ปะทะกัน/บอสคนใหม่
1047 คำ
วันนี้จูนได้เวลาพักผ่อนเธอจึงเลือกที่จะมาช็อปปิ้งเพื่อซื้อเสื้อผ้าและรองเท้าใหม่ แต่ไม่รู้ว่าเวรกรรมอะไรทำให้เธอต้องมาเจอกับคุณออยที่มาซื้อรองเท้าร้านเดียวกันพอดี
ออย: ไม่คิดว่าจะได้มาเจอกันนะคะคุณเลขา
จูน: บังเอิญจังเลยนะคะ นอกจากมีสามีคนเดียวกันแล้วเรายังมาซื้อรองเท้าร้านเดียวกันอีก
ออย: แก!
จูน: ทำไมคะ!
คุณออยพยายามระงับสติอารมณ์ก่อนจะวางรองเท้าราคาแพงที่เพิ่งลองใส่ไปหามาดๆ
ออย: คู่นี้ฉันลองแล้วถ้าเธออยากลองต่อจากฉันก็เชิญ!
จูน: ขอโทษด้วยนะคะ คู่นี้ฉันมีแล้วหึ!
จูนตัดสินใจเดินออกมาจากร้านแล้วตรงมายังร้านกาแฟ ไม่นานชายหนุ่มก็รีบมาหาก่อนจะรับฟังเรื่องราวที่จูนไปเจอมา
เจษ: ผมเข้าใจคุณทุกอย่างนะจูน ผมจะรีบจัดการเรื่องหย่าให้เร็วที่สุด
จูน: จูนมองไม่เห็นทางออกเลยค่ะเจษ หรือเราควรจะเลิกกันคะ
เจษ: ไม่นะจูนผมไม่เลิก ห้ามพูดคำว่าเลิกกันเด็ดขาด!
จูน: เจษจูนไม่อยากอยู่ในสถานะนี้แล้ว..
ชายหนุ่มได้แต่ถอนหายใจก่อนจะพาจูนเดินทางกลับมายังคอนโด
วันต่อมา...
หลังจากที่ทั้งสองออกจากห้องประชุมชายหนุ่มก็รีบพาจูนกลับมาที่ห้องทำงานก่อนจะสวมกอดให้กำลังใจแต่จู่ๆประตูก็ถูกเปิดออกจนทั้งสองรีบผละออกจากกัน
ออย: นี่มันในเวลางานนะคะเจษ!
เจษ: คุณมาทำไมออย
ออย: ออยจะมาหาสามีไม่ได้เลยเหรอคะ ยังไงเราก็แต่งงานจดทะเบียนสมรสกันแล้ว
เจษ: แต่เราไม่ได้รักกันที่ผมยอมแต่งงานกับคุณก็เพื่อธุรกิจคุณเองก็รู้ดี
ออย: หึ! ที่ฉันมาเนี่ยก็เพราะฉันจะมาบอกคุณกับเลขาของคุณว่าตอนนี้คุณเธียร์กำลังจะมาร่วมบริหารกับเรา และคนที่คุณเธียร์ต้องการให้ไปเป็นผู้ช่วยก็คือเลขาของคุณ ฉันไปล่ะ....ขอให้สนุกนะคุณจูน!
