เสียใจ...ได้ยินไหม

1299 คำ

''อื้ม~''ร่างบางเริ่มขยับตัวเมื่อแสงจากเช้าวันใหม่กระทบเข้ามาในห้อง เธอหันไปมองที่อ้อมแขนของคนใจร้ายที่กอดเธออยู่ ไม่นานนํ้าตาที่แห้งหายไปมาก็เริ่มใหลออกมาอีกครั้ง มือบางยกขึ้นลูบใบหน้าคมเบาๆกลัวคนที่นอนหลับตื่น ''หนูคงไม่มีความสำคัญพอสำหรับพี่ธามเลยใช่ไหมค่ะ''พูดออกไปเสียงเศร้านํ้าก็ใหลออกมาช้าๆ เธอเจ็บ เธอเสียใจเขาจะรู้บางหรือเปล่า? ''ถ้าหนูหายไปพี่คงไม่รู้สึกอะไรใช่ไหม?''มิลเล็ทขยับตัวออกจากอ้อมแขนของธามไทช้าๆแต่ความเจ็บจากช่วงล่างมันก็เล่นงานเธอจนแถบเดินไม่ไหวแต่เธอก็ไม่ลดความพยายามจนเธอขยับลุกลงจากเตียงได้เธอพยายามข่มความเจ็บแล้วเดินไปหยิบเสื้อเชิ้ตสีดำตัวใหญ่กับกางเกงขาสั้นของคนที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงมาใส่ ''ลาก่อนนะคะพี่ธาม''เธอทิ้งแค่กระดาษโน้ตแผ่นหนึ่งไว้ให้เขาแต่เขาคงไม่ได้สนใจจะอ่านมันหรอกแต่เธอก็อย่าจะบอกความในใจที่เธอมีต่อเขาก่อนที่จะไม่ได้เจอกันอีก... มือหนาครวญหาร่างบางของคนข้างๆที่ตนนอนกอดทั้งคืนแต่กลับมีแค่ความว่างเปล่าธามไทดีดตัวลุกขึ้นพร้อมพันสายตามองหาคนตัวเล็กเหมือนเดิมทั้งห้องมีแต่ความเงียบเหมือนมีแค่เขาแค่คนเดียว หัวใจแกร่งกระตุกและรู้สึกหน่วงๆใจอกแปลกๆ ธามไทลุกลงจากเตียงไปเดินตรงไปยังห้องนํ้าเผื่อหญิงสาวอยู่ข้างในแต่เปล่าเลยมันมีแค่ความว่างเปล่า เขาเดินกลับมาที่เตียงอีกครั้งสายตาก็เหลือบไปเห็นรอยเลือดหลายๆจุดที่เตียงนอนมันยิ่งตอกยํ้าว่าเขาทำรุนแรงกับเธอมากแค่ไหน~ ''หายไปไหนนะ''ธามไทตามหาคนตัวเล็กจนทั่วห้องหวังว่าเธอจะนั่งเล่นอยู่ที่ไหนสักทีในห้องแต่ก็ไม่พบ ตอนนี้ใจของเขามันร้อนรนไปหมด ธามไทรีบอาบนํ้าแต่งตัวเพื่อจะออกไปตามหาหญิงสาวตอนนี้เขาเป็นห่วงเธอมากจนแถบบ้าถ้าเมื่อคืนเขามีสติไม่เอาอารมณ์โกรธมาลงที่เธอมันคงไม่เป็นแบบนี้!!! มือหนาเอื้อมไปหยิบกุนแกรถที่โต๊ะตรงหัวเตียงเจอเข้ากับกระดาษโน้ตแผ่นเล็กสีชมพูพอดี หัวใจแกร่งหล่นวูบทันทีเมื่อได้อ่านข้อความ... พี่ธามค่ะ หนูขอโทษนะคะที่เข้ามาวุ้นวายในชีวติพี่จนทำให้พี่ธามลำคราญ...ส่วนเรื่องเมื่อคืนหนูรู้ว่าพี่โมโหที่หนู...หนูไปยุ่งกับรูปของคนรักของพี่...พี่ธามคงรักเธอมาก...ขอบคุณนะคะที่ยอมเป็นแฟนกับหนูถึงมันจะเป็นแค่เวลาสั้นๆแต่หนูมีความสุขมาก...หนูรู้พี่คงไม่อ่านมันหรอกแต่หนูก็ยังหน้าด้านเขียนมัน...พี่ธามอาจจะขยํ้ามันทิ้งแบบไม่ใยดี...เหมือนกับหัวใจหนูก็ได้...หนูรักพี่นะถึงพี่จะไม่รักหนูก็ตามและหนูคงไม่มากวนใจพี่ธามอีกแล้ว...ลาก่อนนะคะ...พี่ว๊ากของหนู มิลเล็ท ''โธ่โว้ย!!!'' ''ลาก่อนงั้นเหรอฝันไปเถอะมิลเล็ท''ธามไทกำกระดาษในมือแน่นเขาไม่ยอมให้เธอหนีเขาไปง่ายๆแบบนี้หรอก อีกด้าน ''ฮือๆ''มิลเล็ทเมื่อเธอกลับมาถึงคอนโดก็เอาแต่นอนร้องไห้ เธอเจ็บจนไม่รู้จะทำยังไงเธอรักเขามากไปจริงๆเลยไม่ได้เผื่อใจที่จะรับกับความเจ็บปวดครั้งนี้ ไม่รู้ว่าเธอนอนร้องไห้แบบนี้ไปกี่ชั่วโมงแล้วแต่ความเสียใจของเธอมันยังไม่จางหายไปเลยสักนิด เธออยากกลับมาเป็นมิลเล็ทที่เข้มแข็งคนเดิมไม่ใช่ผู้หญิงที่ร้องไห้จะเป็นจะตายเพราะอกหักแบบนี้ ''อือๆๆๆ'' ข นาดก้อนหินยังแหลกเป็นเม็ดทราย นับประสาอะไรกับหัวใจ ... เจ็บ!!! เสียใจ!!! ทรมาน!!! เขาจะรู้ไหม!!! เขาจะรับรู้บางหรือเปล่าว่ามีใครคนหนึ่งกำลังร้องไห้...