“ตาเอ็มไหนว่าไปตามน้องไงลูก”
บัวงามเห็นลูกชายเดินกลับมาคนเดียวเลยถามด้วยความสงสัย แถมหน้าตาก็ดูไม่สู้ดีเลย ก่อนออกไปยังยิ้มแย้มแจ่มใส แต่ทำไมตอนกลับมาถึงได้หน้านิ่งขรึมแบบนี้กัน
อติเทพขยับยิ้มให้ผู้เป็นแม่ ก่อนจะเดินไปทรุดกายลงนั่งโซฟาตัวเดิมที่ตนเคยนั่ง ตอนนี้ในหัวเขาสับสนแถมภาพก่อนหน้านี้มันยังติดตาไม่ยอมสลัดออกไปสักทีด้วย
“ว่าไงเอ็ม ทำไมน้องไม่มาด้วย” นางถามลูกชายอีกครั้ง
“ผมไม่เจอน้องณิครับ” ใช่ เขาโกหก
“นั่นไงหนูณิมาแล้วค่ะ”
สายบัวเอ่ยพร้อมกับบุ้ยปากไปทางลูกสาวคนสวยของตน แต่ทำไมสีหน้าบึ้งตึงแบบนั้น
ฌาณิการ์เดินกัดฟันเข้ามาด้วยความกรุ่นโกรธนำทัพ อยากจะเอาไม้หน้าสามฟาดเข้าหน้าหล่อๆ นั่นจริงๆ
“ตาทัพก็มาด้วย เดินตามหลังหนูณิมาติดๆ เลย” นายอำเภอเอ่ยเมื่อเห็นน้องชายเดินยิ้มหน้าระรื่นตามฌาณิการ์เข้ามา
และคำพูดของนายอำเภอนั้นทำให้อติเทพกับฌาณิการ์มองไปยังชายอีกคนพร้อมเพรียงกัน คนเป
