"แพร..."
"ทีนี้...กูกับผู้หญิงที่มีชะตากรรมเดียวกันอีกนับนับชีวิตก็ถูกส่งตัวไปยังซ่องที่มีเจ้าของเป็นยากูซ่าในมาเก๊าอีกที ก็คงไม่ต้องบอกใช่ไหมว่ากูและผู้หญิงพวกนั้นถูกบีบบังคับให้ทำงานอะไร และใช่! พวกมันบังคับให้เราขายตัวหามรุ่งหามค่ำจนถึงขั้ยไม่ได้เห็นแม้แต่เดือนหรือตะวัน และเราทุกคนก็ล้วนแต่ต้องใช้ชีวิตอยู่ในซ่องนั้นเพียงอย่างเดียวตลอดระยะเวลาเกือบสองปีที่กูหายตัวไปนั่นแหละ"
"..."
"แต่คงเป็นเพราะว่าบุญกุศลเล็กๆ น้อยๆ ที่กูเคยทำมามันยังพอที่จะมีเหลืออยู่ วันดีคืนดีก็มีตำรวจหรือเหี้ยอะไรสักอย่างนี่แหละที่ลอบเข้ามาตรวจค้นซ่องที่กูถูกบังคับขายตัวอยู่ ก่อนที่พวกนั้นจะประสานงานไปยังหน่วยงานสำคัญต่างๆ ในการช่วยเหลือผู้หญิงไทยทุกคนที่ตกเป็นเหยื่อให้ไปร้องความเป็นธรรมในสถานทูตไทยที่ตั้งอยู่ในมาเก๊า ก่อนที่พวกเราทุกคนจะได้สิทธิ์บินกลับมายังประเทศไทยอีกครั้งอย่างปลอม และกูก็พึ่งจะมีโอกาสมารู้ทีห
