เสือร้องไห้

รับงาน

มาเฟียหนุ่มหันมาถามมารตีด้วยสีหน้าไม่ชอบใจนัก เธอเป็นเด็กสาววัยใสทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ใครส่งเธอเข้ามา หรือเธอโดนใครทำร้าย หรือว่าเธอขัดสนจนต้องมาขาย ...

"ฉันมารับงาน"

"O_O" มารับงาน! มารับงานอะไร ทำเขาไม่รู้เรื่องหรือว่ามีใครรับเธอเข้ามาแล้วไม่ส่งรายชื่อให้เขารู้งั้นเหรอ ปกติเขาจะรู้จักชื่อลูกน้องทุกคน หรือหากจำชื่อไม่ได้เขาก็จะจำหน้าได้

มือหนาจับเขาที่ต้นแขนเรียวของมารตี ไม่รู้เหมือนกันทำไมต้องโมโหอะไรขนาดนี้ เขารู้แต่ว่า เขาโมโห เขาไม่ชอบใจ ยัยเด็กนี่เขายังไม่ได้คนอื่นก็อย่าหวังว่าจะได้

"คุณลุงฉันเจ็บนะ"

"มารับงานงั้นเหรอ" ถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง

"ค่ะ"

"เธอกล้ามารับงานที่นี่งั้นเหรอมิลก์!"

"จะตวาดทำไมคะเนี่ย" แล้วทำไมจะไม่กล้ามารับงานที่นี่เล่า ก็ป้าให้เธอมานี่เธอไม่ได้มาทำอะไรไม่ดีสักหน่อย ใบหน้าหวานเริ่มบิดเบี้ยวแสดงถึงความเจ็บปวดที่เธอได้รับ มาเฟียหนุ่มจ้องหน้าเธอดูก็รู้ว่าโกรธ แต่ว่าโกรธอะไรละเธอทำอะไรให้โกรธงั้นเหรอ

"มีใครเรียกเธอไปรับงานรึยัง"

"พี่เขาให้ฉันรอหน้าประตูค่ะ" เหอะ! เรียกไปแล้วแต่ให้รอหน้าประตูงั้นเหรอ งั้นที่เธอเข้ามาในห้องเขาเพราะเข้าห้องผิดสินะ โชคดีแค่ไหนแล้วที่เธอเข้ามาที่ห้องเขาไม่ใช่ไปเข้าห้องของแขกที่เรียก

"เจ็บนะ คุณลุงปล่อยฉัน"

"ทีกับฉันบอกว่าชายหญิงไม่ควรถูกตัวกัน แต่เธอกล้ามารับงานที่นี่ทำไมเหรอ มันเพราะอะไร หรือเพราะกับใครก็ได้แต่ต้องไม่ใช่ฉันงั้นเหรอ"

นี่มันบ้าอะไรเนี่ย เขาเป็นบ้าอะไรไปแล้ว เธอเจ็บแขนไปหมดแล้วนะ! มารตียกมือขึ้นกันแผงอกแกร่งของมาเฟียหนุ่มให้ออกห่างเมื่อเขาเริ่มเข้าใกล้เธออย่างแนบชิดจนปลายจมูกโด่งของเขาสัมผัสกับปลายจมูกเล็กของเธอ

"ปล่อยฉันนะ!"

"คุณใกล้ฉันเกินไปแล้ว"

" ... " ไม่มีคำตอบที่หลุดออกจากปากของมาเฟียหนุ่ม แต่เขาจ้องมองเข้าไปในดวงตาคู่สวยของเธอที่สั่นระริก เฮนรี่จ้องมองเธออยู่อย่างนั้นนิ่งๆ ด้วยความไม่ชอบใจก่อนจะตัดสินใจอุ้มเธอขึ้นให้มานั่งบนตักแกร่งของตัวเอง มารตีดิ้นพล่านอย่างไม่ยอมแต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้อยู่ดีจนในที่สุดก็สมใจมาเฟียหนุ่มเขาจับเธอให้นั่งคร่อมตักแกร่งของเขามือหนาปลดกระดุมเสื้อสูท และเสื้อเชิ้ตของตัวเองที่อยู่บนตัวเธอ

เพี้ยะ!

"คุณทำบ้าอะไรอะ ปล่อยฉันนะ"

มือเรียวฟาดไปที่ใบหน้าหล่อจนหน้าหัน มาเฟียหนุ่มหันกลับมาจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอด้วยความโกรธเคือง เขาใช้มือหนาข้างหนึ่งกระชากคอเสื้อเธอจนใบหน้าแทบจะแนบชิดกัน ส่วนอีกข้างก็กดท้ายทอยของเธอเข้าใกล้ เฮนรี่ฉกริมฝีปากหนาบดจูบไปที่กลีบปากของเธอด้วยความรุนแรง มารตีเบิกตาโตขึ้นด้วยความตกใจมือเรียวทุบที่แผงอกแกร่งของเขาระรัวแต่ไม่ว่ายังไงมาเฟียหนุ่มก็ไม่ยอมหยุด

"อึก ..."

เขาขบกลีบปากล่างเธอด้วยความรุนแรงจนกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งในโพรงปากบาง น้ำตาใสแห่งความเจ็บปวดไหลกลิ้งลงพวกแก้มออกจากทางหางตา เขาไม่หยุดอยู่แค่นั้น มือหนาข้างที่กระชากคอเสื้อเธอเข้ามายังคงพยายามปลดกระดุมเสื้อเธออย่างรวดเร็ว

"อื้ออออ!"

มารตียังตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเธอเริ่มหายใจติดขัดเมื่อถูกช่วงชิงลมหายใจนานจนเกินไปเฮนรี่ยังคงขบ และกัดกลีบปากเธอจนเธอเผลอเปิดปากออกทำให้เขาสอดแทรกเรียวลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากบางได้สำเร็จ

จูบแรกของเธอถูกช่วงชิงไปอย่างอุกอาจ ...

ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ!

มือเรียวกำแล้วทุบ เธอทำซ้ำอยู่อย่างนั้น เฮนรี่เหมือนไม่ใช่คนเขาเหมือนยมทูตที่มาดูดวิญญาณของเธอเสียมากกว่า ร่างเล็กสั่นเทิ้มด้วยความตกใจปนหวาดกลัวแต่มาเฟียหนุ่มกลับมีสีหน้าเคลิบเคลิ้มพอใจ

"ห้ามเธอมารับงานที่นี่"

"คนเลว"

มารตียกหลังมือขึ้นเช็ดปากรูปกระจับ ใบหน้าหวานเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาที่รินไหล แต่แล้วร่างเล็กก็ต้องสะดุ้งขึ้นมาอีกครั้งเมื่ออยู่ๆ มือหนาของคนตรงหน้าก็สัมผัสเข้าที่หน้าอกกลมโตของเธออย่างไร้มารยาท

"เอามือออกไปนะ!"

ข้อมือหนาถูกมือเรียวจับเอาไว้ เธอหน้าแดงทั้งโกรธทั้งอาย เธอไม่เคยถูกใครสัมผัสตัวเธออย่างแนบชิดแบบนี้มาก่อน แต่เธอกลับถูกลุงเจ้าเล่ห์คนนี้ขโมยครั้งแรกไปเสียทุกอย่าง

เพี้ยะ!

เป็นอีกครั้งที่ใบหน้าหล่อหันไปตามแรงตบ เฮนรี่ดันลิ้นเข้ากับกระพุ้งแก้มอย่างพยายามระงับอารมณ์โกรธ เขากระชากคอเสื้อเธอเข้าหาตัวอีกครั้ง มือหนาเลื่อนไปที่ด้านหลังสะกิดบราเซียร์เพียงนิดมันก็หลุดออกอย่างง่ายดาย

"อย่านะ!"

"เลิกดื้อดิ"

เธอจ้องเขาด้วยความโกรธ แต่มันทำให้มาเฟียหนุ่มพอใจ เขารั้งร่างเธอเข้าแนบอกแล้วกระชากรถหรูออกไปจากหน้าอาบอบนวดKJ. ในทันที เธอยังคงต้องซบเขาอยู่อย่างนั้นโดยไม่กล้าขยับตัว น้ำตาของเธอยังรินไหล อีกทั้งในใจก็เกิดความกลัว

ภายในรถหรูเงียบสนิท ไม่มีแม้แต่เสียงหัวใจของใครเลยสักคนที่ดังลอดออกมามารตียังอยู่ในอาการตกใจเธอไม่กล้าทำอะไรเลยแม้แต่น้อย ต่างกับคนที่ตั้งหน้าตั้งตาขับรถอย่างอารมณ์ดีแม้จะปวดหนึบที่กลางกายแต่มันก็ไม่ใช่อุปสรรค ในหัวสมองยังคงนึกถึงสัมผัสหวานจากริมฝีปากบาง ยิ่งนึกถึงก็ยิ่งปวดตรงนั้น

เอี๊ยดดดดด!

"คะ ... คุณลุงจอดทำไม"

แม่งเอ๊ย! ไม่ไหวแล้ววะ ทนไม่ได้ แล้วทำไมเขาต้องอดทนด้วยปกติเขาต้องทนกับอะไรแบบนี้เหรอเขาคือเฮนรี่นะ เสือผู้หญิงที่มีผู้หญิงมากมายพร้อมจะขึ้นเตียงด้วย แต่ตอนนี้ เวลานี้ เขาอยากขึ้นเตียงไม่สิ ข้างทางก็ได้ กับเธอคนที่นั่งอยู่บนตักเขา คนที่ตัวสั่นเป็นลูกนก

"เธอ ..."

" ... " มารตีผละตัวออกมาเพียงนิดจ้องมองไปที่เขา มุมปากหนายังคงเปื้อนคราบเลือดจากปากของเธออยู่เลย เพียงเห็นแค่นั้นเธอก็ยิ่งหวาดกลัว ผู้ชายคนนี้เป็นคนอันตรายเกินไป

"เคยโดนยัง"

"ดะ ... โดนอะไร" ถามแปลกๆ โดนอะไรก็ไม่พูดให้ดีเธอจะรู้ไหมที่เขาถามมันหมายถึงโดนอะไร

"ตอบมาเถอะน่า ฉันจะได้รู้ว่าต้องทำยังไง" เขาหมายถึงจะได้รู้ว่าต้องถนอมเธอ หรือรุนแรงกับเธอได้ ขณะถามมือหนาเลื่อนจับไปที่กระเป๋ากางเกงด้านหลังเพื่อควานหาถุงยางอนามัย

"เอ่อ ... " แล้วเธอต้องตอบว่าอะไรถึงจะหลุดพ้นจากสถานการณ์ตรงนี้

"ตอบมาดิวะ คนยิ่งหงุดหงิดอยู่!"

"คะ ... เคย เคยแล้ว"