EP04 งานประมูล
1345 คำ
EP04
นานนับนาทีที่คาวิลจ้องมองเรือนร่างสวยตรงหน้าจนกระทั่งชายหนุ่มดึงสติสัมปชัญญะของตนเองกลับมาได้
"ขออนุญาตครับบอส" ในขณะเดียวกันเสียงของลูกน้องอีกคนก็ดังสอดแทรกเข้ามาท่ามกลางความเงียบ คาวิลปรายตามองเพียงเล็กน้อยแล้วเอ่ยถามออกไป
"มีอะไร"
"…" ผู้ชายคนนั้นไม่ได้พูดออกมาเลย เขาเดินเข้ามากระซิบที่ข้างใบหูคาวิล พอเขาได้ยินก็ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมามาก เพียงเพ่งมองปิ่นโตแวบเดียวก็หยัดกายลุกขึ้นจากโซฟา
"ฉันมีเรื่องต้องจัดการต่อ ดูแลทางนี้ให้ดี"
"ครับบอส" คนที่ทำหน้าที่นำตัวปิ่นโตมาขานรับ แล้วร่างของคาวิลพร้อมกับธิงส์ก็เดินออกจากห้องไป
ทั้งสามคนเดินตามโถงทางเดินมายังอีกห้อง โดยมีคาวิลเดินนำอยู่ตรงกลาง ไม่นานก็มาถึงห้องวงจรปิด
"ชานเสียชีวิตอยู่คฤหาสน์ก่อนที่เรือจะออกไม่ถึงสามสิบนาทีเองครับ มุมที่ชานตายเป็นมุมที่ไร้กล้องวงจรปิดด้วย บาดแผลจากที่เช็คดูเป็นของแหลมคม" ธรเอ่ยรายงานสาเหตุการเสียชีวิตของชาน ซึ่งเป็นฝีมือของปิ่นโตที่เป็นคนจัดการ
สายตาของคาวิลจ้องมองภาพศพของชานพรางครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ในหัว ไม่นานใบหน้าหล่อเหลาก็พยักหน้าเบาๆ กับตนเอง
"จัดการเรื่องศพด้วย"
"แล้วเรื่องตัวคร้ายบอสจะให้จัดการเลยไหมครับ" ธิงส์เอ่ยถาม
"ไม่ต้อง"
"ครับ ผมจะจัดการเรื่องศพชานให้" สิ้นเสียงพูดธรก็เดินออกจากห้องควบคุมกล้องวงจรไป
คาวิลไม่ได้ใส่ใจเรื่องการเสียชีวิตของชานนัก ชายหนุ่มเลือกที่จะออกจากห้องควบคุมกล้องแล้วเดินมาเตรียมตัวเพื่อจะเข้างานแทน เพราะงานก็ใกล้จะเริ่มขึ้นแล้ว
ภายในงานถูกจัดขึ้นอย่างหรูหรา โทนสว่างและเปล่งประกายระยิบระยับจากการตกแต่ง โซนกลางเป็นทางเดิน สองข้างเป็นโต๊ะสำหรับนั่งดื่มและกินเลี้ยง โซนด้านหน้าคือเวที มีดอกไม้ประดับประดา โซนถัดจากโต๊ะอาหารเป็นของกิน เบอเกอรี่ ไวน์ชั้นดี รวมถึงผลไม้นำเข้าจากต่างประเทศ มีพนักงานสวมชุดขาวดำเรียบหรูทั้งหญิงและชาย