เพราะเขาอยู่... บอกตัวเองว่าพอแล้ว...บอกว่าพอแล้ว เจ็บจนเกินจะทนแล้ว...แค่กอดยังทำไม่ได้... กริ่งๆ ตื๊ด!!! ''มิลแกอยู่ไหน''ไอพิ้งถามขึ้นอย่าร้อนรนเพราะเมื่อคืนเธอพยายามโทรหาเพื่อนก็ไม่รับสายไปหาที่คอนโดก็ไม่มีอยู่ ''อึก พิ้ง''มิลเล็ทได้ยิ่งเสียงเพื่อนรักเธอยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมยัยพิ้งเคยเตือนเธอแล้วว่าไม่ควรรักผู้ชายคนนั้นแต่ฉันยังดันทุลัง เป็นไงล่ะผลที่ได้ตอบแทน มีแต่นํ้าตาและความเสียใจ ''มิลแกเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม'' ''มาหาฉันหน่อยพิ้งฉันเจ็บเหลือเกิน'' ''แกอยู่ไหนเดี๋ยวฉันไปหา'' ''คอนโด อึก รีบๆมานะ'' ตู๊ด!!! ไอพิ้งรีบว่างสายแล้วรีบมาหาเพื่อนรักทันทีเธอไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนรักของเธอกันแน่ แต่คงหนีไม่พ้นเรื่องของพี่ธามแน่นอนมันถึงเสียใจขนาดนี้!!! เอียดดดด!!! ไอพิ้งที่รีบขับรถไปหาเพื่อนรักที่คอนโดกลับมาถูกรถของใครที่ไหนไม่รู้มาขับปาดหน้าจนเธอเสียหลัก ปัง!!! ไอพิ้งลงจากรถหรูแล้วปิดประตูรถอย่างแรงด้วยความโมโห ก่อนที่ไอ้คนขับรถปาดหน้ามันจะลงมาจากรถของตัวเอง ''ขับรถภาษาอะไรห๊ะถึงมาปาดหน้ารถคนอื่นเขานะ''ไอพิ้งตวาดใส่คนตรงหน้าทันที ''แล้วเธอล่ะขับรถเร็วขนาดนี้จะรีบไปตายที่ไหนห๊ะ''ชายหนุ่มสวนกลับทันที ''จะไปตายที่ไหนมันหนักหัวนายหรือไง''ไอพิ้งว่ากลับอย่างไม่ยอมแพ้ ''ปากดีนักนะเด็กปีหนึ่งเนี่ย!!'' ''นายรู้ได้ไงว่าฉันอยู่ปีหนึ่งนายรู้จักฉันเหรอ''ชายหนุ่มถอดแวนตาออกช้าแล้วส่งยิ้มกวนๆให้กลับหญิงสาว ''เป็นไง! จำผมไม่ได้หรอกครับ'' ''พะพี่ติน''โลกมันจะกลมไปไหนว่ะ ''ก็จำได้นิ บอกว่าขับรถเร็วขนาดนี่จะรีบไปไหน?'' ''เรื่องของหนู'' ''ถ้าไม่ตอบผมก็ไม่ให้คุณไป''ตินว่าพร้อมเดินเข้าไปใกล้หญิงสาว ''ไอ้บ้ามายุ่งอะไรกับฉันเล่า''ไอพิ้งตอบกลับพร้อมเบี่ยงตัวหลบ ด้านธามไทตอนนี้เขากำลังไปหามิลเล็ทที่คอนโด เธอคงไม่ไปไหนไกลหรอกเพราะเธอคงคิดว่าเขาไม่สนใจและไม่คิดที่จะตามหาเธอ... ''จะบอกได้ยัง''ตินก็ยังคาดคั้นเอาคำตอบกับสาวน้อยตรงหน้า ''เอ๊ะ!พี่พูดไม่รู้เรื่องหรือไงวะ''เขาจะมายุ่งอะไรกับเธอนักหนาเนี่ย! ''พูดวะกับใครห๊ะ'' ''ก็มีพี่อยู่คนเดียวจะให้หนูพูดกับหมาหรือไง''ไอพิ้งพูดจายียวนออกไป ''ว่าฉันเป็นหมาเหรอ'' ''เปล่าอย่าร้อนตัวสิ'' ''เธอ''ตินยกนิ้วชี้หน้าหญิงสาวอย่างโมโห ไอพิ้งไม่รอช้าจัดการลากคนที่ยืนโมโหเธอขึ้นรถของเขาโดยที่เธอขึ้นฝันคนขับ รถของเธอคงไปต่อไม่ได้เพราะตกลงอยู่ข้างทาง ''อยากรู้นักเดี๋ยวพาไป''ไอพิ้งบอกคนที่นั่งข้างๆก่อนจะรีบขับรถไปยังคอนโดของเพื่อนรัก ติ่งต่องๆๆ (เสียงกริ่งหน้าห้องของมิลเล็ทดังขึ้น)

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more