ลุ้นรักจับหัวใจบอส

แปลก

เสียงเพลงบรรเลงแผ่วๆดังเป็นทำนองอ่อนหวาน มือของเค้าจับแก้วเหล้าสีเข้มแล้วยกขึ้นดื่ม สาวสวยข้างกายวันนี้เป็นดาราตัวประกอบหน้าใหม่ที่เพิ่งมีผลงานไม่กี่เรื่องเท่านั้น เธออาจจะยังใหม่สำหรับเค้า มือเธอลูบไล้หน้าอกของเค้าเบาๆอย่างเร้าอารมณ์

พิสุทธิ์จุดบุหรี่ขึ้นสูบแล้วพ่นควันออกมา อย่างผ่อนคลาย เค้าชอบดื่มหลังเลิกงานเพื่อผ่อนคลาย ระหว่างวันไม่สูบบุหรี่ก็อยู่ได้ พอเหล้าเข้าปากปุ้ปบุหรี่ก็ต้องตามมาทันที

นาฬิการาคาแพงบอกว่าสี่ทุ่ม เค้าอดคิดถึงแม่เลขาหน้าหวานไม่ได้ เมื่อตอนกลางวัน เธอเขินอายสุดขีดที่ได้ทานข้าวกับเค้า แต่ขนาดอายยังกินข้าวเสียเรียบไม่เหลือเลย แถมยังตามด้วยผลไม้จานโต น่ารักน่าเลี้ยงจริงๆ เค้ากดโทรศัพท์โทรออกทันที โดยไม่ทันได้คิดอะไร เสียงเธองัวเงียรับสาย ทำให้เค้ายิ้มออกมา

"ขา บอส " เธอตอบรับทันที

"นอนแล้วหรอ" เค้าถามออกไป

"ค่ะ บอสมีอะไรหรือเปล่าคะ" น้ำเสียงเธอดูดีขึ้นในประโยคถัดมา

"เปล่า จะโทรมาถาม ว่าพรุ่งนี้ดอกไม้ที่โต๊ะจะสีอะไร"

เค้าไม่รอคำตอบ กดวางสายทันที ก่อนจะรู้สึกโมโหตัวเอง ทำไมถามอะไรงี่เง่าแบบนั้น

"อยู่กับแซน ยังคิดถึงคนอื่นอีกหรอคะ"

คนข้างตัวตัดพ้อ เค้าเก็บโทรศัพท์ แล้วมองคนข้างๆตัว แล้วดันคางเธอขึ้นมา ก่อนจะจูบเธอเบาๆที่ริมฝีปาก ลิ้นร้อนๆค่อยๆสอดเข้าไปลิ้มรสของเธอ มือบางลูบไล้หน้าอกเค้าเบาๆ พิสุทธิ์หลับตาลง ในสมองมีแต่หน้าแดงๆของเลขาสาว เค้าหยุดทันที บ้าไปแล้ว เค้าต้องบ้าไปแล้ว ความรู้สึกแปลกๆโผล่เข้ามาทีละนิด เค้ายกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอีกที คนข้างตัวตกตะลึง แล้วพยายามจะสร้างอารมณ์ใหม่อีกครั้ง แต่เค้าผลักเธอออก

ไม่ใช่เธอ เค้าไม่ได้อยากจูบกับเธอ พิสุทธิ์ลุกขึ้นทันที

"จะกลับแล้ว กลับดีๆนะ" เค้าวางเงินสดลงบนโต๊ะ ก่อนจะเดินออกมาอย่างรวดเร็ว ทำไมเค้าต้องนึกถึงหน้าแม่เลขาด้วย ทั้งที่มีสาวสวยอยู่ข้างตัวทำไม พิสุทธิ์คิดหาคำตอบ ขณะขับรถกลับบ้าน

สายไหมเอาผ้าห่มปิดหน้าแล้วกรี้ดออกมาเบาๆ บอสขา ทำแบบนี้ไหมก็หลงแย่สิคะ แค่วันนี้ได้ทานข้าวกับเค้าเธอก็สั่นจะแย่แล้ว หลังมื้ออาหาร เธอเขียนรายงานเรื่องรสชาติอาหารมาให้เค้าทันที บอสเงยหน้าขึ้นมามองเอกสารในมือ แล้วหยิบไปอ่าน สีหน้าของเค้าแดงขึ้นเรื่อยๆจนหลุดขำออกมา

"เลขาผมนี่จริงจังดีนะ กินข้าวด้วยกันยังมีรายงานมาส่ง"

เค้าแซวเธอ สายไหมหน้าแดงก่ำแล้ววิ่งออกมาจากในห้องทันที ชอบแกล้งกันนักใช่ไหม เดี๋ยวจับหอมเลย คิดเองก็อายเอง บ้าไปแล้วสายไหม

เธอนอนตาค้างทันทีที่รับสายเค้า บอสรอ ดอกไม้จากเธอ สายไหมคิดวนเวียนไปมาว่าพรุ่งนี้จะหาดอกไม้อะไรไปวางที่โต๊ะเค้าดี เธอตัดกุหลาบออกไปทันที แค่นี้เธอก็แย่แล้ว ถ้าเค้ารู้ว่าเธอคิดอะไร เค้าคงไม่ปล่อยเธอเอาไว้แน่ อาจจะไล่ออกทันทีด้วยซ้ำ ดอกอะไร ดอกอะไร สายไหมคิดวนไปวนมาอยู่อย่างนั้น

คาร์เนชั่นสีชมพูส่งกลิ่นหอมอ่อนๆเรียกความสนใจ วันนี้เค้ามาเช้ากว่าปกติเพราะเมื่อคืนนอนเร็ว เสียงร้องเพลงหงุงหงิงดังออกมาจากห้องน้ำ เค้ามองเข้าไปในห้องน้ำ เห็นเธอกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าพอดี กางเกงขาสั้นตัวเล็กถูกถอดออกลงมา แล้วเธอก็สวมกระโปรงทำงานลงไปแทนที่ เค้ายืนมองสะโพกกลมกลึงของเธอกับชั้นในตัวเล็กสีหวาน แล้วกลืนน้ำลายออกมา ก่อนจะเดินถอยหลังออกมา แล้วปิดประตูห้องอย่างแผ่วเบา

เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าทุกวันเวลาทำความสะอาด เค้ากลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก ไม่ได้อยากจะคิด แต่คิดไปแล้วว่า ภายใต้แพนตี้ตัวเล็กจะมีอะไรซ่อนอยู่ พิสุทธิ์ไม่พอใจตัวเองทันที ที่คิดแบบนี้กับเลขา กฎต้องเป็นกฎ เค้าไม่ได้ขาดแคลนผู้หญิงแม้แต่น้อย เธอเป็นของต้องห้าม ถ้าไม่อยากวุ่นวาย เค้าควรเลิกแกล้ง เลิกสนใจเธอได้แล้ว

สายไหมคิดว่าจะได้คำชมจากเค้าเรื่องดอกไม้ เมื่อเช้าเธอแวะร้านดอกไม้ขนาดใหญ่เลือกคาร์เนชั่นสีสวย มีราคามาฝากเค้า แต่เค้าไม่พูดถึงมันสักนิดเดียว เมื่อคืนคงเป็นเรื่องเล่นๆของเค้าอีกตามเคย สายไหมคิดในใจอย่างเศร้าๆ