"ขอเชิญทุกท่านร่วมเข้างานประมูลสินค้าของเรา โดยสินค้าที่เราคัดมาเพื่อนำมาเสนอวันนี้ล้วนเป็นสินค้าเกรดเอที่แขกทุกท่านต้องชอบอย่างแน่นอน งานประมูลพรหมจรรย์ของเราจะเริ่มในอีกไม่ช้าหลังจากผู้จัดงานของเราทำการเปิดงานเสร็จครับ ส่งเสียงต้อนรับและเชิญคุณคาวิลเข้ามาเปิดงานได้เลยครับ" หลังจากสิ้นเสียงพิธีกรที่สวมหน้ากากรวดรายสวยงามพร้อมกับชุดสูทพูดจบเสียงปรบมือต้อนรับคาวิลก็ดังขึ้นทั่วภายในงาน โดยบทสนทนาที่พิธีกรใช้ก็ล้วนเป็นภาษาอังกฤษเพราะแขกที่มาภายในงานส่วนมากเป็นนักธุรกิจมืดที่อยู่ในแวดวงนี้มานาน บ้างก็นักธุรกิจรุ่นราวคราวเดียวกับคาวิล
คาวิลเดินเข้ามาพร้อมกับธิงส์ที่อยู่ด้านข้าง ริมทางเดินคือการ์ดจำนวนมากที่ยืนคอยคุ้มครองความปลอดภัย เพราะในสังคมแบบนี้การลอบฆ่ามันเกิดขึ้นได้ง่ายทุกสถานที่ทุกเวลา
หลังจากที่คาวิลดูตัวเธอเสร็จโยเกิร์ตก็ถูกนำมารวมตัวกับผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกันอีกมากมาย โดยห้องขังจะถูกแบ่งเป็นสองโซน โซนหนึ่งคือพวกที่กำลังจะถูกนำไปประมูลพรหมจรรย์ และโซนที่เธออยู่คือกำลังจะถูกส่งออกไปยังนอกประเทศ ซึ่งจุดจบของแต่ละคนก็คงจะแตกต่างกันไป
"อีกหนึ่งชั่วโมงพวกเธอจะถูกส่งออกไปยังทางเรือ ถ้าไม่อยากโดนขายในซ่องก็ทำตัวให้ตัวเองเข้าตาเศรษฐีเข้าไว้ล่ะ" สิ้นเสียงพูดของการ์ดเขาก็ล็อกประตูเอาไว้ แล้วเดินจากไป ตอนนี้หญิงสาวนับยี่สิบชีวิตก็นั่งรวมตัวกันอยู่ในห้องขังที่เป็นกรงขนาดใหญ่
ปิ่นโตยืนมองพวกเธอด้วยหัวใจที่สลด บางคนก็ร้องไห้ บางคนก็จมอยู่กับความทุกข์และความโศกเศร้า
"จุดหมายของเราคงต่างจากผู้หญิงที่ถูกนำขึ้นประมูลวันนี้มากเลยสินะ" เธอเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แล้วมองไปยังผู้หญิงที่กำลังจะถูกนำขึ้นประมูล
"อย่างน้อยๆ ก็ได้อยู่กับเศรษฐีแม้จะถูกกระทำรุนแรงมากเท่าไหร่ก็ตาม มันยังดีกว่าถูกนำไปขายอยู่ซ่อง หรือสลัมใหญ่ๆ ที่เราต้องได้กับใครไม่รู้"
"ทำไมถึงเลือกทำแบบนี้ล่ะ" ปิ่นโตถามต่อ
"บางทีคนเรามันก็เลือกเกิดไม่ได้ พวกเขาเสนอเงินหลายบาทเพื่อแลกกับการที่เราต้องยอมเป็นสินค้าของเขา" การค้าประเวณีมันผิดกฎหมายจากการขายตัวปกติ แต่พวกเธอก็ไม่มีทางเลือกเพราะต้องการใช้เงินและเดือดร้อนกว่าปกติ
"ฉันเข้าใจนะ แต่ถ้าเลือกได้คงไม่อยากทำแบบนี้หรอกใช่ไหม"
