"ฉันไม่เชื่อคุณหรอก ถะ ... ถ้าคุณจะให้ฉันกลับบ้านก็ให้กลับเลยสิ ทำไมต้องมีข้อแลกเปลี่ยน" กึก ... มือหนาจับต้นขาขาวทั้งสองข้างของเธอที่คร่อมตักแกร่งของเขาเอาไว้ส่งผลให้กระโปรงทรงเอของเธอร่นขึ้นมาจนเกือบเห็นแพนตี้ตัวบางสีดำ สายตายั่วยวนกวนประสาทส่งไปที่เธอให้หัวใจดวงน้อยเต้นโครมคราม ถ้าเป็นปกติเขาก็คงจะฟาดในรถเรียบร้อยไปแล้ว แต่ครั้งนี้ไม่รู้เป็นอะไรอารมณ์แบบนั้นมันก็ยังมีแต่มันอยากแกล้งเธอมากกว่า "จูบฉัน" "ไม่!" "ทำไม!" "เราไม่ได้สนิทกัน" "เดี๋ยวก็สนิท" ตุ้บ! มือเรียวเผลอทุบไปที่แผงอกแกร่งของเขาเธอเจอเขาแค่ไม่กี่ครั้งเองนะ ทำไมวันนี้มันถึงมาถึงขั้นนี้ได้ ผู้ชายคนนี้หยาบคาย มักมาก กินไม่เลือก ต่อให้เธอตายไปเป็นผีเธอก็จะไม่มีวันพลาดท่าให้ผู้ชายคนนี้แน่ "จะกลับบ้านไหม" มือหนาลูบผมของเธอเบาๆ แล้วม้วนปลายผมของเธอเล่น ดวงตาคมจ้องมองเข้าไปในดวงตาที่ตื่นกลัวของเธอมันสั่นระริกอย่างน่าสงสา