บทที่ 2 สามีผักและแคว้นที่กำลังล่มสลาย
1649 คำ
บทที่ 2 สามีผักและแคว้นที่กำลังล่มสลาย
หลังจากนั่งรถม้ามานานจนปวดก้นในที่สุดรถม้าก็จอดพร้อมกับประตูค่อย ๆ เปิดออก แม้จะรู้สึกงงไม่เข้าใจสถานการณ์แต่สิบก็เดินลงไป เมื่อเดินลงมาก็เห็นความกว้างใหญ่แต่สิ่งที่รู้สึกขัดใจคือต้นไม้และดอกไม้ดูเหี่ยวไร้ชีวิตชีวา ระหว่างทางทำให้สิบค่อย ๆ ซึมซับความทรงจำของร่างนี้ ร่างนี้มีชื่อว่า อู๋ชิงเยียนเป็นบุตรชายเกอของเมืองชายแดนถึงจะเป็นบุตรชายแต่กลับไร้ซึ่งความรักและความอบอุ่น หลังจากที่ท่านแม่ของชิงเยียนเสียไปก็ถูกน้อง ๆ และฮูหยินรังแกส่วนผู้เป็นบิดาก็ทำเป็นมองไม่เห็น ส่วนสาเหตุที่มาที่นี่คือมาแต่งงาน ใช่! แต่งงานได้เป็นฮองเฮาอาจจะฟังดูดีแต่ความจริงไม่ใช่แบบนั้นเลยตามความทรงจำฮ่องเต้ของแคว้นหยางนอนเป็นผักมาเกือบ 3 ปีแล้วทำให้บ้านเมืองทรุดโทรมลงขุนนางยศสูงหนีออกแคว้นอย่างไม่เกรงกลัว แคว้นใกล้เคียงต่างก็ดูถูกรอวันแคว้นนี้ล่มสลาย
ท่านเทพ! ไหนท่านบอกว่าจะให้ข้ารวยไง! ไหนสามีหล่อ ๆ ไหนเงินของผม!
“หวงโฮ่วเหนียงเหนียงตำหนักนี้เป็นของท่าน” สิบในร่างชิงเหยียนเงยหน้ามองตำหนักหรูหราพื้นที่กว้างใหญ่
“เจ้าไปเถอะ เดี๋ยวเราจะเดินดูรอบ ๆ หน่อย” แม้ว่าจะรู้สึกแปลก ๆ ที่ต้องพูดภาษาโบราณแบบนี้แต่ถ้าไม่อยากโดนมองว่าบ้าคงต้องตามน้ำอย่างเดียว หลังจากนางกำนัลเดินออกไปแล้วชิงเหยียนก็เดินเข้ามาสำรวจด้านใน ภายในตกแต่งอย่างหรูหราห้องกว้างใหญ่
“เฮ้อ เพิ่งเกิดใหม่ก็มีสามีแล้ว แถมสามียังไม่ค่อยสมประกอบด้วย ท่านเทพนะถ้าเจอกันรอบหน้าข้าจะร้องไห้ใส่เลย” สาเหตุที่ชิงเหยียนต้องมาแต่งเข้าข่าวลือใคร ๆ ต่างก็พูดว่าสาเหตุที่ฮ่องเต้ไม่ตื่นเพราะถูกปีศาจสิงการแต่งฮองเฮาเหมือนกับการเอามาสังเวยปีศาจถ้ามันพอใจอาจปล่อยฮ่องเต้ออกมา
“ฮ่องเต้เหรอ จะเป็นคนแบบไหนนะ ก่อนอื่นเปลี่ยนชุดก่อนเถอะชุดนี้ทั้งหนาทั้งหนัก” ตู้เสื้อผ้าไม้เนื้อดีถูกเปิดออกชิงเหยียนหยิบชุดที่ถูกเตรียมไว้ออกมา นอกจากของดูต่างหน้าของท่านแม่ชิงเหยียนก็ไม่มีอะไรติดตัวมาเลย ทั้ง ๆ ที่มีครอบครัวแต่กลับไม่ได้รับความรักเหมือนเขาในชีวิตก่อนเลยแต่เขาไม่มีครอบครัวและไม่มีคนรักอยู่อย่างโดดเดี่ยวโดยแท้จริง