"ใครอยากมีจุดจบแบบนี้กันล่ะ พวกเราแค่ไม่มีทางเลือกก็เท่านั้นแหละ" สิ้นเสียงพูดของหญิงสาวอีกคนเธอก็ยกมือขึ้นปาดน้ำตาออก
"อยากหลุดออกจากชีวิตเฮงซวยพวกนี้มั้ย?" ปิ่นโตเอ่ยถามแล้วกวาดสายตามองทุกคน
"เธอจะทำยังไง มันมีวิธีแบบนั้นหรอ"
"มีสิ อยากลองเสี่ยงดูมั้ย"
"แต่ถ้าพลาดชีวิตพวกเราก็จบเห่" ทุกคนภายในห้องดูให้ความสนใจกับปิ่นโตเป็นอย่างมาก เพราะแววตาของเธอตอนนี้มันไร้ความหวาดกลัวและเด็ดขาดกับคำพูดเป็นอย่างมาก
"งานนี้มันผิดกฎหมาย ถึงจะมีคนสูงคลุมหัวยังไงคนมีชื่อเสียงอย่างนายนั้นก็ไม่มีวันเอาเรื่องจับพวกเราเข้าตารางหรอก มันคงเป็นข่าวใหญ่แน่"
"เธอจะทำอะไร…" นั้นเป็นคำถามสุดท้ายที่เกิดขึ้นระหว่างบทสนทนา เพราะตอนนี้คาวิลก็กล่าวเปิดงานเสร็จแล้ว เธอก็ได้แค่รอเวลาอันเหมาะสมเท่านั้นแหละ
คาวิลที่พูดเปิดงานจบก็เดินมาหย่อนตัวนั่งโซนข้างหน้า พร้อมกลุ่มเพื่อนของตนเองและแขกวีไอพี ที่นั่งอยู่โซนด้านซ้าย
"อยู่ไทยได้ไม่กี่เดือนก็ประสบความสำเร็จเลยนะ" อเดลเอ่ยแซว พร้อมยกไวน์ขึ้นจิบ
"สองคนนั้นยังไม่มาอีกหรอ"
"ติดเมีย"
"ก็นึกว่าจะมากันหมด" คาวิลพูดผ่านๆ เขาเข้าใจดีว่าเพื่อนๆ อีกสองคนของตนเองคงจะติดแฟนกันอย่างหนัก
"ที่เคยบอกไว้ ทำให้ได้มั้ย" อเดลเอ่ยถาม
"ได้สิ แต่มึงจะทำยังไง กำลังจะแต่งงานแล้วไม่ใช่หรอ"
"ก็แค่มีไว้เอาเล่น…" อเดลตอบไม่ใส่ใจนัก เขามางานนี้ก็เพราะมีบางอย่างที่เล็งเอาไว้แล้ว
"…" คาวิลเงียบชายหนุ่มเอือมระอากับความเลวของเพื่อนตนเอง แล้วหลังจากนั้นภายในงานก็เริ่มการประมูลจนกระทั่งกินเวลาล่วงเลยไปถึงช่วงจะจบงาน
ในขณะที่เขากำลังจะขึ้นไปกล่าวปิดงาน จู่ๆ ความมืดก็เข้าครอบงำทั้งหมด ทุกอย่างอยู่ในความเงียบ กลิ่นคิวของแก๊สอะไรบางอย่างกำลังลอยคละคลุ้งภายในความมืด ผู้คนเริ่มหาทางออกและส่งเสียงไอกันจ้าระหวั่น
แต่กลับมีอีกหนึ่งชีวิตที่ฝ่าความมืดออกมาจากด้านหลัง เธอสวมชุดพนักงานเสิร์ฟสาวพร้อมกับผ้าปิดจมูกและมัดจากด้านหลังเอาไว้ มือเรียวหยิบมีดที่วางอยู่โซนผลไม้ออกมาและเดินเล็งไปที่เป้าหมาย นั้นก็คือคาวิล…
เอาล่ะ ตอนต่อไปจะเป็นยังไงมารอชมมมมมม ขอคอมเมนท์หน่อยนะ แล้วไรท์จะรีบมาต่อให้?
- ผู้เขียน
