"ใส่เสื้อเหี้ยอะไรอย่างกับกะหรี่" เพราะความหึงหวงที่กำลังพลุ่งพล่านจนทั่วไปสรรพางค์กาย จึงส่งผลทำให้คีตะเผลอผรุสวาทถ้อยคำต่ำช้าใส่แฟนสาวอย่างลืมตัวไปชั่วขณะหนึ่ง
"คี..." ท่านบูรพาตรงเข้ามาดึงรั้งต้นแขนของบุตรชายคนเล็กที่ตอนนี้กำลังตั้งท่าจะเหวี่ยงฝ่ามือลงไปบนใบหน้าหน้ารูปไข่ของหญิงสาวเพราะความรู้สึกหึงและหวง
"สวัสดีครับ เรียกพ่อว่าพ่อบลูนะ" เป็นท่านบูรพาที่เอ่ยแทรกขึ้นมาเพื่อหวังว่ามันจะช่วยแก้สถานการณ์ตึงเครียดในตอนนี้ได้
"ส่วนผู้หญิงตรงนั้นที่ยืนอยู่ข้างๆ พี่จ้าวเธอชื่อแม่ฮันนะลูก พ่อบลูกับแม่ฮันเป็นพ่อและแม่ของพี่คีตะกับพี่จ้าวเขานะลูก"
"สวัสดีค่ะคุณพ่อ สวัสดีค่ะคุณแม่" มาวินยกมือพุ่มสวยขึ้นไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างนอบน้อม
"มาเดินตลาดตอนเที่ยงแบบนี้ ร้อนแย่เลยนะคะ"
"ก็คงร้อนมากแหละเนอะถึงได้ใส่ไอ้เสื้ออุบาทว์ๆ พรรค์นั้นออกมาเดินเตร่ ขนาดมีผัวเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วก็ยังอยากที่จะร่อ
