย
หลังจากเกิดเหตุการณ์นั้น พยัคฆ์ถูกส่งตัวเข้าโรงพยาบาลประจำจังหวัดในทันที แก้วตาให้ข้อมูลกับแพทย์ผู้รักษาว่าพยัคฆ์มีอาการเครียดเลยทำร้ายตัวเอง ไม่ยอมปริปากบอกไปว่าเขากลายร่างเป็นเสือสมิงแม้แต่นิดเดียว เพราะหนึ่ง...ไม่มีใครเชื่อแน่ และสอง...เธอไม่ต้องการให้ใครมาตราหน้าพยัคฆ์ว่าเป็นอย่างนั้น
แพทย์จึงวินิจฉัยว่าเป็นอาการเครียดที่ทำให้ทำร้ายตัวเอง แล้วก็ไม่มีใครติดใจอะไร บาดแผลที่พยัคฆ์ได้รับไม่ได้รุนแรงนัก แต่ทำให้เขาต้องนอนโรงพยาบาลไปหลายวันเช่นกัน ร้ายกว่านั้นคือตั้งแต่คืนนั้นจนถึงวันนี้ เขายังไม่รู้สึกตัวเลย พ่อแม่เขาแวะมาเยี่ยมเยียนบ้าง แต่หน้าที่ในการดูแลหลักนั้นเป็นของแก้วตา เธอเฝ้าดูแลเขาอย่างใกล้ชิด กระทั่ง...
“ทะ...ที่นี่...โรง’บาลเหรอ”
หูได้ยินเสียงแหบแห้ง แก้วตาก็ละสายตาจากจอโทรทัศน์ที่กำลังถ่ายทอดข่าวประจำวันอยู่มามอง พอเห็นว่าพยัคฆ์รู้สึกตัวแล้ว เธอก็ลุกพรวดพราด
“พี