“ชุดบ้านี่กว่าจะใส่ได้” เสียงบ่นดังขึ้นหลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จร่างบางก็หอบหายใจน่าแปลกที่นี่ไม่มีพัดลมหรือแอร์แต่อากาศกลับเย็นสบายสัมผัสเย็นส่งมาจากหินสีขาวเมื่อลองหยิบขึ้นมาดูมันไม่ต่างจากหินปกติแต่มันกลับรู้สึกเย็น ๆ
แม้ว่าจะสงสัยแต่ก็เก็บไว้เขาคงต้องค่อย ๆ เรียนรู้เกี่ยวกับโลกนี้ เมื่อเดินออกมาก็เจอกับสวนดอกไม้ที่แทบจะไม่มีดอกไม้บางต้นยังเหี่ยวจนรู้สึกสงสารเมื่อเดินมาทางหลังตำหนักก็เจอกับสระบัวมีศาลาขนาดเล็กด้วยแต่บัวในสระกลับแห้งตาย
“ไหน ๆ ก็ต้องอยู่ที่นี่แล้วจะเปลี่ยนมันสักหน่อยแล้วกัน ว่าแต่จะเริ่มยังไงดีนะ” ชิงเหยียนมองอย่างใช้ความคิดเขาไม่รู้ว่าสมัยนี้มีท่อสูบน้ำไหมบางทีอาจจะต้องรอฝนตกส่วนพวกบัวที่ตายคงต้องเอาออกให้หมดไม่อย่างนั้นคงได้พากันเน่ายกสระแน่ ๆ
ฟุบ ฟุบ
เสียงแซกจากพุ่มไม้ทำให้คนที่กำลังใช้ความคิดหันไปมองอย่างสงสัยเสียงมาจากทางพุ่มไม้ขนาดใหญ่แม้จะรู้สึกกลัวหน่อย ๆ แต่เขาก็เดินเข้าไปหาอย่างสงสัย มือบางแหวกพุ่มไม้ออกอย่างเบามือก่อนจะเห็นสัตว์ขนาดไม่ใหญ่มากมันตัวประมาณแมว กลิ่นคาวทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายน่าจะบาดเจ็บ
“ตัวอะไรกัน กำลังบาดเจ็บด้วย” แม้จะเหมือนแมวแต่กลับมีเขา 1 อันตรงหัวสีขาวตัวเรียวเหมือนนาก เสียงขู่ฟอดไม่ได้ทำให้ทาสแมวอย่างเขากลัวชาติที่แล้วแม้ว่าจะอยากเลี้ยงแต่เพราะไม่มีเวลาเลี้ยงเลยทำได้แค่มองตาละห้อย
“มาเถอะ เราไม่ทำอะไรหรอก” น้ำเสียงที่อ่อนโยนสัมผัสที่เบามือลูบที่ตัวทำให้สัตว์อสูรค่อย ๆ ผ่อนคลายยอมให้มนุษย์ตรงหน้าอุ้มไป เมื่อเดินเข้ามาถึงห้องชิงเหยียนก็ใช้ผ้าที่ชุบน้ำมาทำความสะอาดแผลให้พอไม่มีเลือดทำให้เห็นรอยแผลชัดเจนมันเป็นรอยกัดคงเจอสัตว์นักล่ามาแน่ ๆ
“โลกนี้ นี่มันยังไงกันนะไม่ใช่แค่โบราณธรรมดาเหรอมีสัตว์หน้าตาแปลก ๆ ด้วย” ระหว่างที่มือพันแผลในหัวก็คิดเรื่องของที่นี่ไปด้วยแต่จู่ ๆ ก็รู้สึกปวดหัวจนต้องกุมหัวข้อมูลหลายอย่างไหลเข้ามา เหงื่อไหลตามขมับพยายามกลั้นไม่ให้กรีดร้องออกมา โลกนี้ไม่เหมือนโลกของเขามันมีทั้งสัตว์อสูรและพลัง พลัง! นี่มันเรื่องที่โคตรน่าตื่นเต้นสำหรับคนธรรมดาที่มาจากอีกโลก พลังแล้วเขามีพลังไหมนะ
ท่านเทพพพพพพ ได้โปรดตอบผมหน่อยครับ!
