ตอนที่ 5 | มีเมียคนเดียวกันก็ย่อมได้
1478 คำ
“เด็กเชอรีนอะไรนั่นดูไม่สนใจมึงเลยนะไอ้เกรฟ” เกรทพูดออกมาด้วยท่าทางเย้ยหยันน้องชาย
“เขาก็ไม่สนใจมึงเหมือนกัน” แต่ทว่าตัวเองกลับไม่ต่างกันเพราะไม่เพียงแค่เชอรีนไม่สนใจเกรฟแต่เธอยังไม่สนใจเกรทอีกด้วย
เรียกง่าย ๆ ว่ายัยเด็กผมเปียคนนั้นไม่แม้แต่จะสนใจสองแฝดที่ผู้หญิงมากมายต่างให้ความสนใจ
“แม่ง ! พึ่งเคยเจอผู้หญิงแบบนี้” เกรทได้แต่สบถออกมาเพราะปกติเข้าหาใคร ใคร ๆ ก็ต่างเล่นด้วย ผิดกับเธอคนนี้ที่ไม่เล่นด้วยแล้วยังฝากคำพูดไว้อีก
“มึงถอดใจยอมแพ้ไปก็ได้นะ”
แน่นอนว่าหากเกรทยอมแพ้ เกรฟก็จะไม่มีคู่แข่ง จีบใครสักคนเขาไม่กลัวหรอก มีคู่แข่งเป็นใครกี่คนเขาก็ไม่กลัวแต่หากเป็นพี่ชายตัวเอง หากพี่ชายไม่ถูกเลือกขึ้นมาเขาเองก็ไม่อยากเห็นมันเสียใจ
“กูไม่ยอมหรอกเพราะกูชอบจริง ๆ”
“ที่กูบอกว่าชอบกูก็ไม่เคยพูดเล่น”
“มึงกับกูชอบคนเดียวกันจริง ๆ เหรอวะไอ้เกรฟ” เกรทไม่แม้แต่จะเชื่อ มันเกินไปไหมกับการที่เขาและน้องชายชอบพอต้องตาผู้หญิงคนเดียวกัน
ของเล่นมันเล่นด้วยกันได้ก็จริง
แต่ทว่าผู้หญิงที่จะมาเป็นเมีย มันได้จริง ๆ ใช่ไหม?
“ขนาดนี้แล้วต้องกูต้องบอกมึงว่าไงล่ะ” เกรฟไม่เคยโกหก ที่บอกว่าชอบคือชอบจริง ๆ
เขาไม่เคยถูกใจใครขนาดนี้ รู้สึกมากแบบนี้จะให้ปล่อยไปก็ไม่ได้หรอกเพราะมันไม่บ่อยที่จะเจอคนที่เดินผ่านแล้วรู้สึกชอบหรือสนใจ
“มึงกับกูชอบอะไรเหมือนกันก็จริงแต่เรื่องผู้หญิงสเปคของมึงกับกูตรงข้ามกันนะไอ้เกรฟ”
“เชอรีนไม่ใช่สเปคมึงไม่ใช่เหรอ” เกรฟมั่นใจไม่น้อยว่ายัยเด็กผมเปียเชอรีนไม่ตรงตามสเปคแฝดพี่
แฝดพี่ของเขาชอบคนแซ่บและจัดจ้าน แน่นอนว่ามันตรงข้ามกับยัยเด็กผมเปียคนนี้ทุกอย่าง
เธอสวย เธอน่ารักก็จริงแต่หากเป็นเรื่องความแซ่บ เขายังไม่เห็นออกมาจากตัวยัยเด็กผมเปียคนนี้
“แล้วก็ไม่ใช่สเปคมึงเหมือนกัน” เกรทสวนขึ้นเพราะนอกจากยัยเด็กผมเปียจะไม่ตรงสเปคเขาแล้ว
ยังไม่ตรงสเปคน้องชายของเขาด้วย เกรฟเป็นคนพูดน้อย มีนิสัยนิ่ง ๆ สเปคของมันก็ตรงตัว มันชอบคนเรียบร้อยและคนที่ผ่านมาก็เรียบร้อยมากจนไม่คิดว่าจะทำอะไรเรื่องอะไรแบบนี้
“ยอมเหรอถ้าจะมีเมียคนเดียวกับกู” ในตอนนี้เกรฟได้แต่ถามออกไป
