[ปราบ]
ออกกำลังกายตอนเช้าเหนื่อยๆ แล้วกลับเข้าบ้านมาได้กลิ่นข้าวต้มหอมๆ ท้องก็ร้องดังตามสัญชาตญาณ หมาแสบสองตัวพุ่งตัวเข้าหาผม วิ่งพันแข้งพันขาดีใจที่ผมกลับมา คือพวกมึงกับกูก็ไม่ได้จากกันนานไหม
“ซู่ซ่า ปาปิก้า หยุด! นั่งลง” ผมออกคำสั่ง พวกมันหยุดระริกระรี้แล้วนั่งลง
“คอยนะ คอย” ผมสั่งอีก มองจนแน่ใจแล้วว่าพวกมันจะทำตามคำสั่ง ผมก็เดินไปหยิบกระดูกมาให้มันสองตัวเป็นของรางวัล พอได้ขนม ผมก็ไม่มีความหมาย หมาสองตัวเลิกสนใจผมแล้วคาบกระดูกกลับไปที่บ้านของพวกมัน
สลัดจากหมาบ้าพลังทั้งสองตัวได้แล้ว ผมก็เดินตรงเข้าครัวแทนที่จะขึ้นห้องไปอาบน้ำ
คนที่ตัวเล็กที่สุดในบ้านกำลังยืนปรุงรสข้าวต้มอยู่หน้าเตาพลางฮัมเพลงในลำคอ ผมค่อยๆ ย่องเข้าไปข้างหลังพี่เค้ก แล้วคว้าหมับที่เอวเล็กทั้งสองข้าง
“พี่เค้ก!” ผมตะโกนใส่หูเล็ก
“เฮ้ย!” พี่เค้กตกใจสะดุ้งตัวโยนเพราะบ้าจี้ ทำทัพพีที่ถืออยู่หล่นลงพื้น
“ฮ่าๆๆ ตกใจใ
