ตอนที่ 3 ความรู้สึกลึกๆ
1302 คำ
ในตอนเย็นณัฐฐากลับไปถึงบ้านด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยสบอารมณ์นัก ใบหน้าสวยหวานบูดบึ้งไม่สดใสเหมือนอย่างปกติที่กลับมาถึงบ้านทำให้ผู้เป็นมารดาสงสัย
“เป็นอะไรไปล่ะหน้าตาบูดบึ้งเชียววันนี้” นงนวลถามบุตรสาวของตนขณะที่อีกฝ่ายหย่อนสะโพกลงนั่งที่เก้าอี้ตรงข้าม
“ก็เลขาของฐานะสิคะคุณแม่ ไม่รู้ว่าตกลงเป็นเลขาหรือว่าเป็นเจ้านายของฐากันแน่ คุณพ่อจะให้อำนาจเขามากเกินไปแล้วนะคะ”
“วิชญ์เขาทำอะไรให้ลูกไม่พอใจอีกแล้วล่ะคราวนี้” ณัฐชัยถามแล้วยิ้มเอ็นดูบุตรสาว
“ก็เรื่องเดิมๆ นั่นแหละค่ะ วันนี้ถ้าประชุมกับคุณองอาจอยู่แล้วเขาก็ออกความเห็นแทนฐาไปเสียทุกเรื่อง”
“ความเห็นที่เขาออกมันส่งผลดีหรือผลเสียต่อบริษัท”
“ก็ดีค่ะคุณพ่อแต่ว่ามันควรเป็นฐาไม่ใช่เหรอคะที่จะแสดงความคิดเห็นในฐานะรองประธาน แต่นี่ต้องให้เลขานุการตัวเองมาออกความเห็นและตัดสินใจแทนแบบนี้มันเหมือนเอาฐามาเป็นหุ่นเชิดแล้วเขาเป็นรองประธานเสียเอง”
“พี่เขาก็คงอยากช่วยงานฐา อย่าลืมสิว่าก่อนหน้านี้เขาเป็นถึงมือขวาของพ่อ พ่อก็ให้เขามาเป็นเลขาของลูกแทนที่จะเป็นเลขาของณิก็เพราะอยากให้ฐาเรียนรู้วิธีคิดอ่านของพี่เขา พ่ออยากให้ฐาเปิดใจให้วิชญ์นะ”
“เปิดใจเหรอคะ ทุกวันนี้พนักงานบางคนเขาเคารพคุณเลขาผู้ช่วยที่แสนดีคนนั้นมากกว่าฐาอีกด้วยซ้ำละมั้งคะ ถ้าเขาเซ็นอนุมัติแทนถ้าได้คุณพ่อก็คงให้เขาเป็นรองประธานไปแล้ว ทำแบบนี้เหมือนคุณพ่อไม่ไว้ใจฝีมือฐาเลย” หญิงสาวหันมาตัดพอบิดาแทนทำให้ณัฐชัยนิ่งไปสักพักก่อนที่จะอมยิ้มออกมา
“ไม่ใช่ว่าพ่อไม่เชื่อฝีมือฐา พ่อรู้ว่าลูกทำงานเก่งและรู้ระบบบริษัททุกอย่าง แต่อย่าลืมว่าลูกอยู่ในวงการนี้มากี่ปี เรียนรู้งานในบริษัททำแต่ระบบภายในบริษัทแต่ได้เลื่อนขึ้นมาเป็นรองประธานเพราะว่าเป็นลูกสาวของพ่อ ทั้งๆ ที่คนอื่นที่จบพร้อมกันต้องเป็นได้แค่พนักงานทั่วไปด้วยซ้ำ อันนี้พอพูดตามตรงนะ”
“ค่ะ ฐาเข้าใจ ถ้าฐาไม่ใช่ลูกของเจ้าของบริษัทก็คงไม่ได้ขึ้นมาอยู่ในตำแหน่งนี้ในอายุเพียงเท่านี้” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
