มารตีเงยหน้ามองต้นทางของเสียงทั้งๆ ที่มือเรียวทั้งสองข้างยังยกกระพุ่มไหว้อยู่เลย เจ้าของเสียงนั่นมันคุ้นหูแปลกๆ เหมือนเพิ่งเจอกันเมื่อคืนเลยด้วยซ้ำ เสียงมันคล้ายๆ กับคนที่เธอหลบ
'อ๊าาา~ ฉันชอบฟัคเธอ ฉันจะเอาให้เธอแหลกสลายเป็นผุยผงไปเลย!'
"อี๊!" เสียงครางของชายคนนั้นยังดังอยู่ข้างใบหูเล็ก ใบหน้าหวานแดงก่ำอยู่ๆ ก็รู้สึกร้อนวูบวาบที่ใจกลางความเป็นสาวแปลกๆ มันเหมือนกับว่าเขายังทำอย่างนั้นกับเธออยู่เลย
มารตีเงยหน้าขึ้นมองสายตาของเธอปะทะเข้ากับสายตาคมกริบราวกับหมาป่าขี้เล่นที่ได้เจอกับเจ้าของของตัวเอง หากใครนึกภาพไม่ออกให้นึกถึงไซบีเรียน ฮัสกี ที่จ้องมองเจ้าของของตัวเองแล้วหางสะบัดไปมา แต่ตาลุงนี้แสดงออกทางสายตามากกว่าเห็นแล้วก็ ... บรื้อออ! ขนลุก
มารตีรีบลดมือลง อดที่จะมองหน้าเจ้าไซ เอ๊ย! เจ้าหมาป่าตัวนี้ไม่ได้สายตาของเขาทำให้เธออยากเดินเข้าไปลูบหัวเล่นสักทีสองที แต่! ไม่ได้ เขาว่ากันว่า เล