ท่านเทพสูงสุดที่กำลังนอนพักผ่อนอย่างสบายใจสะดุ้งอย่างแรงก่อนจะทำหน้างง ๆ หาวออกมาพร้อมโทรจิตไปหาหนุ่มที่ถูกส่งตัวไปอีกโลก
‘เป็นไงบ้างเจ้าหนุ่มชอบชีวิตไหม’
‘ท่านเทพ! ท่านส่งผมมาที่นี่ไม่มีพรอะไรให้ผมเหมือนในนิยายหน่อยเหรอครับ’ แววตาสวยของเกอหนุ่มเป็นประกายขอแค่มีพลังอะไรก็ได้เขาจะได้ใช้พลัง แบบของจริง! ไม่มีอะไรที่มันสุดยอดไปมากกว่านี้อีกแล้ว
‘ไม่ได้เจ้าได้ทั้งรูปร่างหน้าตาได้ทั้งสามีและฐานะไปแล้ว’ ท่านเทพสูงสุดจิบชาตอบอย่างสบายอารมณ์ผิดกับอีกคนที่หน้าเหวอเบิกตากว้างอย่างไม่ยินยอม
‘ท่านเทพผู้สูงส่ง! สามีที่นอนเป็นผัก แคว้นที่กำลังล่มสลาย ท่านบอกข้าทีว่ามีอะไรตรงกับที่ท่านว่า’ พรที่ตรงคงมีแค่รูปร่างงดงามเท่านั้นส่วนสามีที่อยากได้ยังไม่เคยเจอแถมยังนอนเป็นผัก ความร่ำรวย เฮ้อ ภาพความแห้งเหี่ยวลอยมาเลย
‘เฮ้อ ก็ได้ ๆ ข้าปวดหัวกับเจ้าจริง ๆ เลย พรแห่งเทพพระเจ้าขอให้เจ้าใช้พลังตามที่ปรารถนา’ สิ้นเสียงร่างกายของชิงเหยียนก็รู้สึกร้อนวูบมันไม่ได้ให้ความรู้สึกทรมานเวลาผ่านไปไม่นานนักก็กลับเป็นปกติ เขามองมือตัวเอง
‘ขอบคุณครับท่านเทพ’
‘เอาเถอะ ถือว่าของขวัญข้าไปละ’
หลังจากสัญญาณหายไปชิงเหยียนก้มดูมือตัวเองมันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงแต่รู้สึกได้ว่าร่างกายมันเบาขึ้น หันไปมองสัตว์อสูรที่อยู่ข้าง ๆ ตอนนี้มันนอนหลับไปแล้ว สัตว์อสูรมีหลายระดับตั้งแต่ ต่ำ กลาง สูง ตำนาน ซึ่งยิ่งสูงก็จะพบเจอยากส่วนมากชอบอยู่ตามลำพังในที่ห่างไกลมนุษย์ สัตว์อสูรมีทั้งพวกรักความสงบและพวกบ้าคลั่งไล่โจมตีหมู่บ้าน ทำให้เหล่าจอมเวทผู้มีพลังพิเศษหารายได้จากตรงนี้
“พลังที่ได้มาจะรักษามันได้ไหมนะ” นากสัตว์อสูรระดับต่ำพบเจอได้ทั่วไปในป่าแม้จะตัวเล็กแต่ก็วิ่งเร็วถ้าไม่ระวังเจอเขาแหลมแทงเอาได้ ชิงเหยียนนึกถึงการรักษาก่อนจะมีแสงสีขาวออกมาจากมือแผลค่อย ๆ สมานกันอย่างช้า ๆ จนไม่เหลือร่องรอย
“สุดยอดเลย สะดวกดีแบบนี้ต้องลองไปหาฮ่องเต้ดูหวังว่าจะรักษาได้” ในเมื่อรักษาได้ไปลองรักษาสามีนอนเป็นผักคงจะไม่เสียหายอะไร
อสูรนากตื่นขึ้นมาอย่างมึนงงเพราะความรู้สึกเจ็บหายไปแล้วมองใบหน้างดงามของมนุษย์ที่เก็บมันมา ถูหน้ากับมือเนียนอย่างขอบคุณ
‘ขอบคุณท่านมาก’
ชิงเหยียนชะงักเมื่อกี้ได้ยินเสียงดังออกมาจากนากน้อยตรงหน้าทั้งที่ตอนแรกยังไม่ได้ยินแสดงว่าผลมาจากพลังของท่านเทพสินะ ฮือออ ท่านเทพ ท่านช่างเป็นคนที่ดียิ่งนัก ท่านมาเป็นสามีเราเถอะ!
‘แค่ก! ไอ้เด็กนี่’ ท่านเทพที่กำลังนั่งรับลมดื่มชาถึงกับสำลักออกมา เจ้าเด็กมนุษย์นั่นเอาความคิดบัดสีมาได้ยังไง!
“ไม่เป็นไรเจ้ากลับบ้านเถอะ” ชิงเหยียนอุ้มนากน้อยออกจากตำหนักดูจากรูปร่างเหมือนมันยังเป็นแค่เด็กอยู่เลย นากพยักหน้าให้ก่อนจะวิ่งกลับไปทางป่า แคว้นนี้เต็มไปด้วยป่าหลายที่อันตรายมีสัตว์อสูรอาศัยอยู่นี่อาจเป็นส่วนที่ทำให้ชาวบ้านไม่ค่อยกล้าไปเก็บของป่าเขาต้องทำอะไรกับที่นี่แล้ว ทำยังไงได้ตอนนี้แคว้นนี้คือของเขาแล้วคงจะไม่มีหน้าไปพบท่านเทพถ้าเป็นฮองเฮาที่พาแคว้นล่มจม
มาต่อแล้วฝากน้องชิงเหยียนไว้ในดวงใจด้วยนะคะ เรื่องนี้ไม่ใช่พลังปราณนะคะ เราใช้เป็นพลังเวทย์แทนถนัดแบบนี้มากกว่า การบรรยายในมุมมองชิงเหยียนอาจจะมีมุมมองแบบโลกก่อนได้บ้าง ฝากติดตามด้วยนะคะ
- ผู้เขียน
