หน่วง

1152 คำ

“ แต่ผมไม่ว่าง ” “ ทำไม ” “ ผมกำลังจะไปกินข้าวกับเพื่อน ” ดินพูดพร้อมบุ้ยใบ้มาทางฉัน ยัยแอนอะไรนั้นก็เลยตวัดสายตามามอง “ อ้าว นั่นเพื่อนดินเหรอ แอนนึกว่าดินเดินมาคนเดียว เสียอีก ” ฉันคงเป็นแค่ธาตุอากาศในสายตาของเธอสินะ “ สวัสดี ชื่อแอนค่ะ เป็นแฟนของดิน ” เธอแนะนำตัวเองฉะฉานพร้อมส่งยิ้มกว้างขวางมาให้ ฉันสะอึกกับคำว่า เป็นแฟนของดิน หัวใจรู้สึกแปล๊บเล็ก ๆ สายตาเผลอตวัดไปมองดินนิดนึง เขาส่ายหน้าเบา ๆ ไม่รู้หรอกว่าจะแปลว่าอะไร กระนั้นฉันก็ทักทายเธอกลับบ้างตามมารยาท “ หวัดดี เราชื่อปริม งั้นดินก็ไปกับแฟนเถอะ เราไปกินคนเดียวได้ ” “ ได้ไงล่ะ ก็เรามากับปริม อีกอย่างเราก็หิวด้วย ” “ แอนแวะซื้อเสต็กกับสปาเก็ตตี้มาฝาก ร้านนั้นไงคะที่เราไปกินด้วยกัน ” “ แต่ว่า.. ” “ หรือถ้าปริมอยากไปกินด้วยกันก็ได้นะ แอนซื้อมาตั้งอย่างละสองกล่อง รู้ว่าดินกินจุ เพราะต้องใช้พลังงานมาก ” ท้ายประโยคเธอหัวเราะคิกคัก ดูเธอมีน้ำใจดี แต่ทำไมฉันไม่ได้รู้สึกดีไปด้วยก็ไม่รู้ “ ไม่เป็นไรหรอก สองคนไปกินกันเถอะ เราอยากกินส้มตำกับเสือร้องไห้ หลังจากนั้นว่าจะเลยไปร้านเช่าหนังสือ งั้นเราไปนะ ” ฉันเอ่ยลาพร้อมส่งยิ้มกว้างจนเกินจริงไปให้ก่อนหมุนตัวหันหลังให้สองคนนั้น ขอบตารู้สึกร้อนผ่าว ๆ ฉันนี่มันบ้าจริง ๆ ทำตัวเป็นเด็กขี้อิจฉาไปได้ ตลอดมา ดินมันมีผู้หญิงมากหน้าหลายตาแวะเวียนเข้ามาในชีวิตเป็นปกติ ตั้งแต่มัธยมมาแล้ว เพราะความสูงใหญ่หน้าตาดี เฟรนด์ลี่ เล่นกีฬาเก่ง มันก็ไม่เห็นจะเคยเรียกใครว่าแฟนสักที แต่ผู้หญิงคนนี้กล้าที่จะบอกกับฉันว่าเธอเป็น “ แฟน ” แสดงว่าเธอต้องพิเศษกว่าคนอื่น แล้วทำไมฉันต้องปวดหน่วง ๆ ที่หัวใจด้วยวะเนี่ย มันก็น่าจะแค่อาการของคนหวงเพื่อน เพื่อนรักที่สนิทกันมานานแสนนานตั้งแต่เด็ก เมื่อรู้ว่าเพื่อนจะแบ่งความรักไปให้คนอื่นก็เลยหวงแหละ นั่นแหละ หวงแบบเพื่อน.. ฉันหาเหตุผลมารองรับตัวเอง ฉันพยายามเลิกคิดเรื่องของดินกับแอน มันจะไปมีใคร ฟันผู้หญิงที่ไหนอีกกี่ร้อยคนก็เรื่องของมันสิวะ ไม่เห็นต้องเอาใจไปใส่ ไปเดือดร้อน หาอะไรกินคลายเครียดดีกว่า ว่าแล้วฉันก็เตร็ดเตร่ลัดเลาะหาของกินคลายเครียด ส้มตำปูปลาร้ากุ้งสด เสือร้องไห้ปนมันกับน้ำจิ้มแจ่วร้อน ๆ ฉันแอบกระตุกยิ้มด้วยความสะใจ หุ่นดีแบบยายแอนคงไม่เคยลิ้มลองของอร่อยแบบนี้สินะ ชิชะ อย่างน้อยฉันก็มีความสุขกับการกินอย่างไม่ต้องระมัดระวังอย่างพวกเอวบางร่างเล็กแบบนั้น ก่อนตบท้ายด้วยชาเขียวไข่มุก และทับทิมกรอบโรยขนุนหอม ๆ ราดน้ำกะทิหวานมันร้านข้าง ๆ ฉันซัดทุกอย่างราบเรียบเพื่อเยียวยาความรู้สึกหนึบ ๆ ในหัวใจ ก่อนเดินไปร้านเช่าหนังสือ ได้งานแปล โรมานซ์มาสี่เล่ม แวะซื้อขนมขบเคี้ยวกับโยเกิร์ตก่อนเดินกลับเข้าห้อง ฉันไขห้องและเดินเข้าไปด้วยหัวใจโหวงเหวง ห้องที่ฉันเคยอยู่อย่างสบายทุกวัน