ชายหนุ่มยืนหน้าถอดสีก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาบุคคลที่สาม จากนั้นจูนก็ได้แต่นิ่งเงียบเพื่อรอคำอธิบายจากชายหนุ่ม
เจษ: ไอ้เธียร์มันยอมมาดูเรื่องการตลาดแล้วมันขอให้คนที่ผมไว้ใจไปช่วย ออยเลยเสนอจูนไป
จูน: ไม่เป็นไรค่ะ เรื่องงานจูนไม่ถือสาหรอก
เจษ: คุณแน่ใจนะจูน ไอ้นี่มันเสือผู้หญิงถ้าคุณรู้สึกไม่โอเคก็บอกผมได้เลยนะ ผมจะให้คนอื่นไปทำแทน
จูน: ค่ะ
หลังจากวันนั้นจูนก็ต้องเตรียมงานและเอกสารต่างๆเพื่อคุณเธียร์คนที่เธอไม่เคยรู้จัก เธอรู้เพียงแต่ว่าคุณเธียร์คือผู้บริหารระดับสูงของบริษัททัวร์และเก่งเรื่องการตลาด ทางคุณพ่อของเจษเป็นคนไปดึงตัวมาเพื่อช่วยทำการตลาดให้กับบริษัทของเจษ
เมื่อถึงวันที่คุณเธียร์เดินทางมาถึงจูนก็ต้องรีบลงมาต้องรับพร้อมกับแนะนำตัวแต่เมื่อมาถึงจูนก็ต้องตกใจเพราะคุณเธียร์ดูสุขุมแถมยังนิ่งจนพนักงานเริ่มเกร็ง นอกจากหน้าตาดีเขายังดูจริงจังกับงานมากเขามองพนักงานทุกครตั้งแต่หัวจรดเท้า
จูน: สวัสดีค่ะดิฉันชื่อจันจิรา เรียกจูนก็ได้ค่ะ
เธียร์: คุณที่จะมาเป็นผู้ช่วยผมใช่ไหม
จูน: ใช่ค่ะ
เธียร์: งั้นช่วยพาผมไปห้องทำงานหน่อยครับคุณจูน
จูน: ได้ค่ะ
ระหว่างทางจูนก็จะแนะนำในส่วนการทำงานของแต่ละแผนกให้คุณเธียร์ฟัง จนกระทั่งมาถึงชั้นของผู้บริหาร
จูน: ห้องริมสุดจะเป็นห้องของคุณเจษค่ะ ส่งฝั่งนี้จะเป็นห้องของคุณเธียร์
เธียร์: เรียกผมบอส ผมเป็นเจ้านายของคุณ
จูน: ค่ะบอส
สาวน้อยส่งยิ้มไปให้เจ้านายคนใหม่จากนั้นเธอก็เดินนำมาที่ห้องก่อนจะช่วยจัดเอกสารที่จำเป็นให้ชายหนุ่ม
เธียร์: คุณทำงานที่นี่มากี่ปีแล้วจูน
จูน: ตั้งแต่คุณเจษเข้ามาบริหารค่ะ 4ปีได้แล้วค่ะ
เธียร์: เจษมีลูกหรือยัง
จูน: ยังค่ะ....
เธียร์: เรื่องส่วนตัวของพวกคุณผมไม่ยุ่งหรอก แต่อย่ามาทำให้งานผมเสียก็พอ
จูน: ค่ะ...
เธียร์: ผมไปอยู่ต่างประเทศนานไม่รู้ว่าที่นี่เป็นยังไงบ้าง เลิกงานไปนั่งดื่มเป็นเพื่อนผมได้ไหม
จูน: คือ...เอ่อ....ได้ค่ะ!
เธียร์: งั้นคุณไปทำงานของคุณเถอะ เลิกงานก็มาหาผมที่ห้องแล้วกัน
จูน: ค่ะบอส..
ร้านเหล้า
ชายหนุ่มมองไปรอบๆร้านก่อนจะเปิดประตูลงมาพร้อมกับจูน เมื่อเข้ามาจูนก็พามานั่งโต๊ะด้านในที่ไม่ค่อยมีใครมาวุ่นวาย
เธียร์: ดนตรีเพราะดีนะ
จูน: อาหารก็อร่อยค่ะ
เธียร์: งั้นคุณสั่งเลยเต็มที่ผมจ่ายเอง
จูน: ขอบคุณนะคะบอส
หลังจากที่อาหารจำนวนมากถูกนำมาเสิร์ฟทั้งสองคนก็ตั้งหน้าตั้งตาทานกันอย่างเอร็ดอร่อย แต่จู่ๆเจษก็เดินเข้ามาพร้อมกับถือวิสาสะลากเก้าอี้มานั่งข้างๆจูน
เธียร์: กูว่าแล้วมึงต้องตามมา
เจษ: พาพนักงานของกูมาทำไม!
เธียร์: นี่มันไม่ใช่เวลางานนะ ทำไมมึงหวงเหรอ
สองหนุ่มจ้องมองหน้ากันจนจูนต้องรีบห้ามปรามก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุยสัพเพเหระไปเรื่อย
เธียร์: แล้วเมื่อไหร่มึงจะมีลูกวะไอ้เจษ กูรอรับขวัญหลานมา5ปีแล้วนะ
เจษ: มึงก็มีก่อนสิ กูจะได้มีบ้าง
เธียร์: งั้นมึงก็เตรียมตัวได้เลย
เธียร์ยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มก่อนจะกระตุกยิ้มแล้วมองไปทางจูน ทำให้เจษเริ่มไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้เพราะถ้าเกิดเธียร์ไม่ยอมเข้ามาช่วยทางบอร์ดบริหารคงไม่ยอมแน่ๆ
- ผู้เขียน