“นั่นแหละสิ่งที่พ่อจะบอก วิชญ์เขาทำงานมาหลายปีเขาไม่ได้รู้แค่เรื่องภายในบริษัทเท่านั้นความคิดอ่านของคนอื่น การคาดเดาสถานการณ์ภายนอกบริษัทและปัจจัยต่างๆ พี่เขารู้ดีและมีประสบการณ์มากกว่าลูก” ผู้เป็นพ่อเริ่มอธิบาย
“การที่เขาเสนอหรือออกความเห็นใดๆ แทนไม่ได้หมายความว่าเขาดูถูกความสามารถลูกหรืออยากทำตัวเด่นกว่า เพียงแต่ว่ามันเป็นสิ่งที่เขาต้องทำเพื่อบริษัทและพ่อเองก็สนับสนุนให้เขาทำแบบนั้นเพื่อให้ฐาเรียนรู้งานจากวิชญ์เขามากๆ”
หญิงสาวฟังเหตุผลของบิดาก็เข้าใจแล้วว่าที่ณัฐชัยและวิชญะทำทุกอย่างก็เพราะหวังดี แต่ก็ยังอดหงุดหงิดอยู่เล็กน้อยในใจไม่ได้
“แล้วฐาต้องเรียนรู้งานกับคนโปรดของคุณพ่อไปอีกนานแค่ไหนคะถึงจะวางมือให้ฐาทำหน้าที่รองประธานอย่างเต็มที่”
“ก็จนกว่าลูกจะมีประสบการณ์ในการตัดสินใจและอ่านเกมขาด ตอนนั้นพ่อก็จะให้ลูกเลือกเลขานุการใหม่ของตัวเองแล้วจะให้วิชญ์เข้าไปรับตำแหน่งอื่นแทน”
เมื่อได้ยินอย่างนั้นณัฐฐาก็ยิ้มออกมาด้วยความพอใจ “ตกลงค่ะฐาจะเรียนรู้งานจากเขาให้มากๆ”
“ทำไมไม่เรียกพี่เขาว่าพี่วิชญ์เหมือนเมื่อก่อนล่ะ พี่เขาเองก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลเสียหน่อย” นงนวลถามบุตรสาวแล้วยิ้มให้ มองดูอาหารที่ทยอยนำมาวางแล้วตักของโปรดให้แก่ลูกสาวคนเล็กอย่างเอาใจ
ณัฐฐานิ่งไปสักพักนึกถึงเหตุผลที่ตนเองไม่ได้เรียกเขาอย่างสนิทสนมอย่างแต่ก่อน “ฐาก็แค่ไม่อยากทำตัวสนิทสนมกับพนักงานคนไหนมากเป็นพิเศษเท่านั้นเองค่ะ”
“ไม่ใช่เพราะโกรธพี่เขานะ”
“ไม่ได้โกรธค่ะ แค่ไม่ชอบที่เขาอยู่เหนือกว่า ฐาคงอิจฉาเขาน่ะค่ะ” หญิงสาวตอบไปตามความจริงแล้วอมยิ้มเล็กน้อยเหมือนสมเพชตัวเอง
ณัฐชัยตักของโปรดอีกอย่างให้ลูกสาวเพื่อปลอบใจให้อารมณ์ดีขึ้น “กินเยอะๆ นะ อิ่มแล้วจะได้ยิ้มให้พ่อ”
“ฐาขอโทษนะคะที่อารมณ์เสียกลับมา ฐายังเด็กจริงๆ นั่นแหละค่ะ เรื่องแค่นี้ยังควบคุมอารมณ์ไม่ได้” เธอพูดเสียงเบาแล้วตักอาหารให้บุพการีทั้งสองเพื่อเอาใจ พร้อมกับฉีกยิ้มหวานให้
“จริงสิคะ แล้วเรื่องที่จะให้วิชญ์มาช่วยขับรถให้เป็นยังไงบ้างคะคุณ” นงนวลถามสามี
