“วันนี้เม้าส์ไม่กลับห้อง มันทำงานกะเช้า อยู่คนเดียวมันเหงานะ”
“จะบ้าหรือไง ฉัน...” ยังไม่ทันจะพูดจนจบประโยค เมืองก็พูดแทรกขึ้นมาอีกครั้งเหมือนไม่ตั้งใจฟัง
“อยู่กับฉันทั้งคืนเถอะนะ... สัญญาว่าจะไม่ทำอะไร”
“ฉันขอ... เวลาคิด” ฉันตอนนี้คงตอบเขากลับไปได้แค่นี้
1 ชั่วโมงต่อมา
เฌอนิม :: วันนี้นอนห้องเพื่อน ฝากดูเหนือด้วยนะ
ฉันถอนหายใจทิ้งออกมาเบาๆ ทันทีที่ข้อความถูกส่งไปหาเจ๊แกะ ฉันกำลังรู้สึกผิด รู้สึกว่าตัวแย่มากแค่ไหนที่ตัดสินใจโง่ๆ ยอมอยู่กับเมืองที่นี่ทั้งคืนตามคำขอ
เจ๊แกะ :: ทำไมล่ะ นี่แกไม่ห่วงเหนือหรือไง
เฌอนิม :: ห่วงสิ
เจ๊แกะ :: ห่วงแล้วทำไมถึงไม่กลับมาที่รพ.
เจ๊แกะ :: ทำไมทำตัวเหลวไหลแบบนี้
เฌอนิม :: เจ๊ ฉันมีธุระต้องทำจริงๆ
เจ๊แกะ :: ธุระที่ว่ามันคืออะไร
เจ๊แกะ :: แล้วห้องเพื่อนน่ะคนไหน จะไปรับ
เฌอนิม :: ไม่ต้องมาเจ๊ เฌอจะนอนแล้ว
เจ๊แกะ :: ห้องเพื่อหรือห้องแฟนเก่ากันแน่
