8
******ปัญหาครอบครัว
“ท่านพ่อของท่านหายดีเมื่อไร... คงกลับเทวโลกในทันที ท่านไม่คิดหรือว่า... ควรให้พวกเขาอยู่ตามลำพังสักหน่อย?” นางหลุบตาถามพลางก้าวขาลงไปในทะเลสาบ มวลน้ำอันอบอุ่นสัมผัสชายอาภรณ์ของนางจนเปียกปอน นางทำอ้อยอิ่ง ไม่ยอมไปหยิบสาหร่ายสีเงินซึ่งขึ้นอยู่ริมฝั่งในอีกฟากหนึ่งของผืนน้ำสีดำสนิท ไม่ให้สามีไปหยิบด้วยเมื่อนางกระตุกดึงชายอาภรณ์สีดำ ส่ายหน้าไปมาว่าไม่ควรยุ่งเรื่องของนางเฟยอี๋และเทพฮ่าวหราน
“เจ้าเลิกคิดเรื่องท่านพ่อท่านแม่ของข้า เป็นไปไม่ได้”
“แต่ข้าว่าเราสองไม่ควรยื่นมือเข้าไปยุ่งกับบางเรื่อง เรียนผูกต้องเรียนแก้ [1] นางสร้างปัญหา นางก็ต้องรับผิดชอบเอง”
“อาเป้ย... นั่นเป็นท่านพ่อท่านแม่แท้ ๆ ของข้า ให้กำเนิดข้ามา เจ้ากำลังคิดสิ่งใด?”
เทพอู่เฉินผละออกจากการดึงรั้งของภริยา ไม่ยอมตามใจนางในครานี้ ร่างครึ่งบุรุษมีหางเป็นอสรพิษกระโดดลงน้ำ จมดิ่งลงหายไปไม่นาน ก็สามารถหยิบ