“เรียบร้อยดี ผมรู้อยู่แล้วล่ะว่าวิชญ์เขาจะต้องตอบตกลง” ประมุขของบ้านพูดแล้วหันไปมองหน้าณัฐฐาที่ตอนนี้แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องว่าบิดากำลังคิดอะไรอยู่
“วิชญ์เขาเป็นคนดีนะคะ ทำงานก็เก่งละเอียดรอบคอบและใส่ใจคนรอบข้าง ไม่รู้ว่าโสดมาได้ไงจนถึงอายุปูนนี้” ฝ่ายภรรยาเองก็ตั้งใจให้บุตรสาวคนเล็กได้ยิน
“ก็คงเพราะมัวแต่ทำงานละมั้งคุณ วิชญ์ก็เลยไม่ได้มีเวลาไปหาใคร สงสัยว่าลูกเราใช้งานเลขาหนักเกินไป”
“งั้นก็ดีแล้วล่ะค่ะที่ชวนวิชญ์เขาไปขับรถให้เรา วิชญ์เขาจะได้พักสมองผ่อนคลายไปด้วยนะ จะว่าไปแล้วฐาเองก็ทำงานหนักจนไม่มีแฟนเหมือนกันนี่ใช่ไหมลูก”
ณัฐฐาดูออกทันทีว่าบุพการีต้องการจะสื่อถึงอะไร ‘นี่แม่ก็เอากับเขาด้วยเหรอ อยากจับคู่ให้เรากับพี่วิชญ์อย่างนั้นเหรอ’
“ฐายังไม่สนใจเรื่องความรักตอนนี้หรอกค่ะ อีกอย่างไม่ต้องมาจับคู่ฐากับเขาให้ยากเลย ขืนแต่งงานกันไปก็ถูกเขาควบคุมพอดี” เธอรีบพูดออกตัวตรงๆ
“ทีเมื่อก่อนติดพี่เขาแจ ตอนนี้ทำมาเป็นต่อต้าน ระวังนะลูก เกลียดอย่างไรจะได้แบบนั้น เคยได้ยินหรือเปล่า” นงนวลพูดแล้วหันไปยิ้มกับสามีที่กำลังเคี้ยวอาหารอย่างอารมณ์ดีเมื่อพูดถึงเรื่องคู่ครองของลูกสาวคนเล็ก
“ไม่มีวันหรอกค่ะ” เธอยิ้มยั่วอย่างอารมณ์ดี
“มั่นใจแบบนี้แหละ วันไหนใจอ่อนหวั่นไหวกับพี่เขาขึ้นมาระวังว่าเขาจะถูกคนอื่นคว้าไปก่อน”
หัวใจดวงน้อยรู้สึกเต้นผิดจังหวะ แต่ก็ควบคุมและเตือนตัวเองอยู่เสมอว่าเธอจะไม่มีวันรักชอบใครเพราะแรงยุยงของผู้ใหญ่เด็ดขาดสำหรับเธอแล้วความรักต้องมาจากความรู้สึกของคนสองคนเท่านั้น
“ถ้าฐาต้องมีแฟน ฐาขอเลือกเองนะคะ เลิกยุเขาให้ฐาได้แล้ว” เธอตักอาหารให้ทั้งคู่อีกครั้ง
“เอาเถอะ ถ้าคิดว่าหาคนที่ดีกว่าวิชญ์เขาได้นะ พอยอมให้มีแฟนเลย” ณัฐชัยพูดออกมาตามตรง แสดงเจตนาให้รู้ว่าเขาตั้งใจจะจับคู่ให้เธอกับวิชญะพันเปอร์เซ็นต์
“ไม่ยอมก็ต้องยอมค่ะ เพราะเรื่องหัวใจมันห้ามกันไม่ได้อยู่แล้วนี่คะ” เธอบอกบิดาด้วยน้ำเสียงที่สดใสแล้วยิ้มหน้าแป้นจนทั้งสองต้องยิ้มแล้วส่ายหน้าให้กับอารมณ์ที่ขึ้นๆ ลงๆ ของลูกสาวคนเล็ก
************************
- ผู้เขียน
