EP09 เงื่อนไขของเจ้าหนี้
1207 คำ
EP09
คำพูดของคาวิลเต็มไปด้วยความเยือกเย็นและแววตาไร้หัวใจของเขา ซึ่งสิ่งที่เขาขอมันเหมือนเอาศักดิ์ศรีของเธอไปเหยียบย่ำด้วยท้าว
“…”
“ทำไม่ ทำไม่ได้หรอ คิดไว้แล้วว่าต้องทำไม่ได้ งั้นชีวิตของยายและแม่เธอก็ปล่อยให้ตายในหน้าที่เลยละกัน เป็นศพไร้ยาทจะถูกทำยังไงก็ได้ก็คงจะดี” ปากพูดมือหนาก็แกว่งแก้วไวน์ไปมาอย่างมีชั้นเชิง
“ถ้าหนูทำ คุณจะยอมช่วยแม่กับยายไหม”
“ถ้าเธอยอมกราบเท้าขอโทษ ฉันก็จะส่งกลับไทย”
“แล้วอิสระล่ะ”
“ขึ้นอยู่กับเธอว่าจะทำให้ฉันพอใจมากน้อยแค่ไหน…” ปากพูดสายตาก็ไล่มองคนตัวเล็กตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยแววตาเย้ยหยันดูถูก
“…” ปิ่นโตกัดปากตนเองแน่น เธอไม่เคยคิดว่าชีวิตนึ้ต้องมาก้มหน้ากราบเท้าขอโทษใคร แต่ถ้ามันแลกกับชีวิตแม่และยายที่เธอรักมากที่สุดก็จะยอม
เด็กสาวในชุดนักเรียนค่อยๆ ย่อตัวนั่งลงตรงหน้าร่างหนาเจ้าของความสูงมากกว่าร้อยแปดสิบ มือทั้งสองข้างประกบเข้าหากันอย่างเชื่องช้าก่อนจะค่อยๆ ก้มกราบลงตรงฝ่าเท้ามาเฟียหนุ่ม ด้วยความรู้สึกที่หัวใจเจ็บแปลบ
แม่เคยสอนให้เธอรักศักดิ์ศรีแต่วันนี้เธอไม่สามารถเก็บมันเอาไว้ได้ มันหมดไปตั้งแต่เธอคิดจะเล่นกับอำนาจมืดของเขาแล้ว รู้อย่างนี้ช่วยแม่กับยายแล้วปล่อยให้ตัวเองตายไปเสียเลยยังดีกว่า มันเป็นการตัดสินใจทึ่ผิดพลาดมากที่สุด
“ดูไร้ค่าดี” นํ้าเสียงเรียบนิ่งเอ่ยออกมาพร้อมกับเค้นหัวเราะในลำคอ คาวิลขยับเท้าออกแล้วทิ้งแก้วไวน์ลงบนพื้นให้มันแตกกระจัดกระจาย เขาเดินมาจนถึงประตูห้องก็เอ่ยพูดขึ้น
“ตอนนี้ชีวิตเธอมันแตกเหมือนเศษแก้วพวกนั้นแล้วแหละ ตั้งแต่ก้าวแรกทึ่เธอก้าวมาในบ้านหลังนี้”
“…”
“เก็บทำความสะอาดให้เรียบร้อยแล้วตามฉันมาที่ห้องดื่มไวน์ เรามีข้อตกลงต้องเคลียร์กัน” พูดจบมาเฟียหนุ่มก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ปิ่นโตต้องนั่งมองเศษแก้วพวกนั้นผ่านม่านตาพร่าเบลอ เธอต้องชดใช้หนี้หนึ่งร้อยสามสิบห้าร้านด้วยร่างกายจริงๆ แบบนั้นหรอ แล้วมันจะหมดสิ้นไปเมื่อไหร่กัน ชีวิตเธอมันแตกสลายเหมือนกับเศษแก้วพวกนี้อย่างที่เขาว่าไม่มีผิด อนาคตที่วาดไว้ ความฝันที่อยากทำ มันดับวูบไปหมดแล้ว
นํ้าตาหยดแล้วหยดเล่าร่วงหล่นบนพื้นห้อง ปิ่นโตรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีหยัดกายลุกขึ้นเพื่อจะเก็บเศษแก้ว แต่เท้าของเธอมันโดนเข้าเลยทำให้เกิดแผล เลือดสีแดงไหลออกมา
“อ๊ะ..” ปากบางเม้มแน่นทนความเจ็บเอาไว้ เธอตั้งใจทำความสะอาดให้เสร็จ แล้วเดินลงมาหาคาวิลที่ห้องดื่มไวน์อย่างที่เขาบอก
ร่างหนานั่งอยู่เคาเตอบาร์ เขากำลังรินไวน์ใส่แก้วใบใหม่เพื่อดื่ม และดูเหมือนว่าไวน์ยี่ห้อนี้จะออกฤทธิ์แรงกว่าชนิดอื่นเพราะกลิ่นของไวน์มันลอยอบอวลทั่วห้อง ปิ่นโตเดินมาหยุดข้างกายเขาและทนความเจ็บที่ฝ่าเท้าเอาไว้
“สัญญาข้อตกลงระหว่างเจ้าหนี้และลูกหนี้ เอาไปอ่านแล้วเซ็นยินยอมซะ” ชายหนุ่มเอ่ยบอกพร้อมกับยื่นซองเอกสารสีขาวที่วางอยู่ตรงหน้าให้เด็กสาวอ่าน ปิ่นโตไม่รอช้าหยิบมันขึ้นมาอ่านรายละเอียดทันที
