จากนั้นทุกคนก็นั่งทานอาหารกันไปอีกพักใหญ่ๆ แมทธิวและพิยดาก็ทำตัวมุ้งมิ้งใส่กันแบบหวานๆ สาวนปิยวดีและโจชัวนั้นต่างก้มองหน้ากันไปมาอย่างท้าทายกันจนจบมื้ออาหาร พอปิยวดีนั้นขอตัวกลับก่อนตามแผนของเธอ แม่ของโจชัวก็ให้เขานั้นออกมาส่งเธอ เธอก็แกล้งปฎิเสธไปแต่แม่ของเขาก็ยังคะยั้นคะยอให้เขานั้นออกมาส่งเธอ ทำให้เธอนั้นแอบยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเดินออกมากับเขา
“ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้อยากจะมาส่งฉันหรอก เชิญคุณกลับเข้าไปเถอะค่ะ ส่งแค่นี้ก็พอแล้วค่ะ” ปิยวดีพูดบอกไปแล้วก็หันไปมองเขาด้วยสีหน้านิ่งๆ
“ช่างเถอะ ไหนๆผมก็ออกมาแล้วก็ส่งคุณตามที่แม่ของผมต้องการก็แล้วกัน ถ้าผมกลับไปตอนนี้เดี๋ยวท่านก็ว่าอีก รีบๆเดินไปเถอะคุณน่ะ เพื่อนคุณจะมารับไม่ใช่เหรอไง” โจชัวพูดออกไปเสียงเข้ม เพราะเขาไม่อยากจะโดนแม่ของเขาบ่นอีก สู้ไปส่งเธอให้มันจบๆเรื่องไปจะดีกว่า
“ค่ะ…ตอนนี้เขาน่าจะมาถึงแล้วมั้งคะ อ่อ นั่นไงคะ รถเขามาพอดีเลยค่ะ…” ป