จากที่คุยกับพี่ชายไปก่อนหน้านี้ เกรฟเก็บเอาเรื่องนี้ไปคิดทบทวนและไตร่ตรองมาไม่น้อยว่าควรจัดการกับความรู้สึกยังไง
การชอบคนเดียวกับพี่ชายไม่ใช่เรื่องที่ดีแต่หากความรู้สึกของเขาและพี่ชายมันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ยังไงมันก็ต้องมีทางออก
“คนตัดสินใจไม่ใช่กูกับมึงแต่เป็นเด็กเชอรีนนั่น”
เป็นจริงตามที่เกรทพูดออกมาเพราะในเรื่องตรงนี้ เขาสองคนไม่สามารถทำอะไรได้เลย มีความรู้สึกดี มีความรู้สึกชอบก็จริงแต่ทุกอย่างต้องอยู่ที่ยัยเด็กผมเปียคนนั้น
“ถ้าเธอเลือกใครคนหนึ่งอีกคนต้องถอย มึงโอเคไหม” เกรทถามออกมาอีกครั้งเพราะทุกอย่างก็คงต้องเป็นแบบนี้
หากเด็กนั่นเรื่องใครคนหนึ่งอีกคนเท่ากับหมดสิทธิ์ ถึงจะรู้สึกรักชอบมากแค่ไหนแต่ทว่าก็ต้องถอยออกมาหากไม่ถูกเลือก
“ทำไมอีกคนต้องถอยในเมื่อมึงกับกูมีเมียคนเดียวกันก็ย่อมได้”
“ไอ้เกรฟ ! มึงเอาจริงเหรอ”
คำพูดของเกรฟสร้างความตกใจให้เกรฟเป็นอย่างมาก มีเมียคนเดียวกันงั้นเหรอ ? เขาไม่เคยคิดเรื่องนี้เลยนะ
คิดไม่ตกเรื่องชอบคนคนเดียวกับน้องชายแต่ก็ไม่เคยคิดไปถึงการตกลงปลงใจแบบสามคน
“มึงเป็นพี่กู ถ้าสมมุติมึงไม่ถูกเลือกกูเองก็ไม่อยากให้มึงเสียใจ สู้เราสองคนทำให้ยัยเด็กนั่นรักเราพร้อมกันไม่ดีกว่าหรือยังไง”
ในเรื่องเกรฟไม่ติด หากจะมีเมียคนเดียวกับพี่ชายก็คงไม่ใช่เรื่องแปลก โตมาด้วยกัน อยู่ด้วยกันมายี่สิบกว่าปี หากจะอยู่ด้วยกันสร้างครอบครัวไปจนตายก็คงไม่หนักหนาอะไร
“แม่ง ! รู้สึกผิดเลยกูที่ไม่เคยคิดเสียสละเรื่องนี้ให้มึง”
ความรู้สึกแย่เริ่มตอกย้ำเกรทเพราะก่อนหน้านี้เขาพูดออกไปเต็มปากว่าไม่มีทางเสียสละให้น้องชายแต่ในตอนนี้น้องชายกลับมีทางออกดี ๆ สำหรับสองคน
“เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องเสียสละให้ใคร มันอยู่ที่กู มึง แล้วก็เด็กคนนั้นว่าจะอยู่แบบสามคนผัวเมียได้ไหม”
“กูได้”
“กูก็ไม่ติด”
“แล้วเราควรทำยังไง ในเมื่อเชอรีนไม่มีท่าทีว่าจะสนใจเราเลยแม้แต่น้อย” เกรทถามขึ้นด้วยท่าทางเคร่งเครียด คิดทีไรก็จวนจะปวดหัว
ยัยเด็กผมเปียนั่นดูไม่สนใจกันเลย ไม่เหมือนใครต่อใครที่เคยเจอแล้วแบบนี้ความรักครั้งใหม่มันจะสมหวังหรือเปล่า ?