เงื่อนไขระหว่างพันธะลูกหนี้และเจ้าหนี้
1.จำนวนเงินที่ต้องจ่ายทั้งหมดรวมเสร็จสิ้น 135 ล้าน โดยลูกหนี้ยินยอมจ่ายด้วย ‘ร่างกาย’
2.ระยะเวลาไม่มีกำหนดจนกว่าจะชดใช้หมด
3.ลูกหนี้ต้องรับผิดชอบตนเองในเรื่องของการป้องกัน ห้ามท้อง ถ้าท้องต้องรับผิดชอบเองทุกอย่าง เจ้าหนี้ไม่รับผิดชอบในส่วนนึ้ื
4.การชดใช้หนี้ครั้งนึ้จะถูกปิดเป็นความลับ ห้ามให้ใครรู้
5.ลูกหนี้ ห้ามมีคนรักหรือแฟน หรือร่วมรักกับคนอื่นเป็นอันขาด ถ้าผิดกฎจะมีบทลงโทษ
6.หนี้จะถูกหักไปตามจำนวนในแต่ละรอบที่มีเซ็กส์
7.ลูกหนี้ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรทั้งสิ้น
8.ลูกหนี้ต้องย้ายมาอยู่กับเจ้าหนี้ และอยู่ในการควบคุมของเจ้าหนี้ตลอด
9.ห้ามขัดใจหรือขัดคำสั่งในขณะที่ทำหน้าที่ของตนเอง
10.ให้เคารพเจ้าหนี้ เชื่อฟัง เหมือนกับทาสที่เชื่อฟังเจ้านาย
หากยินยอมกับสัญญาทั้งสิบข้อนี้ได้ให้เซ็นสัญญาตกลง และเงื่อนไขปฏิบัติจะเป็นแบบนึ้ตลอดระยะเวลาที่ชดใช้หนี้ โดยไม่มีข้อเปลี่ยนแปลงหรือใดๆ ทั้งสิ้น…
“สัญญานี้มัน..” ปิ่นโตพูดอะไรไม่ออก มือไม้สั่นเทา มันเห็นแก่ตัวมากๆ สำหรับสิบข้อนี้
“ทำไม ยังไม่เข้าใจข้อไหนอีกหรอ” คาวิลเอ่ยถามแล้วเบือนสายตาคมกริบมองเธอ
“เข้าใจค่ะ แต่หนูจะไม่มีอิสระอะไรเลยหรอคะ”
“เป็นลูกหนี้อย่าเรียกร้องอะไรมาก ตั้งใจอ้าขาให้ฉันเอาตอนมีอารมณ์ก็พอ”
“หนูขออีกข้อได้มั้ย”
“ข้อแลกเปลี่ยนเยอะจังเลยนะ”
“ให้ยายกับแม่อยู่ในความดูแลของคุณได้รึเปล่า” ดวงตากลมโตช้อนมองมาเฟียหนุ่มด้วยสายตาอ้อยอิ่ง เพราะถ้าเธอมัวแต่ปรนเปรอความใคร่ให้เขาคงไม่มีเวลาดูแลแม่กับยาย
“ไม่มีในเงื่อนไขที่เธอต้องเรียกร้องอะไรได้ มันเป็นปัญหาของเธอที่ต้องจัดการเอง ฉันแค่ช่วยส่งกลับมาไทยแค่นั้น”
“ทำไมละคะ”
“เซ็นสิ ฉันรำคาญที่จะฟังเธอพูดจาอะไรไร้สาระแล้ว”
“…” ใบหน้าหวานเจื่อนลงในทันทีเมื่อรู้ว่าคนอย่างเขามันเห็นแก่ตัวมากกว่าที่เธอคิด เพราะงั้นการดูแลแม่กับยายคงต้องเป็นหน้าที่ของเธออีกต่อไป ลำพังที่เป็นอยู่ก็เหนื่อยมากพอแล้ว เธอต้องมาเจอปัญหาอะไรอีกมากมายที่ถาโถมเข้ามาพร้อมกันอีก
“มีสองข้อที่ฉันอยากจะยํ้าเธอ และช่วยจำใส่สมองเอาไว้ให้ดีด้วย” หลังจากที่ปิ่นโตเซ็นสัญญาเสร็จเขาก็พูดขึ้นมาแล้วหันหน้าไปมองเธอ ในตอนนั้นเองมือบางก็ยกมือขึ้นปาดคราบนํ้าตาบนพวงแก้มออก
“อะไรคะ”
“เรื่องท้อง”
“…”
“อย่าคิดจะเอาเรื่องนี้มาจับฉัน เพราะฉันไม่คิดจะรับผิดชอบเธออยู่แล้ว แล้วถ้าเกิดท้องขึ้นมาจริงๆ ก็ไปเอาออก อย่าให้เป็นอุปสรรคในการชดใช้หนี้ เข้าใจที่ฉันพูดมั้ย?”
“หนูรู้ตัวตลอดค่ะว่าอยู่ในฐานะลูกหนี้ ไม่คิดจะทำอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว และคงไม่ปล่อยให้ตัวเองท้อง”
“อีกข้อ”
“…”
“อย่าเสอาะไปแหกขาให้คนอื่นเอาล่ะ เพราะฉันไม่ชอบใช้ของร่วมกับคนอื่น”
“หนูไม่ทำอยู่แล้ว”
“อย่าให้ฉันรู้แล้วกันว่าเธอไปเอากับใคร ฉันคงไม่เอาชีวิตมันไว้แน่”
***
แบบนี้เขาเรียกหวงใช่รึเปล่า ใช่รึเปล่านะ55555555555555
- ผู้เขียน
