“เปลี่ยนๆ”
“โอโหหห!!”
อะแก ฉันตั้งเตาแล้วเล่าให้ฟังคือฉันใส่ชุดที่เออมันควรจะไปผับแล้วคือจะห้าชุดละไอ้บ้านี่ยังให้ไปเปลี่ยนอยู่เลย
“นี่ เธอทำเสื้อผ้าขายเนี่ย มันต้องเปิดหลังแหวกหน้ารัดขนาดนี้อะนะ”
“เอา ฉันทำเสื้อผ้าแฟชั่นไม่ได้ทำเสื้อผ้าอนุรักษนิยมนิคะ แล้วใครจะใส่ชุดไทยไปผับ คนเมาเหล้าตอนดึกๆเห็นก็แหกโค้งกันพอดี”
ผมเท้าเอวมองยัยตัวแสบเสื้อผ้าแม่งแต่ละชุดนี่ใส่เหมือนไม่ได้ใส่ บางตัวแม่งเห็นทัั้งหลังแล้วมีเชือกบางมัดอยู่มันจะใส่ทำไมวะอย่างงั้นอะ
“ไปเปลี่ยนๆ”
“ไม่เอาอะ เพื่อนฉันมันต้องจัดเต็มกันหมดอะ”
“แต่เธอมีผัวแล้ว ซึ่งผัวเธอไม่ให้ใส่ ไม่งั้นก็ไม่ต้องไปสั่งปิดผับบอกพนักงานกลับบ้านจบ เสียเงินแค่วันเดียวไม่สะเทือนหรอกบอกเลย ออกมาอย่าให้เห็น สั้น รัด แหวกนู่น โชว์นี่ ใส่เหมือนไม่ได้ใส่ ใส่พร้อมจะหลุด อย่านะเว้ย”
“โอ๊ะ”
ฉันเท้าเอวมองคนตัวสูงที่แม่งผู้ชายที่ไหนเขาก็ชอบเมียเซ็กซี่กันท