ทำไมวันนี้มันรู้สึกแตกต่างเมื่อรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นอยู่ในห้องกับดิน ป่านนี้เขาจะกำลังทำอะไรกันอยู่.. ความอยากรู้อยากเห็นทำให้ฉันเอาหูไปแนบกับฝาผนัง ก่อนที่บทสนทนาอันเร่าร้อนจะทะลุมาให้ได้ยิน “ ไม่เอาน่าแอน ยังวันอยู่เลย พึ่งกินเสร็จด้วย ” “ ไม่เห็นเป็นไรเลย กลางวันสิดี จะได้เห็นอะไร ๆ ชัด ๆ ” “ ผมพึ่งกินเสต็กไป อิ่มมากเลย ” “ แต่แอนยังไม่อิ่ม ” “ ยังไม่อิ่มก็กินไอ้ที่แอนซื้อมาฝากผมก็ได้นี่ ชอบสปาเก็ตตี้คาโบนาร่าไม่ใช่เหรอ ” “ แอนไม่ได้อยากกินอันนั้น แอนอยากกินฮอทดอก ” “ ในเสต็กก็มีมาให้ เอาสิ ” “ แอนอยากกินฮอทดอกของดิน นะคะ ขอกินหน่อยนะ ” ฉันกระชากตัวออกห่างจากฝาผนังเหมือนโดนไฟฟ้าช็อต ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป แล้วทำไมฉันไม่แค่ฟังแล้วช่วยตัวเองอย่างวันนั้น ทำไมไม่มีอารมณ์ร่วมไปกับมันล่ะ ฉันหลับตาลง ขอบตาร้อนผ่าวอีกแล้ว อยู่ไม่ได้ ไม่อยากอยู่ตรงนี้ ถ้ายัยแอนค้างที่นี่ ฉันใคร่ครวญว่าจะทำอย่างไรดี ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากดหาเพื่อนสนิทร่วมคณะชื่อแนน เธอรูปร่างอ้วนตุ้มตุ้ย นิสัยดี ที่สำคัญชอบกินเหมือนกันฉัน เรามีเฟชบุ้คกันและกัน และชอบแชร์อาหารการกินส่งให้กันเสมอ “ หวัดดีปริม ว่างัยจ๊ะ คิดถึงแนนเหรอ ” “ แนน วันนี้ว่างหรือเปล่า ” “ ว่างสิ มีอะไรเหรอ จะชวนแนนไปกินอะไร ” “ อืม อยากไปกินบุฟเฟ่ต์ทะเลที่ซอย 35 ที่แท้กให้แนนดูคืนก่อน ” “ เออ แนนก็อยาก แต่มันเปิดหกโมงเย็นแน่ะ ” “ ถ้างั้นเราไปค้างห้องแนนดีไหม ตอนนี้ก็ไปดูหนังหรือเดินห้างก่อนก็ได้ ” “ ดีสิปริม งั้นเอาชุดนักศึกษากับหนังสือมาด้วยเลย พรุ่งนี้ออกไปเรียนพร้อมกัน ” “ โอเค ” ฉันรีบเก็บของ เปลี่ยนเสื้อผ้าเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงผ้าย้วย ๆ เป็นเสื้อยืดกางเกงยีน ก่อนยืนพิจารณารูปร่างตัวเองอยู่หน้ากระจก ขาวก็ไม่ขาว ผอมก็ไม่ผอม หน้าก็แต่งไม่เป็น ยัยปริมเอ๋ย แบบนี้ใครเขาจะมาสนใจ “ อย่า แอน ! ” ได้ยินเสียงดินดังผ่านฝาผนังมาแว่ว ๆ ก่อนเสียงหัวเราะระริกระรี้ของแอนตามมา คงจะกำลังเล่นเกมอะไรกันอยู่สินะ เกมสนุกสนานก่อนเซ็กส์อันเพลิดเพลินเจริญใจจะเริ่มขึ้น ฉันทนไม่ไหว อยู่ไม่ได้แล้ว ไม่อยากได้ยินอะไรทั้งนั้น ! พาร์ทของดิน แอนกระฟัดกระเฟียดกระแทกส้นเท้าตึงตังเดินออกไปจากห้องผมอย่างหัวเสีย หลังจากพยายามปล้ำถอดกางเกงบอลผมออกจนสำเร็จ ทั้งล้วงทั้งควักงูน้อยของผมแต่มันเสือกเหี่ยวเป็นงูป่วยอยู่อย่างนั้น ปั่นยังไงก็ไม่ขึ้น ทั้งที่แต่ก่อนแค่ผม เดินผ่านผู้หญิงเอ็กซ์ ๆ มันก็คึกคักพักไม่ลงแล้ว แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น สุดท้ายเธอพยายามยัดงูน้อยเข้าไปในปาก ผมดิ้นหนีแต่เธอไม่ยอม งับมันไว้สุดชีวิตจนผมเจ็บ ผมเลยผลักหัวเธอออกอย่างแรงจนเธอโกรธ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more