5
ตึก ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าแพรวพรรณสาวน้อยร่างอวบวัยยี่สิบปีเดินมุ่งหน้าไปยังบ้านพักของป้องยศในเวลาค่อนข้างดึกดื่นพอสมควร
หลังจากวันนั้นตอนที่ไปซื้อของที่ตลาดกับป้องยศเธอกับเขาก็ไม่ได้มีอะไรกันเป็นสัปดาห์กว่าๆ แล้ว เธอรอเขาโทรมาหาตลอด แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีวี่แวว เวลาที่เจอกันต่อหน้าเขาก็คุยกับเธอปกติแต่ว่าเหมือนพยายามเลี่ยงเธออยู่ยังไงอย่างงั้น เธอจึงทนไม่ไหวอีกต่อไป เป็นฝ่ายมาหาเขาเอง
“ลุงป้อง ออกมาเปิดประตูให้หนูหน่อยหนูอยู่หน้าบ้านลุงแล้ว” แพรวพรรณต่อสายโทรหาป้องยศขณะยืนมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูบ้านพักขอเขา
[มึงบ้าไปแล้วเหรออีแพรว มึงจะมาที่นี่ทำไม….กลับห้องมึงไปเดี๋ยวนี้นะ ถ้าเมียกูตื่นขึ้นมาเห็นจะคิดยังไง!]
“ไม่รู้แหละ…ก็ลุงไม่ยอมมาหาฉันสักทีนี่! ทำอย่างกับว่าระหว่างเราไม่มีอะไรเกิดขึ้นแบบนี้ แล้วจะให้หนูทำยังไง….ถ้าลุงไม่ออกมาเปิดประตูให้หนู หนูจะตะโกนให้เขาได้ยินกันหมดทั้งบ้านเ
