หลังจากที่ทั้งสามคนกลับมาบ้านก็ต่างนั่งอยู่ในมุมของตัวเอง เจษได้แต่มองจูนอยู่ห่างๆ เขาพยายามจะเว้นระยะห่างแต่ก็ยากเหลือเกินเพราะหัวใจของเขามันคิดถึงเธอตลอดเวลา
เจษ: จูนคุณโอเคไหม
จูน: ค่ะ
เธียร์: เรื่องของพวกเราสามคนมันจะเป็นยังไงผมเข้าใจนะผมมาทีหลัง ผมยินดีถ้าจะต้องถอยออกไปจากตรงนี้ ไม่ใช่ว่าผมไม่ได้รู้สึกดีกับคุณนะคุณจูน แต่ผมอยากให้คุณได้เป็นคนเลือกมากกว่า
เจษ: ผมก็แล้วแต่จูนผมรู้ว่าที่ผ่านมาคุณต้องเสียใจเพราะผมมาหลายครั้งแล้ว ถ้าคุณไม่เลือกผม ผมก็จะยอมรับการตัดสินใจของคุณ
จูนมองหน้าทั้งสองคนสลับกันไปมาก่อนจะส่ายหัวแล้วลุกหนีเข้าไปในห้องทำให้สองหนุ่มนั่งกันเงียบๆเกือบชั่วโมง
เธียร์: กูว่าพวกเรากลับกันก่อนไหม
เจษ: อืม
หลายวันผ่านไปเมื่อทั้งสามคนถอยออกมาคนละก้าวก็ทำให้จูนได้คิดทบทวนความรู้สึกหลายๆอย่าง แต่ด้านสองหนุ่มกับแย่ไปหมดยิ่งห่างกันเขายิ่งคิดถึง ยิ่งไม่ได้เจอหน้าพวกเ