“สร้างเรื่องโกหกไว้แล้วก็ต้องทำให้เรื่องเกิดขึ้นจริง”
สำหรับเกรฟเขาสร้างเรื่องโกหกไว้แล้ว หากมันจะเกิดขึ้นจริงก็คงไม่แปลกอะไร อีกทั้งมันอาจจะทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้นหากเชอรีนยอมเชื่อ
“จะไม่แรงไปใช่ไหม” เพราะเกรทกลัวว่ามันจะแรงไป มันไม่ใช่ทุกคนที่จะไม่รู้สึกอะไรกับเรื่องพวกนี้
ถึงเชอรีนจะดูไม่สนโลก ไม่สนใจอะไรหรือไม่แม้แต่จะกลัวกับทุก ๆ คำพูดที่พวกเขาพูดออกไปแต่หากมีเหตุการณ์จริงเกิดขึ้นกับตัวเอง เขาเดาไม่ออกเลยว่าเธอจะรู้สึกยังไง
“ดูท่าแล้วคงไม่ใช่คนกลัวอะไรง่าย ๆ เพราะอย่างนั้นก็ต้องวิธีนี้” เกรฟยังคงยืนยันออกไปเพราะมันคงไม่มีวิธีไหนดีไปกว่าวิธีนี้อีกแล้ว
เด็กดื้อแบบนี้หากจะปราบพยศก็ต้องปราบด้วยวิธีนี้ถึงตอนนั้นหากไม่ร้องไห้วิ่งมาหาก็คงเก่งเกินคน
“มึงพูดเยอะขึ้นนะไอ้เกรฟ”
ความแปลกใจเกิดขึ้นกับพี่ชายเพราะเมื่อเป็นเรื่องของเชอรีน น้องชายฝาแฝดอย่างเกรฟพูดเยอะขึ้นมากพร้อมกับออกความคิดเห็นทุกอย่างต่างกับทุกครั้งทุกทีที่เงียบราวกับคนเป็นใบ้
“เรื่องเมีย ถ้าพูดน้อยจะมีเมียไหม”
เป็นจริงตามที่เกรฟพูดออกไป ไอ้เกรทพี่ชายของเขาโง่น้อยซะที่ไหน แค่แผนการมันยังคิดไม่ได้เลย!
“ก็จริงแล้วสร้างเรื่องที่มึงว่าจะทำยังไง”
“ก็ทำให้มีคนไปหาเรื่องแล้วมีมึงกับกูเข้าไปช่วย”
แผนการแรกกำลังเริ่มคิดเพราะตอนนี้ทุกอย่างวางแผนอยู่ในหัวเหลือแค่จัดการหาคนและทำให้เกิดขึ้นจริง แค่นี้ก็เกินพอแล้ว
“ไอ้คนที่ให้เข้าไปหาเรื่อง ขอหน้าโจร ๆ เข้ม ๆ ตัวหนา ๆ เผื่อยัยเด็กนั่นจะรู้สึกกลัวขึ้นบ้าง” เกรฟเสนอออกไปอีกครั้งเพราะจะให้คัดคนหล่อมาก็คงไม่ได้
ยัยเด็กผมเปียจอมพยศเกิดชอบขึ้นมา การจีบการเข้าหาคงจะยากกว่าเดิม
“พวกมึงสองคน กูมีเรื่องอยากให้ช่วย” เมื่อเข้ามาในวิทยาลัยเล็งเห็นเด็กรุ่นน้องหน้าตาตามที่ต้องการ เกรทก็ไม่รีรอที่จะพูดออกไป
“เอ่อ…พี่เกรทพี่เกรฟ” เด็กน้อยสองคนตกใจไม่น้อยที่อยู่ ๆ หัวโจกของวิทยาลัยเดินเข้ามาทัก
ในใจกระวนกระวายกลัวว่าตัวเองทำอะไรผิดไปหรือเปล่าเพราะปกติพวกพี่แฝดเขามาอะไรกับใครที่ไหนกัน
“จะกลัวทำไม กูไม่ได้จะทำอะไรพวกมึงแค่อยากให้ช่วย”
“ชะ…ช่วยอะไรครับ”
“ไปหาเรื่องคน”
“ฟังให้จบนะเพราะถ้าพวกมึงทำเธอเจ็บตัว พวกมึงเจ็บ”
❤️
แผนที่ 1 เริ่มได้
ฝากคอมเมนต์ให้กำลังใจกันด้วยนะคะ
- ผู้เขียน
