อธิบาย

691 คำ
1สัปดาห์ผ่านไป ตอนนี้เจษกับจูนจะได้เจอกันเพียงวันละ20นาทีเท่านั้น เพราะตอนนี้บอร์ดบริหารปรับผังการทำงานใหม่ทั้งหมดตามคำส่งของคุณเธียร์ที่เพิ่งซื้อหุ้นจนเทียบเท่าเจษและออย "พวกแกว่ามันแปลกๆไหม ทำไมคุณเธียร์ถึงต้องซื้อหุ้นด้วย" "คงเห็นกำไรนะซิ" "แล้วทำไมต้องเอาอีจูนไปเป็นผู้ช่วยวะ" "คุณออยสั่งจ้า คงอยากให้ไปพ้นๆจากคุณเจษข่าวคาวๆดังขนาดนี้ฟาดกันยันลิฟต์บริษัท" จูน: รู้ดีจังเลยนะคะคุณแม่บ้าน!!! "มีเรื่องอะไรกัน!" "คุณเธียร์.." จูน: ไม่มีอะไรค่ะแค่พวกปากหอยปากปู เธียร์: นี่มันเวลางานไม่ใช่เหรอ? ชายหนุ่มหันไปถามกลุ่มแม่บ้านและพนักงานจนทุกคนรีบแยกย้ายกันออกไป จากนั้นชายหนุ่มจึงหันมามองหน้าจูน เธียร์: คราวหลังก็ระวังๆบ้าง จูน: เรื่องมันก็นานแล้วไม่คิดว่าจะมีคนขุดมาพูดอีก เธียร์: คนจะพูดผ่านไปสิบปีมันก็พูด ไปกันเถอะผมต้องไปดูงานข้างนอกต่อ จูน: ฉันต้องไปด้วยเหรอคะ ชายหนุ่มมองดูกล่องข้าวที่จูนถือมาสองกล่องคาดว่าน่าจะนำมาจัดจานแล้วไปทานกับเจษ เธียร์: คุณเป็นเลขาผมนะคุณจูน จูน: ค่ะ.....งั้นไปเลยก็ได้ค่ะบอส เมื่อชายหนุ่มขับรถออกมาเจษก็เอาแต่ส่งข้อความมาหาจูนจนจูนต้องปิดเสียงโทรศัพท์แล้วนั่งเงียบไม่พูดอะไร เธียร์: คุณคบกับไอ้เจษมานานหรือยัง จูน: ตั้งแต่เรียน ม.ปลายค่ะ เธียร์: คุณมาก่อนออย? //ผมหันไปมองหน้าจูนที่มีสีหน้าเป็นกังวล จูน: ค่ะ เธียร์: แต่ตอนนี้ออยกับไอ้เจษแต่งงานกันแล้ว มันอาจจะเป็นเพราะต้องรักษาผลประโยชน์แต่ยังไงเค้าสองคนก็คือภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายนะ จูน: ฉันรักเจษมากเกินไป รักจนยอมทำทุกอย่างเพื่อเจษ เธียร์: ผมพูดในฐานะคนนอกนะ ไอ้เจษยังไม่สามารถเลิกกับออยได้ในตอนนี้ เพราะตามข้อตกลงมันกับออยต้องมีลูกด้วยกันและทางฝั่งบ้านออยจะยอมขายหุ้นให้มันดูแลเพราะออยคงไม่สามารถมาทำงานได้ จูน: แต่คุณออยก็มีคนอื่นเหมือนกันพวกเค้าไม่ได้รักกัน เธียร์: ถ้าไม่รักออยจะยอมเสี่ยงไปขอร้องผมถึงเมืองนอกเหรอ จูน: หมายความว่าไงคะ เธียร์: เมื่อเดือนก่อนออยไปหาผมที่ต่างประเทศแล้วไปขอร้องให้ผมมาทำการตลาดที่นี่ ตอนแรกผมก็ไม่อยากมาหรอก แต่พอออยเล่าเรื่องคุณกับไอ้เจษให้ฟังผมก็ว่ามันน่าสนใจดี จูน: บอสกับเจษมีปัญหากันหรือคะ เธียร์: ก็ไม่เชิง ไอ้เจษมันเก่งนะแต่มันโง่ไปหน่อยไม่ทันออย จูน: แล้วบอสมาบอกฉันทำไมคะ เธียร์: ผมเสียดายคุณนะคุณจูน คุณควรจะก้าวหน้ากว่านี้ทั้งเรื่องงานเรื่องความรัก ทำไมถึงยอมมาจมปลักอยู่แบบนี้ จูน: คือ... เธียร์: ผมเข้าใจว่ามันพูดยาก และคุณก็คงลำบากใจแต่ถ้าคุณผ่านช่วงเวลานี้ไปได้คุณจะเข้าใจในสิ่งที่ผมพูด ชายหนุ่มหันมายิ้มให้จูนก่อนจะขับรถมาจอดยังร้านอาหาร จากนั้นทั้งสองก็เริ่มคุยงานและทานอาหารไปด้วย เธียร์: คุณไม่ทานผักเหรอ? จูน: ฉันไม่ชอบค่ะบอส เธียร์: คุณถึงได้ท้องอืดบ่อยๆไง ผมเห็นคุณครั้งแรกผมก็คิดว่าคุณท้องฮ่าๆๆ จูน: บอส!!! เสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่จูนเห็นแล้วยังต้องรีบหลบ ไม่รู้ทำไมเวลาบอสยิ้มหรือหัวเราะเวลาอยู่กับเธอมันถึงทำให้เธอรู้สึกดีแบบนี้ หรือเพราะที่ผ่านมาเวลาอยู่กับเจษเธอไม่เคยมีโมเมนต์แบบนี้เลย
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม