ยิ่งหนีกลับยิ่งเจอ
2295 คำ
“อลิซ นี่เป็นรายงานที่ถูกส่งมาจากท่านประธาน ฉันว่าเธอควร...อลิซ...เกิดอะไรขึ้น ไม่สบายรึเปล่า?”
แครอลถึงกับตกใจเมื่อเงยหน้าขึ้นมามองและเห็นว่าอลิสานั้นสองตาบวมเป่ง
“ฉันไม่เป็นไร แค่แมลงเข้าตาน่ะ เธอวางไว้ตรงนั้นก็ได้เดี๋ยวฉันดูต่อเอง”
อลิสารีบบอก เมื่อเธอพยายามปกปิดมันแล้วแต่ด้วยเธอร้องไห้หนักเกินไปเลยปกปิดได้ไม่หมด ส่วนแครอลที่ทั้งแปลกใจทั้งสงสัยแต่ก็ได้แต่เดินกลับออกมา เมื่อต้องการให้ความเป็นส่วนตัวกับอลิสา
และพอแครอลเดินกลับออกไปแล้ว อลิสาก็เริ่มหลั่งน้ำตาออกมาอีกครั้ง ความรู้สึกที่คิดว่าจางหายไปแล้วแต่อันที่จริงเธอแค่กดมันเอาไว้ในใจลึกๆ พอได้มาเจอเขาอีกครั้งมันกลับค่อยๆเผยออกมา แค่เขาด่าทอต่อว่าเธอก็เสียใจแทบบ้า และหลังจากร้องไห้จนพอใจแล้ว เธอก็เริ่มกลับมาสนใจงานอีกครั้ง เพราะยังไงงานนี้เธอคงหลีกเลี่ยงไม่ได้ อลิสานั่งทำงานเหมือนกับลืมวันลืมคืน เธอหาข้อมูลและทำรายงานต่างๆที่เธอคิดว่าคริสเตียนต้องปฏิเสธมันไม่ได้อีก จนกระทั่งเวลาล่วงเลยเกือบเที่ยงคืนเธอจึงค่อยๆเก็บของหยุดทำงาน
“ไอ้คริส! เกิดอะไรขึ้นวะ! ฉันไปหาแกที่ห้องทำงานกลับพบว่ามันว่างเปล่า หรือแกลาออกแล้ว”
ภีรพลที่ตามหาคริสเตียนจนเจอว่าคริสเตียนนั้นมาที่ผับประจำของพวกเขารีบถามขึ้นอย่างตกใจ เมื่อเขาแวะไปที่ห้องทำงานของคริสเตียนมากลับพบว่าทั้งห้องเหลือแค่โต๊ะกับเก้าอี้ทำงาน แต่พอพยายามติดต่อกลับพบว่าโทรศัพท์ของคริสเตียนติดต่อไม่ได้เสียอย่างนั้น เขาเลยตามหาด้วยความเป็นห่วงก่อนจะมาเจอที่นี่
“หนวกหู...”
คริสเตียนที่ดื่มจนเริ่มมึนบอกขึ้น ตอนนี้ในหัวของเขามีเพียงภาพของอลิสาจนนึกโมโหตัวเอง
“อะไรของแกวะ...เป็นอะไรก็บอกกันหน่อยสิ ช่วงนี้แกแปลกๆไปนะ มีปัญหาอะไรรึเปล่า?”
ภีรพลถามขึ้นอย่างนึกสงสัยกับพฤติกรรมของเพื่อนสนิท
“ฉันเจอผู้หญิงคนนั้น...ผู้หญิงนิสัยไม่ดีคนนั้น...”
ด้วยความอึดอัดใจบวกกับความเมาทำให้คริสเตียนเริ่มเผยความในใจออกมา
“ใครวะ ฉันก็ไม่เห็นมีใครนิสัยดีเลยสักคน”
แต่ภีรพลไม่เข้าใจ เขาเอาแต่มองหาสาวๆเมื่อไม่ได้นัดใครมาด้วยคืนนี้ คงต้องหาเอาแถวๆนี้แทน
“จะกลับมาทำไม น่าจะหายไปเลย...”
“พูดอะไรของมันวะ เฮ้ยๆๆ นั่นมันน้องยี่หวานี่หว่า! เดี๋ยวฉันมานะ”
ด้วยเอาแต่มองหาสาวๆจนเจอคนถูกใจ ภีรพลรีบลุกเดินลงไปหาสาวๆด้านล่างทันที ปล่อยให้คริสเตียนได้แต่มองแก้วเหล้าในมืออย่างคิดหนักเมื่อตอนนี้อลิสาไม่เพียงแค่อยู่ในประเทศเดียวกันกับเขาแต่เธอยังทำงานอยู่ในบริษัทของเขาอีก
จากนั้นไม่นานภีรพลก็เดินกลับมาพร้อมสาวสวยเซ็กซี่สองคน และหนึ่งในนั้นคือ ยี่หวา นางแบบสาวเซ็กซี่คนดังที่ใครๆต่างก็รู้จัก
“ไอ้คริส! ดูซิฉันพาใครมา”
คริสเตียนค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองตามเสียงของภีรพล พอเห็นว่าเพื่อนของเขามาพร้อมสาวสวยเขาก็กระตุกยิ้มอย่างถูกใจทันที
“นี่น้องยี่หวา ส่วนนี่น้องน้ำผึ้งเพื่อนของน้องยี่หวา”
“อื้อ เชิญนั่งได้เลย...วันนี้ผมเลี้ยงเอง”
เสียงที่เริ่มเมามายบอกขึ้นอย่างไม่ทิ้งลาย ถึงจะเสียใจแค่ไหนแต่เรื่องบนเตียงมันก็คนละเรื่อง
“งั้นยี่หวาขอนั่งกับคุณคริสแล้วกันนะคะ”
ยี่หวาเลือกออกมาอย่างไม่ต้องคิดเมื่อได้เห็นหน้าคริสเตียน ทำเอาภีรพลแอบเสียใจเพราะเขาเล็งยี่หวาเอาไว้ แต่เพื่อนที่มากับยี่หวาก็ไม่ได้น้อยหน้า เขาเลยไม่เสียดายมากเท่าไหร่ถ้าต้องควงเธอในคืนนี้
“มาประจำเหรอคะ ยี่หวาไม่เคยเจอพวกคุณเลย”
ยี่หวาเริ่มชวนคุยเมื่อเธอนั้นรู้จักคริสเตียนเป็นอย่างดี นักธุรกิจหนุ่มหล่อมาแรง และเป็นที่หมายปองของสาวๆครึ่งค่อนประเทศแบบเขามีหรือเธอจะไม่รู้จัก แต่เธอไม่เคยคิดว่าจะได้เจอเขาแถมได้อยู่ใกล้เขาขนาดนี้อีกต่างหาก
“เราสองคนมาที่นี่เกือบทุกวันแต่ไม่ค่อยได้ลงไปด้านล่างเท่าไหร่ เอาไว้ถ้าจะมาก็โทรหาพวกเราสิครับ พวกผมว่างเสมอสำหรับสาวๆ หึหึ”
เป็นภีรพลที่บอกขึ้น ถึงแม้เขามีคติว่าไม่ใช้สาวๆร่วมกับเพื่อนของเขา แต่ที่เขาหวังจากยี่หวาตอนนี้คือพวกเพื่อนๆของเธอต่างหาก
“ได้สิคะ ยี่หวาว่างเสมอถ้าเป็นพวกคุณสองคน”
“น้ำผึ้งก็ว่างนะคะ...ว่างทั้งตัวและหัวใจเลย”
พอหยอดคำหวานเสร็จ เสื้อสายเดี่ยวที่เธอใส่อยู่ก็เหมือนอยากจะหลุดร่วงออกจากร่างกายเพื่อโชว์ของดีที่เธอมี ทำเอาภีรพลถึงกับขยับกายท่อนล่างทันทีเมื่อมันกำลังปวดร้าวกับสิ่งที่เธอทำอยู่
“อู้วววว ใจ...ฮึ่มมม ใจกำลังจะล้นออกมาแล้ววววว”
ภีรพลที่เห็นหน้าอกขนาดมหึมาของน้ำผึ้งกำลังล้นทะลักออกมาแทบนั่งไม่ติด ส่วนน้ำผึ้งยิ่งเห็นว่าเขากระสันกับสิ่งที่เธอกำลังโชว์อยู่ยิ่งได้ใจขยับเข้าไปใกล้ให้ภีรพลได้เห็นชัดเจนยิ่งขึ้น ก่อนจะเริ่มคลุกเคล้านัวเนียกันอย่างไม่สนใจอีกคู่ที่นั่งอยู่ด้วย
“เราไปต่อกันข้างนอกดีไหมคะ...ที่นี่มีคนจองแล้ว...”
ยี่หวาที่เห็นว่าเพื่อนของเธอกำลังจะเผด็จศึกภีรพล เธอเลยเอ่ยชวนคริสเตียนออกไปจากตรงนี้ เพราะยังไงจุดจบของคืนนี้ก็คือบนเตียงอย่างแน่นอน
“ได้สิ อยากคลายเครียดอยู่พอดี”
และคริสเตียนก็ไม่ปฏิเสธ เมื่อยังไงคืนนี้เขาก็ไม่มีสาวๆข้างกายอยู่แล้ว บางทีออกไปกับเธอเขาอาจลืมเรื่องที่คิดอยู่ก็เป็นได้
ส่วนยี่หวารีบเดินเข้ามาโอบพยุงร่างสูงที่เดินไม่ตรง เพราะคริสเตียนดื่มไปเยอะพอสมควรแล้ว จากนั้นเธอก็พาเขาเดินกลับลงไปชั้นล่างโดยปล่อยให้ภีรพลและน้ำผึ้งได้ละเลงรักกันตามสบายในห้องวีไอพีนั่น
พลั๊ก!
“โอ๊ย! ขอโทษค่ะ...หือ? นี่นาย! ไอ้เวรคริสเตียนใช่ไหม!?”
ฟ้าใสที่พึ่งเดินกลับมาจากห้องน้ำถึงกับตกใจเพราะคนที่เธอเดินชนคือคริสเตียน คนที่เธอจะไม่มีวันลืมอย่างเด็ดขาดเมื่อเขาคือคนที่ทำให้เพื่อนของเธอหนีเตลิดหายไปตั้งหลายปี
“เธอเป็นใครย่ะ! ถอยไปเกะกะคนอื่น!”
ยี่หวาที่เห็นว่ามีผู้หญิงเดินมาชนคริสเตียนรีบดึงเขาออกห่างทันทีพร้อมกับทำสีหน้าไม่พอใจใส่ฟ้าใส
“ใครกัน...หลีกไปฉันไม่รู้จักเธอ”
คริสเตียนมองคนตรงหน้าและแน่ใจว่าเขาไม่เคยรู้จักและคงไม่คิดลากเธอขึ้นเตียงด้วยแน่เมื่อดูจากท่าทางการแต่งตัวช่างห่างไกลจากผู้หญิงในแบบที่เขาชอบเกินไป
“ไอ้เวรนี่!! ไม่รู้จักกับผีน่ะสิ!”
ฟ้าใสพูดขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อว่าเธอจะถูกสองคนตรงหน้ามองอย่างดูถูกขนาดนี้
“นี่เธอ! เขาบอกว่าไม่รู้จักก็ถอยไปสิ! ถอยไป๊!”
“ผีเน่ากับโลงผุชัดๆ! ดีแล้วที่อลิซทิ้งนายไป ไอ้คนสารเลว!”
พูดทิ้งท้ายเอาไว้แค่นั้น ฟ้าใสก็เดินหนีออกไปทันที ส่วนคริสเตียน ชื่อที่ฟ้าใสเอ่ยออกมานั้นเป็นชื่อที่เขาไม่เคยลืมได้เลยสักวัน เขายืนนิ่งก่อนจะหันกลับไปมองทางที่ฟ้าใสเดินไปทันที
“อย่าไปสนใจเลยค่ะ เราไปกันเถอะนะคะ”
ยี่หวารีบชวนเขาออกจากที่นี่
“เดี๋ยวก่อน...รออยู่นี่เดี๋ยวผมกลับมา”
“คริสเตียน! นี่! จะไปไหนคะคริสเตียน! บ้าเอ้ย!”
ยี่หวาได้แต่ตะโกนตามหลังของคริสเตียนไป เมื่อเขาเดินตามทางที่ฟ้าใสเดินหายไปพร้อมกับมองหาคนที่เขาอาจรู้จัก จนกระทั่งมาหยุดยืนนิ่งอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะของฟ้าใส ที่ตอนนี้มีเพื่อนๆของเธอ ห้าหกคนนั่งดื่มอยู่รวมทั้งอลิสาด้วย
‘เวรเอ้ย! น่าจะรู้อยู่แล้ว’
เขาสบถกับตัวเองก่อนจะหันหลังเพื่อเดินกลับไปหานางแบบสาว แต่เดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าวคริสเตียนก็ต้องหยุดลงอีกครั้ง สองมือกำแน่นก่อนจะตัดสินใจเดินไปนั่งลงที่โต๊ะว่างหน้าเคาเตอร์ไม่ไกลจากกลุ่มของอลิสาเท่าไหร่นัก
“ฟ้า แกเป็นอะไรรึเปล่า?”
“ห๊ะ? เอ่อ ปละ...เปล่า...”
ฟ้าใสที่เดินกลับมาที่โต๊ะรีบเปลี่ยนสีหน้าทันทีเมื่ออลิสามองมาที่เธออย่างสงสัย เธอคงบอกเรื่องที่ไปเจอคริสเตียนมาให้อลิสารู้ไม่ได้เด็ดขาดเดียวหมดสนุกกันพอดี
ส่วนอลิสา อันที่จริงวันนี้เธอรู้สึกแย่สุดๆเลยมาดื่มกับเพื่อนๆเผื่อว่าจะหายเครียดได้บ้าง แต่ยิ่งดื่มเธอกลับยิ่งเอาแต่คิดถึงเรื่องที่ผ่านมา ทุกครั้งที่เธอนอนหลับเธอมักจะฝันถึงความสุขที่ได้อยู่กับคริสเตียนโดยเฉพาะการร่วมรักอันแสนเร่าร้อนในคืนแรกระหว่างเธอและเขาที่เธอยังจดจำมันได้อย่างแม่นยำ
“ฉันคิดว่าฉันคงต้องกลับแล้ว พรุ่งนี้ต้องทำงานด้วยขอตัวก่อนนะ เอานี่ไว้ ฉันเลี้ยงเอง”
หลังจากที่ดื่มอยู่พักใหญ่ๆ อลิสาก็คิดได้ว่าเธอจะมัวมานั่งดื่มไร้สาระอยู่แบบนี้ไม่ได้ เมื่อพรุ่งนี้ยังมีงานต้องทำอีกเลยเอ่ยขอตัว
“ฉันกลับด้วย”
“ไม่ต้องหรอก วันนี้ฉันอยากอยู่คนเดียว”
พูดจบ อลิสาก็ลุกเดินจากไปโดยมีฟ้าใสมองตามอย่างเป็นห่วง
“คงไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอก อีตาบ้านั่นควงสาวออกไปตั้งนานแล้วด้วย”
ฟ้าใสบอกกับตัวเอง เมื่อกลัวว่าอลิสาจะบังเอิญไปเจอกับคริสเตียนเข้า
ทางด้านคริสเตียนที่จ้องมองอลิสาแทบไม่คาดสายตารีบวางแก้วเหล้าในมือแล้วลุกขึ้นหลังจากเห็นว่าเธอลุกขึ้นเดินออกไปแล้ว
หมับ!
“อื้อออ ใครน่ะ ปล่อยนะ!”
ขณะที่กำลังจะเดินออกไปเรียกแท็กซี่หน้าผับ อยู่ดีๆแขนของอลิสาก็ถูกดึงกระชากอย่างแรงจนเธอตกใจรีบหันกลับไปมอง
“ไปต่อกับผมไหมคนสวย ผมน่ะ รวยนะ จ่ายไม่อั้นด้วย”
เป็นชายร่างท้วมแถมเมามากอีกที่กำลังดึงแขนของอลิสาอยู่ เธอรีบสะบัดแขนเพื่อให้หลุดออกจากการจับกุมของเขา แต่อีกฝ่ายกลับจับเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
“บอกให้ปล่อยไง! อ๊ะ! นี่คุณ!!”
หมับ!
ผลั๊วะ!! ผลั๊วะ! ผลั๊วะ! ผลั๊วะ!
“โอ๊ย!! อ๊าก! อั๊ก!!”
ยังไม่ทันที่จะได้สะบัดเขาออก ชายร่างท้วมก็เหมือนจะลอยหวือออกไปเองจนอลิสาตกใจอ้าปากค้าง จากนั้นเหมือนทุกอย่างชุลมุนไปหมดเมื่อมีร่างสูงใหญ่ของใครอีกคนโผล่มาพร้อมทั้งรัวหมัดใส่หน้าชายร่างท้วมหลายต่อหลายครั้งจนอีกฝ่ายแน่นิ่งไป
“คะ...คริส...ทำไมถึง...”
อลิสาถึงกับตกใจเมื่อคนที่มาช่วยเธอดันเป็นคริสเตียน เขายืดตัวขึ้นมามองเธอเมื่อจัดการชายร่างท้วมเรียบร้อยแล้ว
“ทำไม...หรือว่าฉันทำร้ายเหยื่อของเธอ”
เขาพูดขึ้นพร้อมกับก้าวเข้ามาหา เขาเดินตามเธอออกมาและเห็นว่าเธอกำลังยื้อยุดอยู่กับชายร่างท้วมที่นอนแน่นิ่งอยู่ในพื้นตอนนี้ ด้วยความโกรธปนโมโหเลยเกิดเรื่องขึ้น
“อย่าเข้ามานะ...เราไม่มีเรื่องต้องคุยกัน อ๊ะ! นี่! ปล่อยนะ โอ๊ย! เจ็บนะ!”
คริสเตียนเอื้อมมือมาจับแขนของอลิสาแล้วดึงกระชากให้เธอเดินตามเขาออกไป ทำเอาอลิสาถึงกับตกใจรีบดึงมือกลับ แต่ด้วยแรงที่แตกต่างเธอแทบทำอะไรไม่ได้เลย จนกระทั่งเขาจับเธอยัดเข้าไปในรถของเขา
“นี่! จะทำอะไรฉัน...นี่! คุณเมาขนาดนี้จะขับรถได้ยังไงห๊ะ! คริส!! ฉันบอกให้ปล่อยฉันออกไปไง!!”
“หุบปากของเธอเดี๋ยวนี้!”
“.................”
อลิสาถึงกับเงียบไปทันทีหลังจากที่ถูกคริสเตียนตะคอกเข้าให้
‘ทำไมเขาเปลี่ยนไปขนาดนี้...เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมเขาเป็นแบบนี้...’
เธอได้แต่คิดเมื่อคริสเตียนที่เธอรู้จักทั้งแสนดี ทั้งอ่อนโยนและอ่อนหวาน เขามักจะจับมือเธออย่างทะนุถนอมแล้วเดินไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด คนๆนั้นหายไปไหนแล้ว
ทางด้านคริสเตียน เขาพยายามแล้วที่จะหนีไปจากเธอ แต่เหมือนยิ่งหนีเขากลับยิ่งต้องเจอคริสเตียนเลยหยุดที่จะหนี เขาต้องแก้แค้นเธอถึงจะถูก
พอได้ตัวเธอมาเขาก็พาออกจากผับไปทันที อลิสามองเขาอย่างหวาดกลัวเมื่อเขาเมาขนาดนี้ยังจะกล้าขับรถอีก เธอได้แต่มองไปยังถนนเมื่อคงหลุดออกไปจากรถคันนี้ไม่ได้อย่างแน่นอน
- ผู้เขียน
