วันต่อมา
ผมพยายามหาข้อมูลไว้ให้มากที่สุดสำหรับการเสนอในวันศุกร์นี้ หากพูดครั้งแรกแล้วเราเหนือกว่าก็เป็นเรื่องที่ดี
ระหว่างที่กำลังค้นข้อมูลอยู่นั้น สายรุ้งก็ต่อสายเข้ามา
“ครับ”
“(คุณเงินมาขอพบค่ะ)”
ผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะตอบกลับ “ให้เขามาได้เลย”
ไม่ถึงนาทีพี่เงินก็เข้ามาในห้อง เขายิ้มแย้มอย่างคนอารมณ์ดี ทั้งที่ตั้งแต่วันนั้นเขาแทบไม่มองหน้าผมเลยด้วยซ้ำ
“วันศุกร์นี้พร้อมยัง”
ผมมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ตัวเองแล้วค่อยเลื่อนสายตาไปหยุดไว้ที่ใบหน้าของลูกพี่ลูกน้อง
“ยังไม่พร้อม” ผมตอบไปตามความจริง แต่ก็อีกแค่นิดเดียวงานก็เสร็จแล้ว ไม่น่าเกินวันพรุ่งนี้ “พี่เงินพร้อมแล้วเหรอ”
“อื้อ พร้อมมาสักพักละ แต่ผู้ถือหุ้นดันขอเลื่อนวันออก”
ความจริงนัดวันประชุมตอนกลางเดือนซึ่งก็ช่วงสัปดาห์ที่แล้ว แต่มีผู้ถือหุ้นรายหนึ่งไม่สบายเข้าโรงพยาบาล ก็เลยขอเลื่อนออกไป จนกลายมาเป็นสิ้นเดือนแทน
“ดีครับ”
