บทที่ 11
ไม่เมาเหล้าแต่เรายังเมารัก NC++
“ท่านหนีหน้าข้า”
“...”
“ท่านหายไปถึงสิบวัน”
“...”
“ข้าคิดถึงหน้าหล่อๆ ของท่านรู้หรือไม่”
ตลอดทางคนเมายังคงพูดจาเจื้อยแจ้วไม่หยุด ทั้งตัดพ้อและโวยวายสารพัดจนสุดท้ายก็จบด้วยคำเดิมอย่างคำว่าคิดถึง จางเฉิงอี้ถอนหายใจไม่รู้รอบที่เท่าไหร่ของวัน ร่างสูงเดินผ่านประตูเข้ามายังภายในเรือนของตน ลอบมองหน้าสตรีเจ้าปัญหาที่ยังเกาะตัวเขาเอาไว้แน่น
ในตอนแรกเขาพานางไปส่งยังตำหนักของนางเอก แต่เจ้าตัวกลับไม่ยอมปล่อยมือออกจากคอเขาท่าเดียว มันดึกมากแล้วและเขาไม่อยากทำให้เรื่องมันวุ่นวายจึงตัดสินใจพาตัวนางกลับมายังตำหนักของตน
ถึงอย่างไรพรุ่งนี้ก็ต้องเข้าพิธีอภิเษกกับนางอยู่แล้ว คงไม่เป็นไรกระมัง..
สองเท้าก้าวเข้ามาในห้องนอน สายตาเหลือบมองสตรีที่ยังคงเกาะเขาไว้ไม่ปล่อย ใบหน้าเล็กๆ ของนางขึ้นสีแดงก่ำ คิ้วเรียวของนางยังคงขมวดจนเป็นปม
“ท่านพี่มีกิ๊ก! ไปกับนังหลิ
